Jasmijn: ‘Ik bleek niet zijn enige minnares’

28 december 2023

Al acht jaar heeft Jasmijn (32) in het geheim een relatie met haar getrouwde collega Eric (41). Zelf heeft ze ook een vriend, maar wil niet bij hem weg. “Ik vond het heerlijk, die twee werelden. Totdat op een bedrijfsfeestje mijn collega Janneke mij iets ging opbiechten…”

Jasmijn: “Op de eerste dag van mijn nieuwe baan bij een verkoopbedrijf viel hij me meteen op. Lange, donkere krullen, guitige ogen en een heerlijke, aanstekelijke lach. Eric, een van de verkoopmedewerkers, was de gangmaker van de afdeling en iemand met wie ik als timide nieuweling graag in contact wilde komen. Het was mijn eerste baan na mijn studie en ik voelde me verloren in dat grote bedrijf. Ik was daarom blij toen hij die eerste week al kwam vragen of ik een beetje kon wennen. We kletsten wat en Eric zei dat ik bij hem terecht kon als ik vragen had en dat zijn kantoor maar een paar deuren verderop was. Die laatste zin werd afgesloten met een veelzeggende knipoog. Ik voelde dat ik bloosde. Wat een ontzettend leuke man. Snel ging ik verder met mijn werk en ik negeerde de vlinders in mijn buik, want thuis wachtte mijn lieve vriend met wie ik toen al twee jaar een relatie had. In de weken die volgden, hadden Eric en ik steeds wat korte en oppervlakkige gesprekjes. Over het weer en het werk. En hoe vaak ik ook tegen mezelf zei dat het allemaal niets voorstelde, Eric raakte me meer dan ik wilde toegeven.”

Onschuldig geplaag

“Gesprekjes op de gang werden mailtjes. Die steeds persoonlijker werden. Eric vertelde over zijn vrouw en twee jongens en de ups en downs van zijn huwelijk. Hij had al vaak een scheiding overwogen, maar hij wilde zijn vrouw en vooral zijn kinderen niet missen. Ik vertelde Eric dat ik al twee jaar heel gelukkig was met mijn vriend, maar dat ik de spanning miste. Ik was nog jong en voelde me al zo gesetteld. Het idee dat dit zo tot mijn tachtigste zou blijven, benauwde me. Ook vertelde ik hem uiteindelijk over mijn onzekerheid vanwege mijn slechte huid en dat dat me in mijn jeugd behoorlijk had tegengehouden om relaties aan te gaan. Eric zei daarop dat hij me een prachtige vrouw vond. Vanaf dat moment veranderde de toon van de mails en flirtten we openlijk met elkaar. Het begon met onschuldig geplaag over en weer, maar we gingen steeds verder en uiteindelijk beschreven we in de mail exact hoe we met elkaar wilden vrijen. Ik zat opgewonden achter mijn bureau en ging met plezier naar mijn werk. Nu denk ik: ik had daar meteen mee moeten stoppen. Maar het gevoel dat hij me gaf, was verslavend. Gek genoeg was ik niet bezig met het feit dat we allebei bezet waren. Thuis was ik gewoon de vriendin van mijn vriend en ging alles zijn gangetje. Ik was gelukkig. Het was of ik mezelf in tweeën had gesplitst en ik genoot van de twee werelden. De rust en liefde thuis en de spanning met Eric. De seks met mijn vriend werd veel beter, want alle spanning die ik overdag opbouwde, kwam thuis tot ontlading. Mijn relatie verbreken is nooit een optie geweest. Ik hield van mijn vriend en wilde hem helemaal niet kwijt. Ook Eric was niet van plan bij zijn gezin weg te gaan. Dat maakte onze situatie gelijkwaardig. En zo lang het bij wat digitaal geflirt bleef, deden we er niemand kwaad mee.”

