Kiki: ‘Mijn vriend is gigolo, maar hij stopt niet met dat werk’

3 mei 2022

Twee jaar geleden kreeg Kiki (33) een bijzonder verjaardagscadeau van haar vriendinnen: een gigolo. Seks had ze niet die avond, wel werd ze smoorverliefd. En hij op haar. Kiki: “Trouw zijn vind ik heel belangrijk in een relatie. Wil ik wel met iemand in zee die daar niet in gelooft?”

Kiki: “Als iemand mij twee jaar geleden had voorspeld hoe mijn leven er nu uit zou zien, had ik hem compleet voor gek verklaard. Ik had dit nooit kunnen bedenken, het leven dat ik nu heb. Daardoor snap ik het ook goed als mensen mij veroordelen. Een gigolo als vriend: ook ik dacht dat ik dat nooit zou willen. Ik zou een man toch niet willen delen met andere vrouwen? Maar alles is anders als het je zelf overkomt. Vroeger had ik een doorsneeleven. Ik woonde zeven jaar samen. We hadden een goede, leuke relatie – vond ik toen – maar weinig opzienbarend. Tegen mijn dertigste begonnen we ons af te vragen of we kinderen wilden. Mijn toenmalige vriend zag dat helemaal zitten. Voor mij voelde het gek genoeg niet goed. Vroeger leek het me heel vanzelfsprekend dat ik kinderen zou krijgen, maar hoe meer ik erover nadacht, hoe minder ik het eigenlijk wilde. Het leek me onverstandig. Ik bedoel, ons kind zou niet echt in een fijne wereld geboren worden. Ik vind dat er veel te veel geweld is. Ook wist ik niet of ik mezelf wel voldoende zou kunnen wegcijferen. We hebben er veel over gepraat, gewikt en gewogen…”

Kriebels in mijn buik

“Ik vertrouwde erop dat we er wel uit zouden komen, maar op een dag hakte hij onaangekondigd de knoop door: als ik zo twijfelde, was ik vast geen geschikte moeder en dus wilde hij niet met mij verder. Klaar, over. Ik was er kapot van en begreep pas hoe hij dit zo heeft kunnen doen toen ik via via hoorde dat hij iemand anders had: een meisje dat op dat moment al zwanger van hem was! Maandenlang heb ik gehuild, ik voelde me zo verraden. Ik was er zo slecht aan toe, dat mijn vriendinnen, drie meiden die ik al sinds de middelbare school ken, er knettergek van werden. De vrijheid die zij bejubelden, ik kon bijvoorbeeld weer met andere mannen flirten en naar bed gaan, interesseerde mij niets. Koppelacties hielpen niet, de datingsite waar ze mijn foto op hadden gezet evenmin. Ik had wel een aantal afspraakjes, maar bij elk gesprek met welke man dan ook verlangde ik alleen maar naar mijn ex. Van een onenightstand kwam het ook niet, hoe mijn vriendinnen me ook aanmoedigden. Toen hebben ze Mike voor me ingehuurd. Een van hen had iets over hem gelezen in een tijdschrift. De dag dat ik jarig was en had aangekondigd dat ik absoluut níet uit wilde, maar thuis voor hen zou koken, regelden mijn vriendinnen dat hij om tien uur voor de deur zou staan. Dan zouden zij vertrekken en mij alleen met hem achterlaten. Ik hoorde pas van dit plan toen ze bij mij aan de mislukte lasagne zaten. Ik sputterde verontwaardigd tegen. Tot ik zijn foto zag. Wat een heerlijke man was hij. Dat haar, die ogen! Net Johnny Depp in zijn jonge jaren, toen hij in Don Juan DeMarco speelde, een film die ik wel vijftig keer heb gezien. Ik probeerde boos te blijven, maar kon mijn ogen niet van de foto afhouden. Voor het eerst in lange tijd voelde ik weer iets anders dan verdriet in mijn buik. Kriebels. Toen mijn vriendinnen vertrokken, was ik flink aangeschoten en zenuwachtig. Maar ze hadden gelijk: ik moest nodig weer eens een mannenlijf voelen.”

Ook interessant: ‘Ik geef massages met een happy end’

Fantasieën

“Toen Mike aanbelde, en zo sexy was dat mijn hart ervan ging bonken, spookten er wilde fantasieën door mijn hoofd. Hij wilde eerst praten, probeerde mij op m’n gemak te stellen, terwijl ik alleen dacht: kom to the point, man. Maar toen zijn lippen de mijne vonden, kon ik er maar kort van genieten. Al snel kroop mijn ex in mijn hoofd. Ik herinnerde me onze eerste zoen, na een reünie van de lagere school. Ik voelde hoe de tranen alweer opwelden. Ik probeerde degedachte aan hem weg te duwen maar dat lukte niet. Alles wat deze ingehuurde man bij me deed – me strelen, zoenen, mijn behabandje losmaken – was iets wat zo lang alleen voor mijn ex was geweest. En hoe knap deze man ook was, ik miste mijn ex. Maar die had die dag niet eens een felicitatie gestuurd…”

