Aukje heeft haar zus al vijf jaar niet gesproken vanwege de erfenis

27 februari 2023

Al vijf jaar lang heef Aukje (40) ruzie met haar zus Aafke (46). Hoewel de ruzie haar eigen schuld is, durft Aukje toch niet de eerste stap te zetten om het weer goed te maken. “Ze doet vast de deur niet meer voor me open.”

Aukje: “Een foeilelijke Friese stoelklok. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar om een antieke eiken klok met gouden elementen heb ik nu al vijf jaar ruzie met mijn zus Aafke. Achteraf kan ik me wel voor mijn kop slaan dat ik me zo heb laten meeslepen door mijn man, en me zo druk heb gemaakt over het verdelen van de erfenis van mijn moeder. En dan met name om een klok die ik lelijk vond, maar waarvan ik wel wist dat hij voor Aafke grote emotionele waarde had. Het geld was fijn, maar het heeft me meer gekost dan me lief is: de warme band met mijn zus. Bovendien mijn enig overgebleven familielid.”

Hechte zussenband

“Mijn zus Aafke is zes jaar ouder dan ik, maar we zijn altijd heel hecht geweest. Misschien kwam dat door onze moeizame jeugd. Onze vader overleed toen ik twee en zij acht was. Onze moeder kampte met diabetes, moest zelf insuline spuiten en lag vaak op bed en dat maakte ons snel zelfstandig. Onze moeder heeft ons alleen opgevoed en is nooit hertrouwd. We hadden het niet breed, ruimte voor vakanties was er bijvoorbeeld niet. Toch waren we niet ongelukkig. We waren een hecht gezin en genoten van simpele dingen als een ijsje eten in de Italiaanse ijssalon of schaatsen op de vaart voor ons huis. Ondanks het grote leeftijdsverschil speelden Aaf en ik veel samen. Bordspelletjes of buiten op straat. Er zijn ook wel jaren geweest dat zij meer van Toppop was en ik liever naar De Berenboot keek, maar we sliepen graag samen op één kamer en het liefst gezellig bij elkaar in bed. Naarmate we ouder werden, nam Aaf steeds meer de moederrol op zich. Zij ging met me mee naar open dagen van middelbare scholen en later kreeg ik van haar seksuele voorlichting en leerde ik over de pil. Toen ze negentien was, trouwde ze met Thom. Ze vond het vreselijk om me achter te laten, maar de gedachte dat ze maar drie straten verderop ging wonen, maakte veel goed. Ze kwam eigenlijk altijd koffie drinken na haar werk. Onze moeder werd steeds hulpbehoevender en Aaf hielp waar ze kon. Ik werd wat rebelser en in het weekend was ik veel weg, maar voor mijn zus maakte ik tijd. Op mijn zestiende ontmoette ik Barry, met wie ik later trouwde. Aafke en Thom kregen twee zoons, die zijn nu 23 en 21. Ik werd pas acht jaar geleden na drie ivf-pogingen moeder, van Rosalie. Maar ook nu weer zorgden onze verschillende levens niet voor een verwijdering, we werden juist alleen maar closer. Ook al woonden we inmiddels dertig kilometer bij elkaar vandaan, we zochten elkaar regelmatig op voor een bak koffie en steun. Het is daarom ongelofelijk dat zoiets stoms als een erfenis ervoor zorgt dat we helemaal geen contact meer hebben. Zelfs van social media heeft ze me verwijderd.”