Eén geweldige nacht

“Tijdens een zakenreis naar Engeland veranderde dat. Na een lange vergadering en een gezellige borrel kwam Eric naar mijn hotelkamer. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik te veel gedronken had, en dat het daardoor allemaal is misgegaan, maar dat was helaas niet het geval. Ik wist heel goed wat ik deed, toen ik mijn kamerdeur voor hem opende. We zoenden en knuffelden en het was moeilijk om niet de kleding van elkaars lichaam te rukken. Iets in mij riep toen nog dat ik het echt niet kon maken om nog verder te gaan. Het stemmetje in mijn hoofd dat me zei dat dít eigenlijk al niet kon, negeerde ik. Na die avond in Engeland werd ik natuurlijk steeds nieuwsgieriger naar hem. Ik wilde meer en hij ook. Toen mijn vriend een weekend weg was met zijn vrienden, sprak ik af met Eric om de nacht door te brengen in een hotel. Ik vertelde mezelf dat ik één keer met hem naar bed zou gaan, zodat ik zou weten hoe het was. Om het daarna te kunnen loslaten. Zo gezegd, zo gedaan. De nacht was geweldig en ik drukte alle gedachten aan thuis weg. Dit moment was voor mij, er bestond geen buitenwereld en Eric en ik deden alles wat we in onze e-mails hadden beschreven. De volgende ochtend praatten we uitgebreid over wat er was gebeurd. Wat ons betreft was er niets veranderd in onze eerder gemaakte keuzes. We wilden bij onze partners blijven en waren ook wel zo verstandig ons te realiseren dat zo’n nieuwe verliefdheid, of wat het dan ook was, vanzelf weer over gaat. We besloten dat de tijd ervoor zou zorgen dat onze gevoelens voor elkaar minder zouden worden, en dat we er tot die tijd maar gewoon van moesten genieten. We creëerden onze eigen wereld, los van ons leven thuis. Als ik Eric in mijn armen had, dat was zo’n één keer per maand, sloot ik me af voor de buitenwereld. We hadden op het werk inmiddels minder contact omdat Eric een nieuwe functie had in de buitendienst. En als we allebei thuis waren, sms’ten we elkaar nooit. We mailden elkaar als we wilden afspreken. En langzaamaan ging ik écht van Eric houden. Ik kon en wilde hem niet meer loslaten.”

Lees ook: Hennie wordt gestalkt door de vrouw van haar eenmalige minnaar

Genieten van het moment

“Na een jaar merkte ik dat Eric minder mailde en ook niet meer vroeg wanneer we elkaar weer zouden zien. Ik voelde dat hij van me wegdreef. Hij zei dat hij meer aandacht aan zijn gezin wilde besteden, hij voelde zich schuldig. Dat deed pijn, maar ik begreep hem heel goed. Nu de roes van de verliefdheid voorbij was, speelde mijn schuldgevoel ook steeds meer op. Door Eric had ik meer zelfvertrouwen gekregen en daardoor kon ik me beter openstellen voor mijn vriend. Het is moeilijk uit te leggen, maar het ging beter dan ooit tussen mijn vriend en mij. En er veranderde veel. Ik ging met hem samenwonen en werd moeder van een dochter. Ik had het druk met werken en met mijn gezin. Ik zag en sprak Eric nog maar weinig. Toch lieten we elkaar nooit volledig los. We mailden elkaar nog maar sporadisch en zagen elkaar soms maanden niet, maar er was altijd een onzichtbaar lijntje dat ons verbond. En dat was prima. Ik hield van Eric, maar niet genoeg om een relatie met hem te beginnen en volledig voor hem te kiezen. Ik genoot van de momenten dat ik bij hem was, ging daarna opgeladen naar huis en pakte mijn leven daar weer op. Dat ging acht jaar zo door. Eric en ik spraken tijdens onze ontmoetingen vaak over het feit dat we allebei vreemdgingen. Want voor mijzelf praatte ik alles goed, maar ja, het bleef vreemdgaan. Toch voelde het niet verkeerd: we hadden allebei een relatie en daarnaast gunden we onszelf zo nu en dan elkaar.”

