Cathy: ‘Ik ben gewoon een moeder die een andere kwetsbare moeder helpt’
27 juli 2017
Het gezin van Cathy (42) zorgt elke week een dag voor Yven (1), zodat zijn ouders wat tijd hebben om hun leven weer op de rit te krijgen. “Ik stel me voor dat hij als twaalfjarige even langsfietst om te kletsen.”
Het gezin van Cathy (42) zorgt elke week een dag voor Yven (1), zodat zijn ouders wat tijd hebben om hun leven weer op de rit te krijgen. “Ik stel me voor dat hij als twaalfjarige even langsfietst om te kletsen.”
Kwetsbare ouders
“Ik heb altijd met kinderen gewerkt, in de gehandicaptenzorg en bij een kinderdagverblijf bijvoorbeeld. Momenteel werk ik tweeënhalve dag per week als onderwijsassistent op een basisschool. Omdat onze kinderen alweer tien, dertien en vijftien jaar zijn, had ik ruimte om daarnaast nog iets anders te doen. Dus toen mijn man Klaas in de plaatselijke krant over Stichting MeeleefGezin las, was ik meteen geïnteresseerd. Als meeleefgezin vang je een dag per week en een weekend per maand een kind op van kwetsbare ouders, bijvoorbeeld ouders met psychische problemen. Het doel is dat de kinderen van jongs af aan een vertrouwensband opbouwen met iemand anders dan de ouders. Als de vader en moeder af en toe worden ontlast, kan dat net het verschil maken om zelf de draad weer op te pakken. En zo kan mogelijk worden voorkomen dat de kinderen uiteindelijk terechtkomen bij zwaardere instanties. Het laagdrempelige karakter sprak me aan: gewone moeders die elkaar helpen. Aan tafel hadden we het erover met de kinderen. We vroegen: ‘Denken jullie dat dit iets voor ons is?’ Zij waren ook enthousiast. Een paar weken later kwamen we op een braderie in het dorp Femke tegen, de oprichter van Stichting MeeleefGezin. Zij heeft haar hele leven in de geestelijke gezondheidszorg gewerkt en is daarna dit bijzondere initiatief gestart. Haar drive werkte zo aanstekelijk dat we ons besloten aan te melden. Klaas en ik kregen eerst een cursus van een paar weken, waarin we werden voorbereid op alles waarmee we mogelijk te maken krijgen als meeleefgezin. Dat konden ook heftige dingen zijn, bijvoorbeeld een moeder die in een zware depressie zit. Ik had dat soort situaties ook in mijn werk wel meegemaakt, maar nu zouden we natuurlijk nog veel dichterbij staan.”
‘Het is niet niks om hulp te aanvaarden en je kind een dag per week aan vreemden over te dragen’
Meteen verkocht
“Na de cursus maakten we een profiel aan en was het wachten op een match. Dat was heel spannend: aan wat voor gezin zouden we worden gekoppeld? Toen Femke na een paar maanden belde dat ze een meeleefgezin zocht voor een vier maanden oude baby, waren we meteen nieuwsgierig. De vraagouders waren helaas minder enthousiast over ons. We hoorden dat ze onze manier van opvoeden, zoals ik die in het profiel beschreef, heel streng vonden. Grappig, want wij zagen onszelf juist als flexibel. Toch besloten we elkaar te ontmoeten. Toen de ouders met Yven binnenkwamen, was ik meteen verkocht: zo’n schattig klein manneke met grote blauwe ogen! De ouders waren nog heel jong, pas 21. Wij zouden hún ouders kunnen zijn, dacht ik. Ik zag dat ze heel zenuwachtig waren, wat ik wel begreep. Het is tenslotte niet niks om hulp te aanvaarden en je kind aan vreemden over te dragen. Maar ik merkte aan alles dat Maxime en Delano het beste voorhadden met hun zoontje en graag goede ouders wilden zijn, ook al zat Maxime niet lekker in haar vel. Er was meteen een klik tussen ons. Al na vijf minuten zeiden ze: ‘Jullie zijn zoveel leuker dan we dachten!’”
Lees het hele verhaal van Cathy in Vriendin 30.
