Placeholder

Angélique heeft last van vreselijke heimwee

Zo veel heimwee dat je er letterlijk ziek van wordt? Angélique (46) kan erover meepraten. Alles probeerde ze om toch op vakantie te kunnen. Zonder succes. Inmiddels heeft ze zich erbij neergelegd. “Ik gun iedereen een mooie vakantie. Als ik maar niet mee hoef.”

Zo veel heimwee dat je er letterlijk ziek van wordt? Angélique (46) kan erover meepraten. Alles probeerde ze om toch op vakantie te kunnen. Zonder succes. Inmiddels heeft ze zich erbij neergelegd. “Ik gun iedereen een mooie vakantie. Als ik maar niet mee hoef.”

'Op vakantie? Ik moet er niet aan denken'

Zelfs tijdens haar huwelijksreis ging het mis. Angélique en haar man zouden hun wittebroodsdagen, nu bijna twintig jaar geleden, doorbrengen in Emmen. Angélique had zich er enorm op verheugd. “Ik dacht: nu ik mijn man bij me heb, zal het wel meevallen met de heimwee. Ik had ook speciaal voor Emmen gekozen: niet te ver van huis en een mooie dierentuin in de buurt. Op dierentuinen was ik als kind namelijk al dol.”

'Als ik weer thuis voor de deur sta, huil ik elke keer opnieuw van geluk’

Het jonge stel ging vol goede moed op pad. Overdag was er niet veel aan de hand, maar zodra het donker begon te worden, voelde Angélique de spanning oplopen. “Als de heimwee opkomt, word ik zenuwachtig. Niet zomaar een beetje, maar echt heel erg. Ik word misselijk, krijg hartkloppingen en het enige wat er dan nog door mijn hoofd spookt is: ik wil nú naar huis.” Ook tijdens de huwelijksnacht in Emmen lukte het Angélique niet haar gevoelens te verbergen. “Ik kon alleen nog maar huilen, zo graag wilde ik naar huis. Aan mijn man had ik wel verteld dat ik niet zo van reizen hield, maar ik had er niet bij gezegd dat het zó erg was. Twee nachtjes in Emmen, dat moest toch kunnen? Dat vond ik zelf ook.” Maar het ging niet. “Gelukkig werd mijn man niet boos. Maar ’s nachts terugrijden naar onze woonplaats Helmond vond hij te ver gaan. De rest van de nacht heb ik wakker gelegen, ziek van de heimwee.”
De terugreis naar Helmond, de volgende dag, vond Angélique eigenlijk het mooiste van de hele huwelijksreis. “Ik was als een kind zo blij. Toen we onze straat inreden, huilde ik opnieuw, deze keer van blijdschap. Ik was weer thuis!”

Lees het hele verhaal van Angélique in Vriendin 11 en praat mee op het forum