mariska-man-kind-niet-van-hem

Mariska: ‘Mijn man weet niet dat ons kind niet van hem is’

Mariska probeert een slippertje te vergeten als haar menstruatie uitblijft. “Ik had mijn vriend voorgesteld als de vader van mijn kinderen.”

Mariska: “Een jaar of vier geleden ging het niet zo goed tussen mij en David. Ik zat niet lekker in mijn vel, ik had een nieuwe baan die veel onzekerheden met zich meebracht. Thuis was ik daardoor veel prikkelbaarder dan normaal gesproken. Daar kwam bij dat David ontzettend druk was met zijn werk. Hij moest veel naar het buitenland, was amper thuis en als hij er was, was hij moe en futloos. Al met al was het nogal een dieptepunt in onze relatie. We leefden langs elkaar heen en raakten snel geïrriteerd. Steeds vaker als hij voor zijn werk in Italië zat, dook ik de kroeg in met vriendinnen. Ik genoot van de aandacht die ik daar kreeg van mannen. Niet dat ik uit was op een slippertje, helemaal niet, maar het voelde fijn om gewoon wat te kletsen en af en toe een compliment te krijgen.”

Wel degelijk spanning

“Voor mijn gevoel was dat steeds heel onschuldig, maar op een avond ging ik te ver. Veel te ver. Ik stond met mijn vriendin Karin aan de bar, toen Martin me een drankje aanbood. We raakten aan de praat en ik merkte dat we een klik hadden. Martin was open en begripvol. Hij woonde in Engeland, waar hij al tien jaar zijn eigen bedrijf had en zich thuis voelde. Hij was in Nederland voor een bruiloft, maar die zat erop en hij zou de volgende dag weer vertrekken. Martin was geïnteresseerd in wat ik deed en ik kon mijn ei bij hem kwijt over mijn werk en zelfs over David. Hij snapte dat ik eenzaam was. In eerste instantie was het gewoon gezellig om met elkaar te praten, maar toen Karin halverwege de avond vertrok omdat ze moe was, zei ze: ‘Pas je wel op, Maris?’ Ik lachte en zei dat ze toch wel wist dat ik dat deed. Toen ze weg was, realiseerde ik me dat er wel degelijk een spanning was tussen mij en Martin. Door zijn openheid en nieuwsgierigheid werd ik letterlijk naar hem toe getrokken. Daarbij was hij ontzettend aantrekkelijk. Donkerblonde krullen, lang, slank, zo anders dan David. Ik schrok daar op dat moment niet echt van. Ik stond niet stil bij David of de mogelijke gevolgen van die klik, ik voelde alleen verlangen. Ik wilde voelen hoe het was met iemand anders, iemand die me niet voor lief nam. De spanning bouwde op naarmate we meer tijd aan de bar doorbrachten. Ik wist dat Martin het ook doorhad. Zoiets voel je. Toen hij voorstelde me naar huis te brengen, kon ik dan ook geen nee zeggen. Die nacht was zwoel en opwindend. We kleedden elkaar langzaam uit en voelden alles wat we konden voelen. Het was zo spannend om een onbekend lichaam tegen me aan te hebben, niet te weten wat er komen gaat. Martin was in zijn aanraking lief, soms onverwacht wild en dat vond ik heerlijk. Ik liet me helemaal gaan…”

Lees ook: Raimke: ‘Via Facebook ontdekte ik dat mijn vriend vreemdging’

