Placeholder

Fokje is draagmoeder voor haar twee vrienden: ‘Ik gun ze het geluk van een kind’

Omdat ze weet hoe bijzonder het is om kinderen te hebben, besloot Fokje (34) draagmoeder te worden voor haar vrienden Rick (28) en Nick (31). “Het lijkt me ontzettend mooi om mijn beste vrienden een kindje te schenken.”

Omdat ze weet hoe bijzonder het is om kinderen te hebben, besloot Fokje (34) draagmoeder te worden voor haar vrienden Rick (28) en Nick (31). “Het lijkt me ontzettend mooi om mijn beste vrienden een kindje te schenken.”

Heel naïef
“In eerste instantie reageerden Rick en Nick terughoudend. Ze hadden nog niet concreet nagedacht over draagmoederschap. Pleegzorg was voor hun gevoel uitgesloten, omdat dat vaak tijdelijk is en ze echt een eigen kindje wilden. Maar andere opties, adoptie of een draagmoeder bijvoorbeeld, lagen nog open. Daar spraken we de jaren daarna vaak over. De mannen realiseerden zich dat adoptie een langdurig en erg kostbaar traject zou worden en overwogen of draagmoederschap iets zou zijn waar ze zich goed bij voelden. Ik gaf aan dat ik er nog steeds voor openstond om eventueel hun kindje te dragen. Achteraf gezien besefte ik toen nog niet goed wat dat precies inhield. Ik had me er nooit in verdiept en dacht heel naïef: dat doe ik wel even. 

'Ik kreeg last van bekkeninstabiliteit en zwangerschapssuiker'

Dat er allerlei gevoelens bij komen kijken, daar had ik niet bij stilgestaan. Dat gebeurde pas een paar jaar later, in augustus 2013, toen ik zwanger was van mijn eerste kind, zoon Hidde (3). Hij zat nog maar een paar weken in mijn buik en ik hield al van hem. Ik voelde me meteen moeder. Toen vroeg ik me opeens af: hoe zou dat zijn als ik een kindje voor een ander zou dragen? Mijn zwangerschap was pittig. Ik kreeg last van bekkeninstabiliteit en zwangerschapssuiker. Hidde werd geboren met behulp van een vacuümpomp en omdat hij niet ademde, kwam hij aan de beademing te liggen. Ik realiseerde me: het is niet niks om een kind ter wereld te brengen. Dat doe je niet zomaar ‘even’. De geboorte van onze dochter Josephine (1) verliep voorspoediger, maar ook toen kampte ik met bekkeninstabiliteit en zwangerschapssuiker. Na beide geboortes belandde ik bovendien in een postnatale depressie. Ik ervaarde helemaal geen roze wolk en vond het moeilijk van het moederschap te genieten. Vlak na de geboorte van Josephine zei ik: ‘Ik wil nooit meer zwanger worden.’ Dat zei ik ook tegen Rick en Nick, al vond ik dat moeilijk. Het draagmoederschap was de laatste jaren namelijk steeds meer een optie geworden. Door nu te zeggen dat ik niet meer zwanger wilde worden, sloot ik voor hen een deur."

'Het leek me nog steeds ontzettend mooi om mijn twee beste vrienden een kindje te schenken' 

Het geluk gunnen
“Een paar maanden later, toen het weer beter met me ging, dacht ik er toch opnieuw over na. Het leek me nog steeds ontzettend mooi om mijn twee beste vrienden een kindje te schenken. Dat gevoel was misschien nog wel sterker dan eerst, omdat ik zelf al moeder geworden was. Door de depressies had ik geen fijne start met mijn kinderen. Maar ze hebben mijn leven ontzettend verrijkt. Als Josephine naar me lacht of Hidde bijdehand grapjes maakt, vult mijn moederhart zich met geluk. Zulke mooie momenten gun ik Rick en Nick ook. Mijn man begreep goed dat ik dit wilde. Zijn band met de mannen is even hecht, ook hij gunt hen een kind." 

Lees ook: Rick Paul van Mulligen: 'We doen de opvoeding van Ko echt met z'n drieën'

 

Lees het hele verhaal van Fokje in Vriendin 25