Mooie herinneringen

“Ik schaam me gewoon om te vertellen wat er is gebeurd. Het is allemaal zo stom gegaan. Ruim vijf jaar geleden overleed onze moeder aan de gevolgen van nierfalen. Ik was erg verdrietig, maar ook wel opgelucht: mijn moeder hoefde nu gelukkig niet meer te lijden. De uitvaart en het afwikkelen van de erfenis leken simpel. We wisten precies welke muziek ze wilde horen, wie we moesten uitnodigen en dat ze begraven wilde worden. Deze gesprekken hadden we al vaak gevoerd. Mijn moeder was al jaren ziek en had daarom al veel over de dood nagedacht. Ze had een uitvaartverzekering om de kosten te dekken, maar had verder geen testament opgesteld. In principe hoefde dat ook niet, want zo veel was er niet te verdelen. Ze woonde in een huurhuis en de weinige bezittingen die ze had, waren meer van Blokker- dan van Bijenkorf-niveau. Op één ding na: de antieke klok van Beppe. Mijn oma die ik nooit goed had gekend, omdat ik één was toen Beppe stierf, maar aan wie Aafke wel mooie herinneringen had. Als ze naar de stoelklok keek, die na oma’s dood boven de bank bij mijn moeder hing en die zo mooi sloeg, dacht ze altijd aan Beppe. De klok was geld waard, had onze moeder vaak gezegd. Aaf knikte dan altijd, maar voor mij was het niets meer dan een foeilelijk ding. Ik hou meer van modern dan van eiken met gouden tierlantijnen. Dus toen mijn zus en ik samen waren in ons ouderlijk huis om kleding voor mijn moeder uit te kiezen voor haar uitvaart, riep ik al bijna dat de klok uiteraard voor Aaf was. Volgens mij had mijn moeder zoiets ook ooit gezegd: het erfstuk moest van moeder op oudste dochter overgaan. Ik zei het niet: we waren bezig met de begrafenis van onze moeder en niet met het verdelen van de inboedel.”

In- en inverdrietig

“Een week na de begrafenis waren Barry en ik samen bezig in het huis van mijn moeder, omdat er van alles moest worden afgesloten en opgezegd. Een overbuurman belde aan en hij vroeg wat we met de klok wilden doen. Hij was een kennis van mijn moeder en vertelde dat hij altijd verliefd was geweest op die klok. Hij bood ons er drieduizend euro voor. Heel veel geld, dat we allemaal goed konden gebruiken. Barry riep meteen dat hij een deal had. Ook hij vond de klok monsterlijk en op die manier hadden we er allemaal lol van. Ik weet nog steeds niet wat me bezielde, maar ik zei dat het oké was. Zonder te overleggen met Aaf, zonder rekening te houden met haar gevoelens. Het geld verblindde me, denk ik. Mijn blijdschap over de drieduizend euro was snel weg. Toen ik Aaf de helft gaf en zei: ‘Hier Aaf, jouw deel van de klok. Kun jij ook lekker een weekje weg met je jongens’, kwam er een gekwetste blik in haar ogen. Ze werd stil. Heel stil. ‘Hoe kon je, Auk? De klok was mij beloofd’, was het enige wat ze na een paar minuten zei. Ze was in- en inverdrietig. Ik voelde me ontzettend schuldig. Maar voordat ik mijn excuses kon aanbieden, zei Barry al: ‘Daar staat helemaal niets van op papier en daar hebben we je moeder nooit over gehoord. Het zou oneerlijk zijn als jij een Friese stoelklok krijgt van drieduizend euro en je zus slechts een Hema-wekkertje. Zo is het tenminste eerlijk verdeeld.’ Natuurlijk had ik mijn man moeten afremmen op dat moment. Ik had het op moeten nemen voor mijn zus, omdat de klok voor Aafke nu eenmaal zoveel betekende. Ik had naar de buurman moeten gaan om hem te vertellen over deze familieafspraak en ik had de klok van hem terug moeten kopen. Hij had er waarschijnlijk nog mee ingestemd ook, hij kende Aaf. Maar dat deed ik allemaal niet. Ik nam het standpunt over van mijn man en wilde hem niet openlijk afvallen. Daarom zei ik alleen: ‘Ach Aaf, het was een lelijke klok. Met dit geld kun je een veel mooiere kopen.’”

