Claudia: ‘De nieuwe liefde van mijn ex is mijn beste vriendin’

20 augustus 2018

Evelien (32) en Claudia (45) zijn beste vriendinnen. En dat is best apart, want Evelien heeft een relatie met John, de ex van Claudia en vader van haar zoon Shane (8).

Evelien (32) en Claudia (45) zijn beste vriendinnen. En dat is best apart, want Evelien heeft een relatie met John, de ex van Claudia en vader van haar zoon Shane (8).

Evelien: “Die eerste ontmoeting met Claudia vond ik best spannend. Ik wilde graag kennismaken met haar, ze is tenslotte de moeder van mijn vriends zoon. Ik wist dat ze een belangrijke rol in Johns leven speelde en ook mijn schoonouders hebben nog goed contact met haar. Waarom zou ik dan niet proberen een band met haar op te bouwen? Aan een vriendschap dacht ik op dat moment nog niet. Ik wilde haar gewoon leren kennen.”

Claudia: “In mijn hoofd had ik al een heel plaatje van Johns nieuwe vriendin gemaakt, zo werkt dat voordat je iemand ontmoet. Ik had een bepaalde voorstelling van haar en vulde daarmee ook een deel van haar karakter in. Het plaatje van John en Evelien samen verbaasde mij in eerste instantie. John is niet zo groot, Evelien is langer dan hij. Ze leek niet op de vriendinnen die hij voor haar heeft gehad, dat waren kleine poppetjes.”

Schattig ventje

“Evelien en ik hadden nog maar tien minuten gekletst of ik voelde de klik al. We bleken veel raakvlakken te hebben. Dat begon al bij het feit dat Evelien chronisch ziek is en thuiszit en ik ook thuis ben, omdat ik zorg voor mijn zoon Shane, die lichamelijk en verstandelijk beperkt is. Onze wereld ziet er heel anders uit dan die van vrouwen die werken. Ook bleken we over veel zaken hetzelfde te denken. We zijn allebei vrij nuchter en hebben hetzelfde gevoel voor humor.”

Evelien: “Ik ging met John bij Claudia en haar vriend Leo op bezoek. We zouden even koffiedrinken om kennis te maken, maar het was zo gezellig, dat we meteen bleven eten. Die dag ontmoette ik Shane ook. Door zijn handicap is hij altijd bij Claudia; haar huis is helemaal aan zijn behoeften aangepast. Ik was meteen gek op dat schattige ventje met zijn mooie bruine ogen.

Eén grote familie

Kort na onze ontmoeting was het Kerst. Dat vierde Claudia al jaren met Shane bij Johns ouders en nu wij elkaar hadden leren kennen, zag ik geen reden waarom dat dit jaar anders zou zijn. We vierden het als één grote familie. Tijdens Kerst hebben Claudia en ik elkaar veel gesproken. We wisselden na afloop telefoonnummers uit, en dat was het begin van onze vriendschap.

‘Niet zelden zitten we tot half twee ’s nachts te kletsen’

Tegenwoordig bellen we elkaar dagelijks. John werkt vier nachten op, vier nachten af als beveiliger. Als hij ’s avonds werkt, bellen Claudia en ik. ‘Even kort, hoor’, zeggen we dan. En niet zelden zitten we dan tot half twee ’s nachts te kletsen. Dat kan over alles gaan. Over Shane, over onze levens. Over mijn chronisch ziek zijn of over onze gedeelde frustraties over artsen. En over onze creatieve projecten; we koken bijvoorbeeld allebei graag. We komen ook veel bij elkaar over de vloer om even gezellig koffie te drinken. We hebben altijd wel iets te bespreken. En omdat Claudia een opleiding tot nagelstyliste volgt, doet ze dan vaak mijn nagels.”

In coma 

Claudia: “Als ik ergens mee zit, bel ik Evelien als eerste. We hebben vaak aan twee woorden genoeg, maar we gebruiken er graag meer. Het klikt ook tussen John en Leo. John ziet zijn zoon door Evelien veel vaker. Voorheen, toen wij elkaar niet spraken, zag hij Shane vooral bij zijn ouders. Nu spreken we vaak af om iets met z’n allen te ondernemen. Dan gaan we bijvoorbeeld naar de speeltuin.

