Placeholder

Het jaar van Fred van Leer: ‘Nu probeer ik al mijn successen te vieren’

Voor Fred van Leer (42) was 2018 een druk jaar met veel ups, maar ook downs. Hij heeft geleerd meer te genieten van het leven. “Ik doe alleen nog de dingen die ik leuk vind.”

Voor Fred van Leer (42) was 2018 een druk jaar met veel ups, maar ook downs. Hij heeft geleerd meer te genieten van het leven. “Ik doe alleen nog de dingen die ik leuk vind.”

Je hebt een turbulent jaar achter de rug. Je schreef je eerste boek, Leer van Fred, je staat in het theater met je eerste show én je volgde Randy Fenoli op als presentator van Say yes to the dress, om maar iets te noemen. Hoe begon je jouw jaar?
“Met het vieren van Oudjaarsavond bij Nicolette van Dam en haar man Bas. Dat doe ik al acht jaar, het zijn zulke lieve mensen. Het is altijd een gezellige avond, lekker met wijn en hapjes. Op 3 januari had ik een fotoshoot voor mijn boek… Maar het is inderdaad ongelofelijk wat er allemaal is gebeurd. Nu jij het opsomt, besef ik het pas. Dit jaar is als een roes aan me voorbijgegaan.”

Had je tijdens Oud en Nieuw al een idee wat er allemaal zou gebeuren?
“Veel dingen staan al van tevoren in de planning, ik wist bijvoorbeeld wel dat mijn boek in mei zou uitkomen. Maar dat ik in het theater zou staan, Say yes to the dress zou doen en in december ook nog in The christmas show zou spelen, wist ik toen nog niet. Het is nogal anders gelopen dan ik had bedacht, ja. Het was een bizar jaar met allemaal grote dingen. Dat je denkt: hóe dan? En het lukt ook nog. Mijn manager werd er laatst emotioneel van. Mijn boek is een bestseller, mijn theatershows zijn uitverkocht. De regisseur van mijn theatershows is actrice Wimie Wilhelm. Iemand met ervaring, dat had ik wel nodig. Want weet ik veel, ik had zoiets nog nooit gedaan.

Wimie was van tevoren nogal sceptisch, ze vroeg zich af waarom ik überhaupt het theater in wilde. Nou, omdat ik best veel volgers op social media heb, zei ik. Waarop ze vroeg hoeveel theaters ik dan had geboekt. Tien, gokte ze. Nee, zei ik, 42. Ze kreeg bijna een hartaanval. Ze dacht dat ik die zalen nooit vol zou krijgen. Dus toen alle kaartjes in no time uitverkocht waren, viel ze bijna om. Daarna keek ik of ik het DeLaMar in Amsterdam ook nog kon bijboeken. Dat kon, het was nog vrij op 21 mei 2019. In een filmpje op Instagram heb ik toen gezegd dat er een voorstelling bij zou komen. Binnen veertig minuten was die ook uitverkocht. Dat voelt dan wel als een droom. Dit jaar klopt gewoon. Maar goed, dat is allemaal zakelijk. Privé was het dan wel weer een klotejaar voor me.”

Want?
“Ik heb ooit al eens een burn-out gehad en dit jaar had ik er weer een. Daar ben ik rennend naartoe gegaan. Want de grap was: ik voelde dat het eraan zat te komen, met zo veel werk kon het niet anders of het moest weer misgaan. Maar sommige dingen moet je maar gewoon aanpakken, want zo’n kans komt maar één keer. Dus ik ben deze zomer tijdens mijn vakantie twee maanden alleen maar bezig geweest met mijn gezondheid en met sporten. Daardoor voel ik me nu twintig keer lekkerder en ben ik fit het theater in gegaan. Dat scheelt enorm. Ik moet dat alleen wel blijven doen. Ik merk op dit moment aan mezelf dat ik kortademig ben, dus ik ga straks naar de sportschool. De ruis in mijn leven is weg, dat scheelt ook. Ik doe alleen nog maarde dingen die ik leuk vind. En met sommige dingen ben ik gestopt.”

Waarmee dan bijvoorbeeld?
“Onder andere een aantal styling-opdrachten. Styling is nog steeds belangrijk voor me, maar ik kon niet alles blijven doen. Door het stoppen met die stylingopdrachten moest ik ook stoppen met de assistente die al drie jaar bij me werkte, dat vond ik vreselijk. Het grootste verschil met vroeger is dat ik nu meer geniet van de dingen die ik doe. Dat deed ik eigenlijk nooit. Als er een succes te vieren valt, doe ik dat nu. Dan ga ik met een goede vriend van me naar de kroeg en drinken we een wijntje.”

Tijdens de try-out van je theatershow in september had je een darmontsteking, je moest zelfs naar het ziekenhuis. Was dat stress?
“Nee, ik was totaal niet zenuwachtig. Ik had juist veel zin in de première en ik wilde niet afzeggen. Ik weet nog dat ik met die buikpijn in de coulissen stond voordat ik op moest. Maar toen ik eenmaal op het podium stond, had ik twee uur lang nergens last van. Je lijf is blijkbaar veel krachtiger dan je zelf denkt.”

Dit interview komt uit ons kerstnummer, ook beschikbaar in de webshop.

Het jaar van Monique Westenberg: ‘We willen graag nog een kindje’

Het jaar van Miriam: ze kreeg haar tweede kind met Marthijn en Jonathan

Het jaar van journalist Dominique: ‘Ik ben pas 49, natuurlijk heb ik geen Parkinson…’