De dochter van Caroline en Randy overleed door een zelfdodingspoeder
20 november 2018
Ximena, de dochter van Caroline en Randy was negentien toen ze zelfmoord pleegde met een zelfdodingspoeder dat onder de aandacht werd gebracht door Coöperatie Laatste Wil. “De coöperatie is moreel verantwoordelijk voor de dood van onze dochter.”
Ximena, de dochter van Caroline en Randy was negentien toen ze zelfmoord pleegde met een zelfdodingspoeder dat onder de aandacht werd gebracht door Coöperatie Laatste Wil. “De coöperatie is moreel verantwoordelijk voor de dood van onze dochter.”
Caroline heeft al nachtenlang niet geslapen. Ze is moe, heel moe. “Dan lig ik te denken aan Ximena, aan de fouten die zijn gemaakt. Dat haar dood te voorkomen was geweest, dat we nooit goed afscheid van haar hebben kunnen nemen en daardoor nauwelijks aan rouwen toekomen. Als ik daar allemaal aan denk, word ik weer zo ontzettend boos.”
Moegestreden is Caroline, ondanks haar slapeloze nachten, nog lang niet. Samen met haar man Randy blijft ze vechten voor hun dochter. Ximena was negentien jaar toen ze in februari een einde aan haar leven maakte met een zelfdodingspoeder. Coöperatie Laatste Wil bracht dat middel sinds september 2017 onder de aandacht. Deze coöperatie wil dat hun leden hun eigen levenseinde mogen en kunnen regisseren. Zonder toetsing voor- of achteraf door een arts, een begeleider of een consulent. Ximena zag op televisie een uitzending over de coöperatie en dit bracht haar volgens haar ouders op ideeën.
Vreselijk nieuws
Bitterkoud was het die woensdag 22 februari. Caroline lag met zware griep in bed. “Toen ik wakker werd uit een diepe slaap, zag ik Randy op de rand van mijn bed zitten. Hij vertelde me dat Ximena in haar appartement dood in bed was gevonden. Hij had het vreselijke nieuws van de politie gehoord. Met mijn handen voor mijn gezicht hoorde ik hem aan. Ik wilde het niet geloven. ‘Het is niet waar!’ riep ik steeds. Het was niet te bevatten. Alles stortte in één klap in.”
Met lood in zijn schoenen was Randy na het bericht naar huis gereden. “Hoe ga ik het Caroline vertellen? Hoe vertel je een moeder dat haar kind er niet meer is, spookte door mijn hoofd”, vertelt hij. Hij had die dag rond twaalf uur een telefoontje van de wijkagent gekregen. “Die wilde weten of Ximena bij ons was, want hij stond bij haar voor de deur, maar er werd niet opengedaan. Daarna vertelde hij dat Ximena die nacht een zeer verontrustend mailtje naar haar psycholoog had gestuurd. De mail eindigde met: ‘Sorry dat je me niet hebt kunnen helpen.’ Ik probeerde Ximena direct te bellen, maar ze nam niet op. De agent heeft vervolgens haar woning opengebroken en vond haar in bed. Ze was overleden. Naast haar bed trof de politie de verpakking aan van het middel.”
‘Diep in haar hart had Ximena dit nooit gewild’
Onderzoek
Diezelfde middag kreeg Randy weer een telefoontje van de politie. Ximena’s lichaam moest zo snel mogelijk naar het Nederlands Forensisch Instituut voor onderzoek. “Hoe ziek ik ook was, ik heb meteen mijn kleren aangetrokken en ben uit bed gestapt”, vertelt Caroline. “Ik wilde niet dat onze Ximena weggevoerd zou worden zonder dat we haar hadden gezien. ‘Al moet ik uren wachten, ik móet haar zien!’ riep ik tegen de politie toen we bij haar appartement kwamen. Bij hoge uitzondering mochten we haar kamer in. Ximena lag op bed, gewikkeld in een deken. We zagen alleen een stukje van haar gezicht. ‘Och kind, wat ben je blauw’, zei ik. Het was afschuwelijk.”
Zo veel vragen
Ximena schreef acht afscheidsbrieven, die Caroline en Randy drie dagen later mee kregen. “Daarin stond onder meer dat het haar speet en of we haar wilden vergeven.” Caroline en Randy hadden zo veel vragen, dat ze diezelfde avond nog op internet gingen zoeken naar het middel dat de politie naast haar bed had gevonden en waarmee Ximena haar leven had beëindigd. Ze ontdekten dat sinds september 2017 veel werd gesproken over ‘het zelfdodingsmiddel’ van de Coöperatie Laatste Wil.
Lief meisje
Hoewel Ximena’s dood voor Caroline en Randy als een complete verrassing kwam, ging daaraan wel een lange periode van problemen vooraf. “Vanaf haar twaalfde werd Ximena stiller. Ze beschadigde en sneed zichzelf, was steeds vaker boos en verdrietig, zonder dat we konden verklaren waarom”, zegt Caroline. “Ook de gesprekken met haar psycholoog leverden niets op. We begrepen niet waar ze mee zat. Ximena was een heel lief, sociaal en behulpzaam meisje. Ze stond altijd voor anderen klaar. Daarbij was ze intelligent en graag met taal bezig. Ze hield van woordgrapjes, had een groot tekentalent en was dol op dieren. In haar vrije tijd werkte ze bij het dierenasiel.”
Pas na drie jaar kwamen Caroline en Randy erachter dat Ximena seksueel misbruikt was door haar twaalf jaar oudere halfbroer. “Die heeft haar met de dood bedreigd als ze iets zou vertellen, waardoor ze al die tijd niets durfde te zeggen. Aan dat seksueel misbruik hield ze een posttraumatische stressstoornis over. Ze had veel last van herbelevingen en angsten en was hiervoor onder specialistische behandeling. Ze woonde in een begeleidwonenproject. Wij hadden regelmatig telefonisch contact met haar. Toch hebben we nooit geweten dat Ximena suïcidale gedachten had. Ze heeft het er weleens over gehad in crisissituaties, maar zei erbij dat ze dat nooit zou durven en dat ze met therapie iets aan haar problemen wilde doen”, zegt Randy. “Als ik terugkijk, denk ik dat de problemen zich na het seksueel misbruik zodanig bij haar hebben opgestapeld, dat ze geen andere uitweg meer zag”, denkt Caroline. Zo had ze veel pijn in haar spieren.
De maandag voor haar dood hoorde ze van haar arts dat ze fibromyalgie had, een spieraandoening waarvoor geen pijnbestrijding werd gegeven omdat ze nog te jong was. Ze had een hulphond aangevraagd om haar te ondersteunen bij haar trauma, maar dat verzoek werd afgewezen. Daarnaast voelde ze zich heel schuldig naar ons, omdat het misbruik ook invloed had op ons leven. Dat alles moet haar het idee hebben gegeven dat haar problemen onoplosbaar waren.”
Dit verhaal komt uit Vriendin 47.
Heb jij last van suïcidale gedachten? Praat er dan over. Bel 0900-0113 of ga naar www.113.nl.
