Home
Persoonlijke verhalen
Jolanda: ‘Zijn ontrouw heeft ons huwelijk gered’

Jolanda: ‘Zijn ontrouw heeft ons huwelijk gered’

28 december 2023

Ruim een half jaar geleden ontdekte Jolanda (44) dat haar man Henny (46) een affaire had met zijn collega. “Hoe pijnlijk ik dat ook vond, zijn slippertje was voor onze relatie een wake-upcall.”

Jolanda: “Ik pleit absoluut niet voor een open relatie. En ik keur vreemdgaan ook absoluut niet goed. Ik denk dat monogamie de enige sleutel is voor het slagen van een huwelijk. Maar toch kan ik niet echt heel boos zijn op mijn man Henny, die vorig jaar een korte affaire beleefde met zijn collega. Sterker nog, ik denk dat ons huwelijk er zonder zijn ontrouw nu een stuk slechter voor zou staan. Henny en ik zijn in maart twaalfenhalf jaar getrouwd. Een mijlpaal, vooral omdat een huwelijk niet echt in de planning lag. We waren al een jaar of vijf bij elkaar toen we op een dinsdagmorgen even vlug op het gemeentehuis trouwden. Ik was hoogzwanger van Romée en een huwelijk was gewoon de makkelijkste manier om het vaderschap goed te regelen. Inmiddels hebben we twee dochters, want drie jaar na Romée kwam Kimberly. Ons gezin was compleet en we waren volkomen gelukkig. Tenminste, zo leek het. Achteraf zie ik wel dat we de afgelopen jaren voornamelijk náást elkaar hebben geleefd. We waren een harmonieus gezin en genoten van gezamenlijke uitjes en feestjes en de sport van onze dochters. Ze zijn allebei erg goed in hockey. Ze spelen elk in een ander team, waardoor we ons splitsen en altijd een van ons twee bij een dochter kijkt. Onze weekenden zijn daardoor aardig gevuld met het bekijken van wedstrijden, het halen en brengen en gezellige nababbels in de kantine.”

Altijd druk

“Als je me vraagt wat Henny en ik samen deden, moet ik het antwoord schuldig blijven. Hij werkt fulltime als IT’er, ik werk drie dagen in een apotheek en ben altijd druk met de activiteiten van onze dochters. ’s Avonds lag ik gevloerd op de bank en had ik geen puf om nog iets anders te ondernemen dan tv kijken, facebooken of spelletjes te spelen op mijn telefoon. Maar ook in het weekend deden we weinig samen. Ik geloof niet dat we ooit een avond met zijn tweeën naar de bioscoop zijn geweest en als we al eens zonder de kinderen uit eten gingen, was het met vrienden. Niks romantische etentjes of avondjes uit. ‘We hebben geen oppas’, riep ik vaak. Ik miste het ook niet. Op een hockeyvrije zondagmiddag met z’n vieren naar de fi lm van Mees Kees en daarna wokken vond ik het toppunt van gezelligheid. Om daarna thuis in mijn joggingbroek onderuit op de bank naar Gooische Vrouwen of een andere vrouwen serie op tv te kijken. Ik realiseerde me niet dat Henny en ik steeds minder samen deelden als man en vrouw. We spraken er gewoon niet over. Ik ben niet zo’n prater en Henny trok niet aan de bel. Ik nam hem voor lief. Ons leven was niet slecht, maar het kabbelde. Ook seks stond op een laag pitje. Eens in de drie, vier weken, meestal op zaterdagavond als de meiden op bed lagen. Niks spannends of heel uitgebreid, maar bevredigend. Ik wist niet beter of die ene keer per maand was voor Henny ook voldoende.”

