Stefanie: onrealistische gedachtes
2 maart 2018
De dochter van Stefanie is onzeker over haar uiterlijk. Stefanie probeert haar zo goed als mogelijk te helpen met dit onzekere gevoel.
De dochter van Stefanie is onzeker over haar uiterlijk. Stefanie probeert haar zo goed als mogelijk te helpen met dit onzekere gevoel.
‘Wat vervelend voor je. Misschien kun je het van je afschrijven. Dat helpt bij mij in sommige situaties wel,’ antwoord ik op Faiths radeloze berichtje. Ik krijg een positief appje van mijn dochter terug, alsof ze zich al een beetje beter voelt. Waarschijnlijk reageer ik ook beter. Voorheen antwoordde ik heel anders op Faiths negatieve uitlatingen over haar uiterlijk: ‘Je bent juist mooi. Kijk om je heen, dan mag jij niet klagen.’
Gevoel ontkennen
Natuurlijk zeg ik nog vaak tegen Faith dat ze mooi is. Dat is ze ook, maar ik doe niet meer alsof zij tevreden zou moeten zijn. Dat helpt niet en daarmee ontken ik haar gevoel. Diep van binnen weet ze vast wel dat ze er mag zijn. Toch kan ze niet van haar rotgevoel afkomen en vergelijkt ze zich met vrouwen die in haar ogen mooier en succesvoller zijn.
Hier ben ik!
Als ik Faiths gevoel niet erken, zal ze zich genegeerd voelen. Als baby werd Faith niet gehoord, ook al huilde ze de longen uit haar lijf. Zou ze door een oude overlevingsdrang proberen de gemiste liefde terug te winnen door uit te blinken in haar uiterlijk? Zou ze zich onbewust identificeren met het baby’tje van toen dat schreeuwde: ‘Kijk, hier ben ik!’ Haar biologische, drugsverslaafde moeder zag het baby’tje niet. Zij is in haar jeugd ook aan haar lot overgelaten. Ik wil niet boos zijn op die vrouw. Ik wil op niemand boos zijn. Ook niet meer op mezelf.
Perfectie
Ik wilde uitblinken in het moederschap, net als Faith in haar uiterlijk. Ik leefde voor de kinderen en moest van mezelf alles perfect doen. Hoe ik ook mijn best deed en hoeveel mooie momenten ik ook koester, toch ging niet alles goed. Sommige dingen doe ik nu – een generatie later – anders met Adriana. Het is moeilijk om te accepteren dat ik imperfect ben als moeder, maar ik leer steeds meer dat imperfectie normaal is. Mijn gedachtes, om perfect te willen zijn, zijn ook niet reëel. De gedachtes van Faith zijn ook niet reëel, maar haar rotgevoel wil ik wel serieus nemen.
De moeite waard
Boos worden op mezelf of controle willen hebben over Faiths gedachtes, heeft geen zin. Ik probeer compassie te voelen voor mezelf en de mensen om me heen. Dat maakt het leven lichter. Ik ben blij dat het me de laatste tijd lukt om zonder oordeel naar Faith te luisteren. Toch hoop ik dat ze gaat inzien dat ze de moeite waard is.
OVER STEFANIE
Stefanie (44) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 6 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