Enorm geschrokken

“Aan mijn grenzeloze geloof in Erics oprechtheid kwam abrupt een eind na een gesprek met collega Janneke. Zij was inmiddels een vriendin van mij geworden en we deelden veel met elkaar. Tijdens het jaarlijkse kerstgala, acht jaar nadat Eric en ik voor het eerst het bed met elkaar hadden gedeeld, raakten we in een rustig hoekje met elkaar in gesprek. We hadden al wat wijntjes op en waren in een jolige bui. Ik vroeg wie zij nou een leuke man vond in ons bedrijf en ik schrok enorm toen ze zonder aarzeling Erics naam noemde. Waar ik nog meer van schrok, was de blik in haar ogen toen ze openhartig meedeelde dat ze hem écht heel leuk vond en ze zeker wist dat dat wederzijds was. Toen ze verder praatte, aangespoord door mijn nieuwsgierige vragen, stortte mijn wereld in. Ze vertelde me dat ze al jaren in het geheim een relatie had met Eric en dat ze van elkaar hielden. Ik wist niet wat ik hoorde! Ik hoopte nog dat ze onzin uitkraamde. Dat ze gewoon verliefd op Eric was en maar wat verzon. Opeens zag ik zijn gezicht weer voor me toen ik hem laatst vroeg of hij alleen met mij vreemdging. Het kón gewoon niet dat hij loog op dat moment! Na een verzonnen hoofdpijn ging ik snel naar huis. Ik wilde niet het risico lopen Eric tegen te komen op het feest. Dat kon ik niet aan. Thuis kroop ik in de armen van mijn vriend. Die begreep helemaal niet waarom ik zo overstuur was, dus ik verzon iets over ‘menstruatie en hormonale schommelingen’. In de veiligheid van zijn armen huilde ik uit. Zelden heb ik me zo schuldig gevoeld.”

Lees ook: Sylvia verliet haar man voor haar minnaar, maar kreeg spijt

Schuldgevoel én woede

“Een week na het gala confronteerde ik Eric met wat Janneke me had verteld. Wat wilde ik graag dat hij alles zou ontkennen, ik wilde hem zó graag geloven. Maar ik zag aan zijn gezicht dat het waar was. Hij gaf het ook meteen toe. Hij zei dat hij me niet had willen kwetsen en dat Janneke zich aan hem had aangeboden, en ja, ‘ik blijf toch een man’. Na die woorden ben ik, zonder nog iets te zeggen, de deur uit gelopen. Een zware periode volgde. Ik had intens verdriet om Eric, maar moest thuis mijn gezicht in de plooi houden en net doen of er niets aan de hand was. Mijn vriend voelde dat het niet goed met me ging en hij was extra lief voor me. Voelde ik me daar weer schuldig over… Naast verdriet kwam er al snel ruimte voor een ander gevoel: woede. Jaren had ik mezelf aan die man gegeven, in de veronderstelling dat hij net zo veel om mij gaf als ik om hem. Ik kon niet begrijpen dat ik zo blind was geweest. Meerdere keren stond ik op het punt om alles op te biechten aan zijn vrouw. Ik wilde hem net zo veel pijn doen als hij mij had gedaan. Maar ik heb het niet gedaan. Het feit dat hij kinderen had, hield me tegen: zij hebben hier ook niet om gevraagd. Eric vroeg overplaatsing aan, zodat ik hem op het werk niet meer tegen hoefde te komen.”

Samen ervoor vechten

“Ik probeer nu de hele periode achter me te laten en mijn energie te stoppen in mijn gezin. Of Eric en Janneke elkaar nog zien, weet ik niet. Ik heb het met haar nooit meer over hem gehad. Mijn vriend heb ik uiteindelijk verteld dat ik ‘iets’ met een collega heb gehad. Hij weet niet dat het een relatie van jaren was, ik wilde hem niet nog meer kwetsen dan ik al gedaan heb. Het zal nog lang duren voordat ik het vertrouwen van hem weer terug heb, maar we willen samen vechten voor ons en onze dochter. Eigenlijk zie ik nu pas, achteraf, hoe fout ik ben geweest. En toch, ondanks alles, kan ik niet zeggen dat ik liever had gewild dat het nooit was gebeurd. Door Eric ben ik veranderd. Hij heeft me zelfvertrouwen gegeven en me daardoor ook veel goeds gebracht. Ik heb jarenlang gevangen gezeten in een ik-ben-niet-goed-genoeggevoel. Eric heeft me daarvan bevrijd. Toch was dit eens maar nooit weer. De teleurstelling en het verdriet in de ogen van mijn vriend toen ik mijn fout opbiechtte, wil ik nooit meer zien.”

Lees ook: Marloes: ‘Ik bleek niet zijn vriendin, maar zijn minnares!’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.