Het viel op

“Dat er iets speelde, merkte ik eigenlijk pas toen het al een paar weken aan de gang was. Henny was afwezig. Ik vertelde soms drie keer hetzelfde verhaal, zonder dat ik een reactie kreeg. Ook moest Henny ineens allemaal spoedklusjes op zijn werk uitvoeren, waardoor hij niet langer om vijf uur weg kon. Niet alleen was hij niet op tijd thuis voor het eten, hij sloeg ook steeds vaker de hockeytrainingen van Romée over, waar hij altijd hand- en spandiensten verleende. Het begon op te vallen. Henny werkt op een helpdesk bij de gemeente, ik kon me niet voorstellen dat hij zo belangrijk was geworden dat hij nu elke avond nog op zijn werk moest blijven. Nooit eerder checkte ik zijn telefoon, maar toen hij op een ochtend stond te douchen en ik zijn iPhone op tafel zag liggen, kon ik me niet beheersen. Zijn pincode was makkelijk gekraakt: de geboortejaren van onze meiden. Ik hoefde niet lang te zoeken. Boven aan in zijn WhatsApp stond de naam Ineke, zijn directe collega. En haar laatste bericht aan hem eindigde met ‘Ik verlang ook naar jou’. Toen ik verder klikte, zag ik meer berichtjes aan hem die er niet om logen. Andersom schrok ik ook van de teksten van mijn eigen man aan haar. Terwijl ik scrolde, las ik dubbelzinnige zinnen en woorden over seks die ik eigenlijk niet met hem kon rijmen. En koosnaampjes die ik zelf al jaren niet meer uit zijn mond had gehoord. Maar gek genoeg vond ik nog het vreemdst hoe Ineke mijn man zag. Henny is hartstikke lief en een goede vader, maar ik zou hem niet meteen typeren als ‘mijn heerlijke macho’, een ‘waanzinnig lekker ding’ of een ‘geile dekhengst’. Ik stond nog met zijn telefoon in mijn hand, toen Henny ineens druipend naast me stond. Ik denk dat hij zich tijdens het douchen herinnerd had dat zijn iPhone open en bloot op tafel lag. ‘O jee, Jolanda!’ was het enige wat hij uitriep.”

Kalm en vriendelijk

“Misschien ben ik te nuchter om enorme drama’s te maken, maar ik heb nooit hysterisch geschreeuwd, gehuild of gegild. Ik heb alleen maar kalm en vriendelijk gevraagd om een verklaring. Waarom had hij behoefte aan een andere vrouw? Waarom legde hij een bom onder ons fijne huwelijk? Ik hield zielsveel van hem, waarom wilde hij mij, ons, dan opgeven voor een flirt? Ik zag aan Henny dat hij mijn reactie niet had verwacht. Volgens mij had hij liever gehad dat ik was gaan schelden en schreeuwen, dan had hij een ruzie kunnen uitlokken. Maar nu ging ik rustig op de bank zitten, nog steeds met zijn telefoon in mijn hand. In eerste instantie kostte het Henny moeite om te praten, maar doordat ik hem alle ruimte gaf, kwam hij los. Hij miste me als zijn partner, zei hij. Hij voelde zich al jaren geen echte man meer. We waren alleen nog maar papa en mama en amper nog liefdespartners. Hij wilde de oude Jolanda terug, die van voor de kinderen. Die actief was en spontaan, in plaats van uitgeblust en saai. Iemand die hem enthousiast kuste als hij uit zijn werk kwam, in plaats van nonchalant ‘hoi’ te roepen en ongeïnteresseerd mee te delen dat zijn bord macaroni in de magnetron stond. Absoluut geen leuke dingen om te horen, nee. Zijn woorden sneden door mijn ziel. Maar ik wist dat hij ook wel een punt had en dat vertelde ik hem ook. Ik was al jaren geleden gestopt met echt moeite voor hem doen. Dat was absoluut niet mijn bedoeling, want ik wilde hem niet kwijt. En hij mij ook niet, volgens mij, want ik hoorde geen argumenten die het einde van ons huwelijk zouden betekenen. Hij zei niet dat hij smoorverliefd was op Ineke of dat hij niet meer van mij hield.”