Ik ben destijds ongepland zwanger geraakt. Mijn zwangerschap verliep problematisch. Ik kreeg diabetes en uit de prenatale test bleek dat onze baby een extreem verhoogd risico had op het syndroom van Down en de ernstige chromosoomafwijking trisomie 13. De vruchtwaterpunctie stelde ons gerust, maar tijdens de bevalling liep Shane zuurstofgebrek op. Hij is vier keer gereanimeerd en heeft tien dagen in coma gelegen. Shane had geen basale reflexen, hij zou nooit zelfstandig kunnen eten en drinken, werd ons verteld.

In een roes

We hadden net het slechtnieuwsgesprek gehad waarin ons werd aangeraden de behandeling te staken, toen Shane kort daarna zijn ogen opende. Er stonden plotseling heel veel artsen bij zijn bedje. Ik schrok, omdat ik bang was dat het nu echt mis zou gaan, maar het ging juist goed met hem! Wat er gebeurde, kon eigenlijk niet, de artsen stonden versteld. Een dag later mocht Shane zelfs van de beademing af!

‘Shane heeft dagelijks zorg nodig en zit op een medisch kinderdagverblijf’

Ik heb die tijd voor een deel in een roes beleefd. De bevalling was zwaar en ik kreeg morfine. John heeft het allemaal wel bewust meegemaakt. Shane heeft die moeilijke start dan wel overleefd, maar niet zonder kleerscheuren. Hij heeft onder meer last van epilepsie en spasmes en kan niet praten. Hij communiceert door te kijken, klanken uit te stoten en dingen aan te wijzen. Shane heeft dagelijks zorg nodig en zit op een medisch kinderdagverblijf. Naar school kan hij niet. De relatie tussen John en mij kwam door de zorgen om Shane onder druk te staan. Al mijn tijd ging in Shane zitten. Onze zorgeloosheid was weg, we hadden elke dag stress. John is geen prater.

Hij verliet mij voor een ander toen Shane acht maanden was. Ik heb altijd contact gehouden met zijn ouders, ik wilde hen niet hun kleinzoon ontnemen. Ik was heel verdrietig en boos, maar had geen tijd om lang te blijven zwelgen. Ik moest door voor Shane.”

Ongeluk op een boot

Evelien: “John heeft Shanes problemen voor ons gevoel onderschat. En Claudia en ik denken ook dat hij aan de geboorte een trauma heeft overgehouden; hij heeft gezien dat zijn kind werd gereanimeerd. Toen ik John via een gemeenschappelijke vriend leerde kennen, hadden hij en Claudia al weer beter contact. Hij vertelde me vrij snel dat hij een zoon had. En hoewel hij geen prater is, vertelde hij me meteen het hele verhaal over zijn geboorte. Het deed hem veel, merkte ik. Ik deinsde niet voor zijn ‘rugzak’ terug. En hij blijkbaar ook niet voor die van mij, want dat ik de eerste keer dat ik hem zag in een rolstoel zat, leek hem niets uit te maken.

‘Ik kon nog wel lopen, maar al snel ging het bergafwaarts’

Ik ben halfzijdig verlamd geraakt door een ongeluk op een boot in het oerwoud van Suriname, waar ik was voor mijn werk. Ik kreeg een plank tegen mijn onderrug en had meteen vreselijk veel pijn. Ik kon nog wel lopen, maar al snel ging het bergafwaarts. Ik ben liggend teruggevlogen naar Nederland. Hier aangekomen, kon ik niet meer lopen en mijn linkerarm en beide benen niet meer bewegen. Ik werd voorbereid op een leven in een rolstoel. Toch kon ik na een lange periode in het revalidatiecentrum weer korte stukjes lopen.

