Placeholder

Netflix-recensie: The Open House

Als je vanavond zin hebt in een film met een paar goede schrikmomenten.

Zin in een horrorfilm met een paar goede schrikmomenten? Dan is deze film een idee om vanavond te kijken. Webredacteur Melissa keek de film en schreef een recensie.

Het verhaal

De film gaat over Logan, die met zijn moeder in het mega huis van zijn tante intrekt na het overlijden van zijn vader. Het huis staat te koop, dus er worden bezichtigingen georganiseerd. Na het eerste open huis klinken er vreemde geluiden in huis en er verdwijnen spullen. Alsof iemand na het open huis nooit meer is weggegaan…

Recensie The Open House

Pas op, bevat spoilers. 

Melissa: ‘Tijdens de reis naar hun tijdelijke woning, kreeg ik meteen de indruk dat ze beter konden omkeren. Een man stond opeens midden op de weg en de vrouw in de buurtwinkel lijkt niet helemaal goed snik te zijn. Eigenlijk vertrouwde ik geen één personage, behalve Logan en zijn moeder.

Moeizame relatie

Logan en zijn moeder zijn erg afstandelijk tegen elkaar en praten niet veel. De sfeer tussen hen is af en toe om te snijden. Hierdoor vroeg ik me af of zijn moeder wel echt verdriet heeft om Logan’s vader en dat maakt het verhaal interessant.

Die donkere kelder…
Na het eerste open huis wordt het al vervelend spannend door de spullen die opeens verdwijnen en de vreemde geluiden die in huis klinken. Vooral de momenten in de kelder zijn erg spannend (het is echt zo’n kelder waar ik dus überhaupt nooit in zou gaan).

Frustraties

Logan begint zich serieus zorgen te maken, terwijl zijn moeder denkt dat Logan haar misschien tot waanzin wil drijven. Dit leidt tot een scène waarin alle frustraties eruitkomen en de twee flink tegen elkaar tekeergaan. Na alles wat ze samen hebben meegemaakt vond ik dat niet gek. Goed gedaan dus, want de ruzie maakte hun personages geloofwaardiger.

Lekker schrikken

Ik keek de film alleen en schrik dan lekker snel. De schrikmomenten ontstonden vooral door de muziek die ik erg bepalend vond voor de enge sfeer in de film.

Afgeraffeld einde

In het laatste kwartier van de film werd ik helaas diep teleurgesteld. Dat heb ik vaker bij horrorfilms (vooral bij It Comes at Night, 2017. In deze film kwam er niets at night, behalve de plotselinge aftiteling). Het werd opeens heel spannend en ik was zó benieuwd hoe het ging aflopen. Eigenlijk kwam ik aan het einde van de film weinig te weten. De dader bleef onbekend en de film vertelde ook niet waarom de dader Logan en zijn moeder kwaad wilde doen.

Ik snap dat filmmakers het verhaal mysterieus willen houden en misschien willen ze je aan het denken zetten. Maar dit einde vond ik te open en bijna afgeraffeld. Als kijker wil je iets meer informatie aan het einde van de film. Bovendien hadden ze het einde heel verrassend kunnen maken. Leuk om een avondje aan te zetten, maar verwacht dus niet te veel van de plot.

Disturbia

De film deed me al snel denken aan Disturbia (2007). In deze film verloor een tiener ook zijn vader, bleef achter met zijn moeder en werd vervolgens lastiggevallen door een engerd die aan de overkant van de straat woonde. Dezelfde opzet dus, maar met een veel interessantere afloop.’