Lieke: ‘Mijn zus trouwde de man die ik wilde hebben’

3 januari 2024

Hoewel Lieke (33) haar jeugd- liefde Dennis na de middelbare school uit het oog verloor, hoopte ze stiekem dat ze ooit weer bij elkaar zouden komen. Maar toen ze terugkwam van een wereldreis, stond haar een nare verrassing te wachten. “Giechelend belde mijn zusje: ik zou vast opkijken van haar nieuwe vriend…”

Lieke: “Kan je eerste liefde je grote liefde zijn? Zijn gevoelens die je hebt als puber wel echt? Hier denk ik vaak over na. Maar volgens mij maak ik mezelf niets wijs: ik was als jong meisje stapelverliefd op Dennis en heb een wereldtijd met hem gehad. Ik had hem misschien best kunnen vergeten, als hij maar niet weer in mijn leven was gekomen. En dan ook nog op zo’n indringende, maar volstrekt hopeloze manier. Dennis en ik ontmoetten elkaar op de middelbare school toen ik veertien was. Hij was al zestien en zat een klas hoger dan ik. Hij kwam regelmatig op de brommer van zijn oudere broer naar school. Ik keek zó tegen hem op. Als ik nu foto’s uit die tijd zie, moet ik hard lachen. Hij, die stoer probeerde te doen met zijn net niet passende leren jack. En ik, die een poging deed om er net zo uit te zien als de modellen in de tijdschriften, maar mijn beugel en bril hielpen niet echt… Toch vonden we elkaar, in onze humor en in gesprekken. We komen allebei uit een gebroken gezin. Op een schoolfeestje kwamen we daar toevallig achter, toen ik verdrietig op mijn vader stond te wachten die me zou komen ophalen. Hij was veel te laat. Dennis zag me staan in de regen en vroeg of hij me thuis kon brengen. En zo begon het.”

Voor altijd en eeuwig

“Een week later, in de bioscoop, hebben we voor het eerst gezoend. Vanaf dat moment zagen we elkaar heel veel. Seks hadden we toen nog niet, maar wel grootse toekomstplannen. Woedend was ik op mijn moeder als ze grapjes maakte over kalverliefdes, en voorspelde dat ik Dennis over tien jaar vergeten zou zijn. Hoe dúrfde ze! Natuurlijk was dit voor altijd en eeuwig! Op mijn zestiende verjaardag gingen we voor het eerst met elkaar naar bed. Het was niet zoals ik me had voorgesteld, maar na een paar keer oefenen werd het heel fijn. In het jaar erna groeiden we al uit elkaar. Dennis werkte in de zaak van zijn vader en ik wilde weg, een opleiding gaan doen in een andere stad. En reizen! Ik kon de hele zomer lang na mijn eindexamen op een camping in Spanje werken, bij de kinderanimatie.”

Onbezorgd op avontuur

“Het weekend voordat ik naar Spanje vertrok, hebben Dennis en ik elkaar alleen maar vastgehouden, gezoend en geknuffeld. Ik vroeg hem of mijn moeder gelijk zou krijgen, of we elkaar echt zouden vergeten. Hij kuste mijn zorgen weg: natuurlijk niet! Dat vertederde me zo. Het klinkt misschien gek, maar ik wilde hem het liefst invriezen, precies zoals hij toen was. Zodat ik onbezorgd op avontuur kon gaan, letterlijk de wereld ontdekken, en daarna thuis zou komen waar hij op me wachtte. Maar dat was niet eerlijk, dat realiseerde ik me ook wel. Zijn leven ging ook door. We spraken af dat we niet op elkaar zouden wachten. Dat zou alleen voor problemen zorgen. ‘Als we voor elkaar bestemd zijn, vinden we elkaar weer terug’, voorspelde Dennis. Daar hield ik me aan vast. En ik vertrok naar de Spaanse zon. Ik had de zomer van mijn leven. Het beviel me zo in Spanje, dat ik er bleef, als au pair. In het begin hadden Dennis en ik nog wel contact, maar dat verwaterde. Toen ik anderhalf jaar later terugkwam en ging studeren, dacht ik nog weleens aan hem, maar ik had geen behoefte om hem op te zoeken. Ik wist dat ik mijn wilde haren nog lang niet kwijt was. Wie weet later, we hadden de tijd.”