Pure lust

“De volgende dag werd ik wakker met een enorme knoop in mijn maag. Ik wist dat ik een grote fout had gemaakt en dat als David hierachter zou komen, onze relatie over zou zijn. Ik begreep niet dat ik me zo had laten leiden door mijn verlangen. Een verlangen dat iedereen in een lange relatie weleens voelt, maar dat je niet in praktijk hoort te brengen. Ik was kwaad op mezelf en wilde alleen zijn. Gelukkig moest Martin snel weg om zijn vliegtuig te halen. Hij verzekerde me dat hij zijn mond zou houden. Hij had een leuke nacht gehad, maar vond het prima het daarbij te laten. Ik voelde me ontzettend rot. Hoe had ik gisteren kunnen denken dat dit een goed idee was, dat we een klik hadden? Die nacht was heus leuk geweest, maar het werd me ook duidelijk dat de chemie die ik die avond ervoor voelde pure lust was geweest. Ik moest er met iemand over praten. Dit kon ik niet voor mezelf houden. Ik besloot Karin te bellen en het haar te vertellen. Zij vond het dom van me: het was die avond ervoor duidelijk geweest dat er wat gaande was tussen mij en Martin, ze had me niet voor niets gewaarschuwd. Ik had met haar mee naar huis moeten gaan toen zij vertrok. Aan de andere kant begreep ze het ook wel. Ze wist alles van de relatiedip waar David en ik in zaten. Als je zo weinig aandacht krijgt van je vriend, zou iedereen het op een gegeven moment ergens anders gaan zoeken, zei ze. We waren het snel met elkaar eens dat David hier nooit achter mocht komen. Het was een fout, ontzettend dom, maar het had geen betekenis en dat zou het ook niet krijgen. De dagen erna verdween langzaam de knoop in mijn maag, maar ik was nog wel ontzettend boos op mezelf. Ik begreep niet hoe ik dit David had kunnen aandoen. Ik wilde hem helemaal niet kwijt. Hij mocht hier echt niet achter komen.”

In paniek

“Een paar dagen later kwam David thuis. Hij was bijna twee weken weg geweest en zag er beter uit dan voordat hij ging. De reis was goed gegaan en het leek erop dat het allemaal goed ging komen met zijn werk. Hij was blij weer thuis te zijn, bij mij. Toen we die avond vreeën, voelde ik me raar. Het was fijn om weer met hem te zijn, maar tegelijkertijd voelde ik me schuldig. Hij leek er niets van te merken. In de weken die volgden, nam mijn schuldgevoel af. Zo gaat dat blijkbaar. Als je er niet meer over praat en er zo weinig mogelijk aan denkt, wordt zoiets vanzelf minder groot. Het scheelt ook dat het tussen mij en David beter ging. We hadden nog regelmatig irritaties en we zaten niet altijd op dezelfde golflengte, maar het ging wel allemaal gemakkelijker. Ik wende aan mijn werk, hij was wat optimistischer over het zijne. Onze relatie was weer stabiel. Maar veel kans om mijn fout van die ene avond te vergeten, kreeg ik niet. Mijn menstruatie bleef uit en ik werd misselijk. Ik hoefde niet lang na te denken over wat dat betekende. Ik was aan de pil, maar ik vergat hem weleens. Dat is niet slim, maar moeder worden was altijd mijn grootste droom geweest. Ik geloof niet dat ik het normaal gesproken zo’n ramp zou hebben gevonden zwanger te raken. Maar als ik nu zwanger zou blijken, zou dat natuurlijk anders zijn. Ik besloot de zwangerschapstest in mijn eentje te doen. Mocht ik inderdaad zwanger zijn en in paniek raken, kon ik dat in ieder geval doen zonder dat David iets door zou hebben. Toen ik de twee streepjes op de test zag staan, was ik in eerste instantie ontzettend blij. Een baby in mijn buik, het voelde fantastisch! Eindelijk was het zover, ik werd moeder. Dat gevoel is zo ongelooflijk. Maar natuurlijk voelde ik het ook steken. Wat als deze baby niet van David was, maar van Martin? Terugrekenend zou dat precies kloppen. Ik raakte in paniek. David was degene die ik me had voorgesteld als de vader van mijn kinderen, niet Martin, de man met wie ik was vreemdgegaan! Ik was behoorlijk in de war en besloot langs Karin te gaan om mijn hart te luchten.”