De zenuwen in mijn rug zijn kapot, waardoor ik altijd pijn heb. Ik ben ook snel vermoeid. ’s Avonds of tijdens activiteiten ben ik op mijn rolstoel aangewezen, maar ik probeer zo veel mogelijk te lopen. Ik heb nog steeds hoop op verbetering en ben ook nog in behandeling. Maar voor nu ben ik volledig afgekeurd en kan ik niet werken.”

Oppassen op Shane

Claudia: “Een van de eerste dingen die Evelien aan John vroeg, was of hij wel een omgangsregeling had met Shane en alimentatie betaalde.”

Evelien: “Ja, dat vind ik heel belangrijk. Ik heb zelf, ondanks mijn handicap, een sterke kinderwens en wilde weten of hij een goede vader was. Ik begreep dat het allemaal wat gecompliceerd lag en nam me direct voor hem te stimuleren zijn zoon wat vaker te zien. Ik heb er veel met hem over gesproken. Hij ziet Shane niet één op één, dat is door de zorg die Shane nodig heeft lastig. Vaak spreken we met z’n vieren af. Ik heb John nooit veroordeeld om hoe het is gelopen tussen hem en Claudia, ik wilde hem wel helpen het in de toekomst beter te doen.”

Claudia: “Door Eveliens tussenkomst verloopt de communicatie tussen mij en John beter. Hij ziet Shane vaker en heeft meer inzicht in zijn beperkingen gekregen. Ze hebben nu een betere band. Ik ben niet boos over hoe het is gelopen. Niet iedereen kan de zorg voor een kind met beperkingen aan. Het is ook zwaar en lastig. Begin dit jaar ben ik voor het eerst sinds Shanes geboorte alleen op vakantie geweest, naar Spanje. Shane zou vijf dagen in een logeerhuis blijven, maar door een fout in de planning, bleek daar geen plek te zijn. Uiteindelijk kwamen er familieleden en zorgprofessionals bij Shane logeren, maar bleven we met één dag en nacht zitten. Evelien aarzelde geen seconde toen ze dat hoorde. Zij en John zouden in ons huis op Shane komen passen, stelde ze voor.”

‘Ze doet het toch maar allemaal in haar eentje, dag en nacht.’

Evelien: “Ik gunde Claudia haar vijf dagen rust zo, ik moest er niet aan denken dat de reis niet door zou gaan. Als iemand het verdient, is zij het wel. John en ik hebben een nachtje in haar huis geslapen. John vond dat heel spannend, hij was behoorlijk zenuwachtig. Gelukkig had Claudia een complete handleiding achtergelaten en lukte het ons prima. Het was voor Johns zelfvertrouwen heel goed te ervaren dat hij ook best voor Shane kon zorgen. En het werd ons wel weer even duidelijk hoe zwaar Claudia het heeft. Ze doet het toch maar allemaal in haar eentje, dag en nacht.”

Bijzonder betrokken

Claudia: “We moeten mensen regelmatig uitleggen hoe het zit tussen mij en Evelien, en vaak vinden ze dat heel bijzonder. Dat is het ook. Omdat Evelien toch Shanes ‘stiefmoeder’ is, betrek ik haar graag bij zijn zorg. Ze toont altijd veel betrokkenheid en ik heb enorm veel steun aan haar.”

Evelien: “Wat Claudia en ik hebben, is een vriendschap voor het leven. Ik verwacht niet dat John en ik uit elkaar gaan, maar mocht dat gebeuren, dan blijf ik Claudia zien. We willen binnenkort graag met z’n allen een paar dagen naar een bungalowpark, daarop zijn we ons nu aan het oriënteren. Ik besef heel goed hoe anders dit had kunnen zijn. Je hoort zo vaak dat vrouwen in deze situatie elkaar niet kunnen uitstaan. John zal ongetwijfeld weleens denken: zitten ze nou weer over mij te kletsen? Maar daar zal hij nooit iets over zeggen. Hij gebruikt onze vriendschap eerder in zijn voordeel. Dan moet ik als ik Claudia opbel even iets aan haar doorgeven van hem. Nee, hij vindt het allemaal prachtig zoals het nu gaat. En ik ben er ook ontzettend blij mee.”