Achtbaan
31 december 2012
Met de kerstdagen zit je lekker thuis met familie en besteed je bijna al je tijd aan het voorbereiden van het kerstdiner. Angelique had deze Kerst echter heel wat anders aan haar hoofd.
Met de kerstdagen zit je lekker thuis met familie en besteed je bijna al je tijd aan het voorbereiden van het kerstdiner. Angelique had deze Kerst echter heel wat anders aan haar hoofd.
En daar zitten we dan, op weg naar Parijs voor een consult. Het was even een drukte van belang en de weg hier naartoe was niet fijn. Maar we zitten in de auto, hopelijk met alles ingepakt wat we moeten hebben voor deze twee dagen… zucht, we zitten!
Eigenlijk was het vrijdag allemaal begonnen. Nadat we te horen hadden gekregen dat we eind januari voor een protonenbehandeling in Parijs werden verwacht, is het een grote sneltreinvaart geweest. Vrijdag avond om iets voor zessen ging de telefoon, het was de oncoloog. “Ik krijg net een mail binnen, of jullie vrijdag om 11 uur in Parijs kunnen zijn?” “Uh… deze vrijdag? Dat is dus de vrijdag na kerst?”. Aan de andere kant hoorde ik een lach en een volmondige “Ja”.
Nou, natuurlijk kunnen we dat. Hoewel we een relaxte kerst hadden gepland, hadden we toch nog kleine familieverplichtingen, die uiteindelijk natuurlijk gezellig uit de hand liepen. Van een joggingbroek is het met kerst niet gekomen! Maar dat mocht de pret niet drukken.
We hebben snel een hotel geprobeerd te regelen in de buurt van het ziekenhuis, bleek het ziekenhuis precies achter de Notre Dame te liggen. En aangezien Parijs tussen Kerst en Oud en Nieuw enorm populair is, was er dus geen normaal hotel in de buurt te vinden voor een normale prijs. Dus dat werd zoeken en zoeken.. en ja, nog meer zoeken. Gelukkig hebben we op de tweede kerstdag nog een hotel gevonden dat net buiten Parijs lag. Dan maar met de metro naar het centrum en ’s middags weer naar huis om ons voor te bereiden op het volgende event; Kyra’s 4de verjaardag.
Remy zag het al helemaal zitten. Die had al een lijst van attracties waar we, bij aankomst, gelijk naar toe moesten. “Kunnen we misschien eindelijk de Eiffeltoren beklimmen zonder al te lang in de rij te staan!” Tja, de lieve schat is vast vergeten dat we straks zeeën van tijd hebben om heel Parijs en omgeving te verkennen