Vreugde delen

“Toen ik Karin vertelde dat ik zwanger was, was ze eerst enorm enthousiast, maar het duurde niet lang tot ze besefte wat dit betekende: ‘O nee, het is toch wel van David, hè?’ Ik zei dat ik dat niet wist en barstte in tranen uit. Karin troostte me, maar de kans dat David bij mij zou blijven als hij dit te weten kwam, was nihil. Dat wisten we allebei. Aan de andere kant was de kans wel heel klein dat het kind niet van David was. Op al die keren vrijen met David, zou ik door die ene keer met Martin zwanger zijn geraakt? Karin en ik besloten samen dat we van het beste uit moesten gaan. Ik zou David gewoon vertellen dat ik zwanger was en die vreugde zouden we samen delen zoals we het al jaren hadden gepland. Gedachten over de eventuele echte vader moest ik uit mijn hoofd zetten.

Het zou alles alleen maar ingewikkelder maken, terwijl we niet eens wisten of dat wel nodig was. Heel eerlijk gezegd ging dat makkelijker dan ik had gedacht. Misschien omdat ik zo graag wilde dat David de vader was van ons kindje. Dat ik die fout niet gemaakt had. Toen ik David vertelde dat ik zwanger was, sprong hij een gat in de lucht. Ook hij had altijd kinderen gewild en hij was er intens blij mee. Zijn enthousiasme stelde me gerust. In het allerergste geval was het kind wel van Martin, maar zou David toch zielsveel van hem of haar houden. De zwangerschap was voor ons ook een manier om dichter bij elkaar te komen. Doordat we eindelijk weer wat deelden, en niet zomaar iets, trokken we meer naar elkaar toe. We praatten over onze toekomst als familie, hadden het over de inrichting van de kinderkamer en over babynamen. We gingen samen naar het ziekenhuis voor echo’s en waren dankbaar dat alles goed ging. Ook tijdens de geboorte van Jasmijn en in de kraamtijd stond hij aan mijn zijde. We voelden ons als een gezin, een heel fijn gezin.”

Lees ook: Jenna kan het vreemdgaan van haar vriend niet uit haar hoofd zetten

Stiekem testen

“Natuurlijk waren er ook momenten dat het allemaal niet zo gemakkelijk ging. Bijvoorbeeld toen ik zwanger en wel met David naar de gemeente ging, waar hij onze ongeboren baby erkende. Maar het schuldgevoel dat ik op zulke momenten had, probeerde ik weg te duwen. En wanneer ik kon, had ik het er met Karin over. Ze was mijn vertrouwenspersoon. Zij vond dat we de juiste beslissing genomen hadden, vooral omdat ze zag hoe liefdevol David met Jasmijn omging. En dat was ook zo, het was pure liefde tussen die twee. Maar naarmate Jasmijn ouder werd, was het steeds moeilijker om niet te denken aan de eventuele echte vader. Jasmijn leek niet op David. Ze leek op Martin. Ik weet nog dat ik haar op een ochtend riep om wat te drinken. Toen ze opkeek, schrok ik me rot. Die blik was exact de blik van Martin. Met Karin heb ik besloten om een vaderschapstest te doen. Ik wilde zo graag dat David wel Jasmijns vader was. Op internet vond ik een manier van testen waarbij je wangslijmvlies van het kind en een haar van de mogelijke vader kunt opsturen. Zo kon ik het doen zonder dat iemand het doorhad. Jasmijn was te jong om iets te zeggen en Davids haar lag gewoon op zijn hoofdkussen. Het was niet echt een verrassing, maar uit de test bleek dat David niet Jasmijns echte vader is. Eigenlijk veranderde dat niet veel aan de situatie. Jasmijn is nu drie en hoewel ik me vaak rot voel over het idee dat ze niet van David is, heb ik nooit op het punt gestaan het hem te vertellen. Ik ben ervan overtuigd dat dit de beste manier is voor ons allemaal. Ik vind het soms wel oneerlijk dat Martin niet eens weet dat hij een dochter heeft. Maar ik denk ook dat hij daar helemaal niet op zit te wachten. En het gaat hartstikke goed met ons drieën. Het is niet ideaal en ik ben stom geweest, maar Jasmijn is gelukkig, David is gelukkig en ik ben ook gelukkig. Dat is me zo dierbaar. Ook al was het een fout, dit prachtige gezin laat ik me niet meer afnemen.”

Lees ook: Esther: ‘Ik prikte gaatjes in het condoom om tóch zwanger te raken’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.