Angst

18 augustus 2014

Kyra heeft er al heel wat ziekenhuisbezoeken op zitten, maar deze keer heeft Angelique er veel meer moeite mee dan anders.

Kyra heeft er al heel wat ziekenhuisbezoeken op zitten, maar deze keer heeft Angelique er veel meer moeite mee dan anders.

Ik kan het me niet meer zo goed herinneren wanneer ik voor de laatste keer zo zenuwachtig was voor een uitslag. Vanaf het moment dat mijn meisje met haar kleine hoofdje onder de MRI werd geschoven, begon bij mij de onrust. Schietgebedjes als “Laat het alsjeblieft goed zijn” schoten door mijn hoofd en bleven gelijk hangen. Wat was er nu zo anders dan al die andere keren? Al die keren dat ik met een enigszins gerust hart richting de oncoloog liep? Kyra is best moe op het moment, groeit als kool en trekt weer een beetje met haar been als ze zo moe is. Met heel veel moeite probeer ik vorig jaar zomervakantie voor de geest te halen. Was ze toen ook zo moe? Maar alles wat ik me kan herinneren van vorig jaar zomer is een vrolijk meisje dat de oren van je hoofd kletste.

Ik kan niet van het gevoel afkomen. Het gevoel dat er iets is, dat de kanker terug is en dat alles waar we voor hebben gevochten voor niets is geweest. Want hoe vaak horen we niet dat de kanker voor een tweede of zelfs voor een derde keer terug is? De gedachte speelt regelmatig door mijn hoofd. Wat als…?

Wanneer het eindelijk de dag van de uitslag is, ben ik op van de zenuwen. Enigszins geforceerd probeer ik vrolijk te zijn voor Kyra, maar ook Sam is extra lief, zo lijkt het. Zoals bij ieder oncologisch consult, straalt Kyra als ze de oncoloog ziet en gaan ze al grapjes makend samen de onderzoekskamer in, gevolgd door Remy, Sam en mijzelf. Het schouwspel blijft leuk om te zien en ook vandaag vertelt ze honderduit over haar avonturen.

Wanneer Kyra even aan het tekenen is, komt het verlossende antwoord van de oncoloog. Ook nu ziet alles er weer goed uit en mogen we pas weer over 3 maanden terugkomen. Een gewicht valt van mijn schouders. Ik ben enorm opgelucht en op weg naar de auto moet ik moeite doen om niet in snikken uit te barsten. We hebben weer 3 maanden overleefd, op naar de volgende 3!