Ideale liefde

“‘Jullie waren toch gewoon vrienden?’ vroeg mijn zusje Lonneke verbaasd, vier jaar geleden in mijn moeders keuken. Ze had gezien hoe ik wit wegtrok toen ik haar samen met Dennis had zien binnenkomen op de verjaardag van mijn moeder. Ze had me vooraf giechelend aan de telefoon verteld dat ik vast op zou kijken als ik haar nieuwe vriend zou ontmoeten. Ik had de broer van een oude schoolvriendin verwacht, of een oud-klasgenoot. Níet mijn eerste liefde, die ik eerlijk gezegd nog altijd als ideale liefde zag. Natuurlijk had ik inmiddels andere vriendjes gehad, ik had zelfs een keer samengewoond. Maar het was het altijd net niet. Niet zoals met Dennis. Hij was altijd sluimerend in mijn gedachten aanwezig gebleven. En nu ik van een lange wereldreis terug was, met de nodige flirts en onenightstands, had ik besloten dat ik hem weer eens zou opzoeken. Wie weet vonden we elkaar inderdaad weer. Maar nu bleek mijn vijf jaar jongere zusje straalverliefd op hem, en aan zijn ogen te zien was dat duidelijk wederzijds.”

Vertrouwd gevoel

“Lonneke leek zich er totaal niet van bewust welk verleden Dennis en ik deelden. ‘Nou, alleen vrienden…? Zo zou ik het niet willen noemen’, zei ik. Ze schrok, zag ik. Toen Dennis en ik een stel waren, ging zij in de weekenden vaak naar onze vader. Ik had daar geen zin in, zeker niet toen ik Dennis had leren kennen. We waren vaak bij hem thuis of we spraken ergens af. En omdat Lonneke en ik door ons leeftijdsverschil ook nooit tegelijkertijd op de middelbare school zaten, is veel uit mijn leven langs haar heen gegaan. Blijkbaar ook hoe diep mijn contact met Dennis was. Echt tijd om te praten was er niet, daar in de keuken. Mijn moeder, die erbij stond, had wel door dat ik het niet leuk vond. Maar ze wierp me een strenge blik toe en stuurde Dennis en mij naar de slager om de barbecueschotel op te halen. Konden we even bijkletsen. Wat voelde het vertrouwd, naast hem in de auto. Hij zag er goed uit: nu was hij wél echt die stoere man die hij vroeger zo graag wilde zijn. Ik móest erover beginnen: ‘Gewoon vrienden? Zag jij het zo?’ Hij was even stil, en legde toen uit dat hij geen complicaties had gewild in zijn relatie met Lonneke. Dat hij echt verdriet om mij had gehad en na mij nog een paar serieuze relaties had gehad, maar dat het nu met Lonneke helemaal goed voelde. Hij vertelde ook dat mijn zusje erg tegen me opkijkt. Dat ze vindt dat ik het beter heb gedaan in het leven, zo veel heb gereisd en daardoor allerlei interessante mensen ken. Dennis wilde Lonneke niet afschrikken of onzeker maken door op te biechten dat hij seks met mij had gehad. Nu kon hij niet meer terug. En hij hoopte dat ik er begrip voor had. Want het zat zo goed tussen hen, het was echt serieus.”