Veel spijt

“Aafke en haar zoons heb ik nog een paar keer gezien bij de afhandeling van mijn moeders huis. Ze was vriendelijk, maar koel. En toen alles achter de rug was, stuurde ze me een mail dat ze voorlopig geen contact meer met me wilde. Ik had ‘afgedaan als zus’. Ze was zeer teleurgesteld in me en begreep niet dat ik ‘partij koos voor Barry’. Ze nam aan dat de verkoop van de klok zijn idee was en verweet me dat ik daarin mee was gegaan. Het is heel laf, maar ik heb geen mail teruggestuurd. Ook heb ik niet gebeld of ge-sms’t. Ik heb gewoon niets meer van me laten horen. Ik was in eerste instantie zwaar beledigd door haar toon en vond haar maar bazig. Barry was kwaad dat ze op deze manier het contact met mij verbrak en sprak alleen maar kwaad over mijn zus. Hij noemde haar inhalig: had ik niet gezien hoe ze alle mooie koffiekopjes van mijn moeder had meegenomen? En hoe ze haar handtassen, portemonnees en jaszakken uitploos? Ze was vast op zoek naar geld. En ze had die lelijke klok natuurlijk gewoon zelf willen verkopen, zodat ze dan het hele bedrag had gehad. Mede door zijn boosheid riep ik koppig dat ze voor mij net zo had afgedaan als zus. Maar nu, zoveel jaar verder, mis ik mijn zus verschrikkelijk en snap ik alles veel beter. Ik heb hartstikke veel spijt van mijn actie. Natuurlijk wilde mijn zus die klok niet verkopen. Ik geloof oprecht dat ze het als erfstuk zou koesteren, als herinnering aan Beppe en mijn moeder. Ik snap ook echt niet waarom ik zo stom ben geweest om anders te denken. Natuurlijk, 1500 euro is veel geld. We konden met z’n drietjes een week naar een all-inclusivehotel in Turkije. Maar als ik eerlijk ben, heb ik niet écht genoten. Het voelde alsof ik die vakantie met gestolen geld had betaald. Natuurlijk vergoedt 1500 euro nooit een zussenband, en het is ook geen vervanging voor het verlies van het enige directe familielid dat ik nog heb.”

Heel koppig

“Ik heb Aafke nooit meer gezien. Een maand na haar mail verwijderde ze me van Facebook en ze heeft me op Instagram nooit geaccepteerd. Ik probeer wel af en toe bij haar te kijken, maar ze heeft haar pagina afgeschermd, dus meer dan haar profielfoto zie ik niet. Het vreet aan me dat we geen contact hebben. Toch durf ik niet de eerste stap te zetten. Ik weet hoe koppig Aaf kan zijn en denk niet dat ze de deur opendoet, als ik op haar stoep zou staan. Wat dat betreft heeft ze echt Friese genen. Ik zou wel een mail of brief kunnen sturen, maar ik vind het lastig mijn gevoelens te verwoorden. Ik voel me schuldig, maar tegelijkertijd wil ik mijn man ook niet afvallen. Barry vindt het prima als ik weer contact met Aafke zou hebben, maar accepteert niet dat ik alle schuld op me neem. Hij vindt het bedrag te groot om zomaar te schenken. Ik wil geen ruzie met mijn man of iets achter zijn rug om doen. Misschien leest mijn zus wel Vriendin. Wie weet. Ik hoop dat ze dan begrijpt dat ik echt niets liever wil dan haar weer terug in mijn leven hebben. Als ik het over mocht doen, dan had ik die rotklok nooit aan de buurman verkocht, maar aan haar gegeven. Ik zou er zo veel gelukkiger van zijn geworden. Maar helaas, ik kan mijn actie niet meer terugdraaien.”

Tip van de redactie

Else-Marie van den Eerenbeemt schetst in Wie krijgt de gouden armband van moeder? aan de hand van talloze herkenbare voorbeelden de gevolgen van het verdelen van de erfenis voor de familieverhoudingen. Ze geeft een helder inzicht in wat er in deze emotionele periode allemaal bij komt kijken: verloopt de verdeling in harmonie of wordt het ruzie? Klik voor meer informatie op onderstaande button.

Lees ook: Mireille: ‘Bobs overleden vrouw is nog overal’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.