Tranen gevloeid

“Henny zei juist dat hij niets liever wilde dan met mij weer passie te voelen. Volgens hem vulde Ineke slechts de leegte in zijn leven op. Ze hadden een keer of drie met elkaar gevreeën en elkaar flink zitten opgeilen via appjes. Maar hij beweerde dat hij eigenlijk alweer klaar met haar was en dit weekend de affaire had willen beëindigen. Of dat helemaal waar is, laat ik in het midden. Maar feit is wel dat hij meteen, in mijn bijzijn, een appje stuurde aan Ineke, waarin hij haar meedeelde dat hun verhouding over was. Dat hij zijn affaire aan mij had opgebiecht en voor mij en zijn gezin koos. We zijn nu ruim een half jaar verder. Als ik zeg dat het een makkelijke periode is geweest, lieg ik. Er zijn heus wel wat tranen gevloeid en ook ben ik niet altijd even kalm geweest als op het moment dat ik zijn ontrouw ontdekte. Ik ben boos op Henny geweest, heb hem al een paar keer laten weten dat hij me echt diep gekwetst heeft door het aan te leggen met een collega. Maar het heeft veel beter uitgepakt dan je zou denken.” Liever koesteren “Je leest zo vaak dat een slippertje leidt tot een relatiebreuk. Dat is bij ons niet gebeurd. Het heeft gek genoeg niet voor een verwijdering gezorgd, maar het is juist een wake-upcall geworden. Mijn ogen zijn geopend: Henny en ik zijn niet alleen maatjes en de ouders van Romée en Kim, maar ook nog minnaars. Als iemand anders mijn man ziet als een enorme don juan, waarom laat ik hem dan zomaar lopen? Ik moet hem koesteren, in plaats van afkatten. Dat geldt andersom natuurlijk ook. Henny had nog weinig zin om energie in mij te steken, omdat hij mij zo passief vond. Als hij al eens iets voorstelde, wees ik hem af met ‘te moe’ of ‘geen zin’. Voor Henny was mijn warme reactie heel fi jn. Ik ben niet scheutig met liefdesverklaringen, ben niet iemand die makkelijk ‘ik hou van je’ zegt. Maar dat wist hij toch wel? Dus niet. Het had hem onzeker gemaakt en eigenlijk in de armen van zijn collega gedreven. Een vrouw die niet eens zijn type was, maar wel belangstellend en complimenteus. En beschikbaar. De paar keer dat ze seks hadden gehad, waren hem tegengevallen, al beweerden de appjes anders. Maar hij was verteerd geweest door het schuldgevoel.”

Extra lief

“Ik vind het vreselijk dat hij nog steeds samenwerkt met Ineke. Ik zie haar liever vandaag dan morgen vertrekken. En al zegt Henny honderd keer dat hij echt niks meer met haar wil, natuurlijk ben ik af en toe onzeker als hij later thuiskomt van zijn werk. Maar ik heb ervoor gekozen om hem te geloven. Ik zie ook gewoon aan alles dat hij helemaal voor ons wil gaan. Henny is extra lief voor me, neemt bloemen voor me mee, verrast me met een leuk lingeriesetje of een romantisch etentje. Ook ik doe meer moeite. Kam nog even mijn haar voordat hij thuiskomt, verwissel mijn oude joggingbroek voor iets leuks of kleed me sexy als we samen een avondje uit gaan. En dit keer wijs ik zijn voorstellen niet meer af. Ons buurmeisje van zeventien verdient graag een zakcentje bij, dus kunnen we ook vaker samen een avondje naar de film of uit eten. Daar genieten we allebei van. En dat betaalt zich weer uit in de slaapkamer, waar het vuur tussen ons hoog oplaait. Eind goed, al goed dus. Ik kan niet anders zeggen dan dat zijn slippertje ons huwelijk heeft gered. Maar nogmaals, ik pleit niet voor een algemeen pardon voor ingedutte huwelijken. Het doet verdomde pijn bedrogen te worden.”

Tip van de redactie

Het fenomeen vreemdgaan of overspel is van alle tijden en gaat veelal gepaard met heftige emoties. Wat drijft de partner tot overspel? Wat zijn de motieven van de minnares? En wat is de reden dat de bedrogen echtgenote haar man toch niet kwijt wil en het overspel vergeeft? Hier kun je alles over lezen in De duivelsdriehoek van Carolien Roodvoets. Voor meer info klik op onderstaande button.