Lijdzaam toezien

“Het was duidelijk dat Dennis geen idee had van mijn gevoelens. Misschien keek hij wel terug op onze relatie als een kalverliefde. Ik durfde niets meer te zeggen en mompelde dat ik er inderdaad begrip voor had, en niet voor onrust wilde zorgen. Ik wil Lonneke ook geen pijn doen, ik hou heel veel van haar. Dus ik kon niet anders dan lijdzaam toezien hoe zij zich, toen we weer terug waren, dicht tegen mijn jeugdliefde aan vlijde. Het geluk straalde van hen af. Wat kon ik anders dan lachen als een boer met kiespijn, of liever nog: wegkijken. Ik was vooral boos op mijn moeder. Waarom had ze mij niet gewaarschuwd? Het was nu wel duidelijk dat ze mijn liefde voor Dennis echt nooit serieus had genomen. Die avond thuis heb ik flink gehuild. Daarna heb ik geprobeerd het van me af te zetten. Ik moest deze situatie gewoon accepteren. Toch fantaseerde ik in het begin nog vaak dat het uitging tussen hen. Dan droomde ik hoe Lonneke verliefd zou worden op een ander en ik Dennis zou troosten. Of dat zij plotseling zou besluiten om nu ook de wereld te gaan ontdekken, en Dennis zou verlaten. Maar dat is niets voor haar. Lonneke heeft altijd een enorme behoefte gehad aan vastigheid. In tegenstelling tot mij: ik kan me nog steeds niet binden. Volgens mij speelt Dennis daarin ook een rol. Ik bedoel, ik ben ze niet leuker dan hij tegengekomen, terwijl ik daar de laatste jaren toch echt mijn best voor heb gedaan.”

Misselijk van ellende

“Kans maak ik absoluut niet meer bij hem, dat is me nu wel duidelijk. Hij is stapeldol op Lonneke en zijn ze inmiddels getrouwd. De mooiste dag van hun leven was voor mij een ramp. Toen ik mijn zus in haar jurk hielp, kon ik door haar uitbundige blijdschap de steken in mijn maag even negeren. Maar bij het ja-woord voelde ik me misselijk van ellende. Ook aan tafel voelde ik me heel alleen. Zelfs mijn moeder had een date opgeduikeld, om niet zielig af te steken naast mijn vader en zijn nieuwe vrouw. Gelukkig had ik steun aan mijn nicht, zij is de enige die weet hoe het zit en snapt hoe dubbel mijn gevoel was. Het moment van de eerste dans, toen Dennis in zijn mooie pak Lonneke in zijn armen nam, deed veel pijn. Die bruid, dat had ík moeten zijn, schoot er door me heen. Mijn moeder kwam naast me staan en sloeg haar arm om me heen. ‘Binnenkort ontmoet jij je eigen Dennis, lieverd.’ Goh, toch nog wat inleving. Soms heb ik het idee dat Lonneke toch weet, of inmiddels vermoedt, dat er vroeger meer speelde dan Dennis haar deed geloven. Meestal heb ik een pokerface als ik hen bezoek, maar ze kent me beter dan dat. Wat heb ik gehuild, op kraamvisite bij hun eerste zoontje. Mijn zus wilde dat ik bij haar bevalling was, maar ik kón het gewoon niet. Dat is het intiemste moment van een stel, waarbij je letterlijk het bewijs van hun liefde afwacht. Hun babygeluk is een te grote confrontatie met mijn mislukte liefdesleven. Daar heb ik het ook op gegooid, dat het te pijnlijk was omdat ik zelf nog niemand heb. Dat begreep ze. Maar goed, onder die kraamvisite kwam ik natuurlijk niet uit. Wat een prinsje, mijn eerste neefje. En wat deed Dennis het goed. Zo natuurlijk, zo vanzelfsprekend. Waarom moest ik nou per se het geluk in de wijde wereld najagen?! Want het echte geluk, dat had ik vroeger binnen handbereik… En nu was opnieuw pijnlijk duidelijk dat die kans definitief is verkeken.”

Oprecht blij zijn

“Die twee gaan nooit meer uit elkaar. Zij gaan hun kinderen ongetwijfeld nooit aandoen wat mijn zusje en mij wel is aangedaan door onze gescheiden ouders. Dus ik kan niet anders dan accepteren dat mijn grote liefde mijn zus dolgelukkig maakt, en andersom. Ik ben inmiddels al wat verder: als ik Dennis niet zie, ben ik ook niet meer zo met hem bezig. Ik probeer het beste van mijn leven te maken. Hopelijk loopt er ergens een man rond die mij Dennis doet vergeten. Dan kan ik eindelijk oprecht blij zijn voor mijn zusje.”

Lees ook: Miranda: ‘Mijn ex is de liefde van m’n leven, mijn huidige man niet’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.