En toen gebeurde het…

“Ik begon te huilen en Mike stopte meteen. Later vertelde hij me dat vrouwen vaker bij hem huilen, bijvoorbeeld wanneer ze voor de eerste keer in hun leven een orgasme krijgen. Maar zo’n intense huilbui als waar ik in uitbarstte, had hij nog niet eerder meegemaakt. Hij reageerde lief, streelde me over mijn rug, maar zei verder gelukkig niets. Op een gegeven moment stond hij op en haalde een stuk keukenrol en een fles wijn met twee glazen. ‘Je mag wel weggaan, hoor. Dit wordt toch niets’, zei ik. Maar hij antwoordde dat hij me absoluut niet zomaar alleen zou laten met dit verdriet, op mijn verjaardag nota bene. Hij klonk zo oprecht bezorgd dat ik opkeek en naar hem glimlachte. En toen gebeurde het… Onze ogen vonden elkaar, we bleven staren en baf: we waren verkocht. Dat had niets te maken met seksuele aantrekkingskracht, maar met herkenning, vertrouwdheid. We trokken de wijn open en kletsten tot vijf uur in de ochtend. Over mijn ex, maar ook over heel veel andere dingen. Toen zijn we gaan slapen. Dat Mike bleef, sprak voor zich, daar hebben we het niet eens over gehad. Hij bleef niet alleen die nacht maar het hele weekend. Van vrijen kwam het pas op de tweede ochtend, maar toen konden we ook niet meer stoppen. Het was magisch, net zoals alles met hem betoverend was. Natuurlijk hadden we het ook over Mikes werk. Naast zijn baan als programmeur was hij sinds twee jaar gigolo. Hij was ervoor gevraagd door de manager van een parenclub. Bij dat woord gingen mijn oren klapperen: ik was in mijn leven maar met vier mannen naar bed geweest en wist niet veel over dergelijke clubs. Ik vond dat soort clubs altijd maar ordinair en vies, nu hing ik aan zijn lippen. Hij vertelde dat hij er met een ex-vriendin kwam en er een tijd op speciale avonden had gewerkt, als derde voor een stel. Daar bleek hij zo populair te zijn, dat hij besloot het ook anders aan te pakken: hij heeft toen zijn eigen website gemaakt. Het geld dat hij met dit werk verdient, is een prettige bijkomstigheid, vertelde hij. Maar hij vond het vooral ook heel erg leuk. Hij houdt van seks en geniet ervan om vrouwen de avond van hun leven te geven. Ik vroeg hem het hemd van het lijf. Kon hij het wel altijd? Werd hij nooit geboekt door vrouwen die hij absoluut niet aantrekkelijk vond? Weleens, gaf hij toe. Maar hij kon vrijwel in elke vrouw wel iets moois ontdekken. En dit werk gaf hem veel meer voldoening dan zomaar een vrouw oppikken uit de kroeg. Die kon hij dan wel zelf uitkiezen, maar het kwam te vaak voor dat vrouwen dan na zo’n avond meer van hem verwachtten. Bij zijn gigolodates was het duidelijk: dat was eenmalig. Hij legde me ook uit dat seks zonder liefde voor hem echt heel wat anders is dan seks binnen een relatie. Als hij echt van een vrouw houdt, is zij in zijn hart de enige, zei hij. Maar of hij nu als gigolo zou blijven werken of niet, hij wist sowieso dat hij nooit monogaam zou kunnen zijn. Hij hield nu eenmaal van afwisseling en was van mening dat het een teken is van echte liefde als je elkaar echt de vrijheid gunt.”

Lees ook: ‘In de parenclub leerde ik mijn grote liefde kennen’

Dubbele gevoelens

“Het was een erg verwarrend weekend. Met het uur werd ik verliefder op Mike. Hij ook op mij. Hij maakte dat weekend al veel toekomstplannen voor ons, alsof het al zeker was dat we bij elkaar zouden blijven. Maar ik wist dat toen nog niet. Want hoe goed het ook klikte tussen ons, mijn gevoelens waren heel dubbel. Zo ben ik zelf altijd trouw geweest, ik vond dat heel belangrijk in een relatie. Wilde ik wel met iemand in zee gaan die van tevoren al aangaf dat hij daar niet in geloofde? Die van seks zijn werk had gemaakt? Ik wist dat ik hem nooit zou kunnen vragen daarmee te stoppen. Het zou een foute start van een relatie zijn als hij al direct iets zou moeten opgeven waar hij bewust voor had gekozen en veel plezier aan beleefde. De vraag was dus of ik het zou kunnen accepteren. Ik besloot al snel om het een kans te geven. Want we hadden het zo fantastisch. Toen hij op maandagochtend vertrok, miste ik hem meteen. ’s Avonds kwam hij alweer. Ik geef toe dat ik in het begin nog wel hoopte dat Mike spontaan zou zeggen: ‘Nu ik jou heb, kap ik met mijn werk. Ik moet er niet aan denken om nog met andere vrouwen te vrijen.’ Maar dat gebeurde niet. De eerste keer dat hij een date had, heb ik me vreselijk ellendig gevoeld. Toch ben ik in slaap gevallen, en toen hij ’s nachts tegen me aankroop, zijn arm om me heensloeg en mijn geur opsnoof alsof hij aan een bloem rook, voelde ik alle spanning wegglijden. Hij lag nu bij mij, wij zouden morgen samen wakker worden. Dat was veel belangrijker dan wat er die avond gebeurd was.”

Smet op ons geluk

“Inmiddels, twee jaar later, ben ik niet jaloers meer – al hoef ik geen details te horen. Hoe zekerder ik word van onze relatie, hoe minder ik eraan twijfel. Meestal ga ik zelf ook uit wanneer hij een werkafspraak heeft, dan heb ik afleiding. Ik ben dan nog amper met hem bezig. Waarom zou ik? Ik voel aan alles dat hij veel van mijn houdt, meer dan ik dat ooit bij mijn ex heb gevoeld. Die knappe, lieve man heeft míj uitgekozen om mee samen te wonen, ík ben het die hij mee uit neemt, voorstelt aan zijn vrienden, zijn ouders: dat is toch veel belangrijker dan een potje seks? Soms druk ik hem nog wel op het hart dat hij het absoluut moet zeggen als hij verliefd wordt op een klant. Dan kijkt hij me glazig aan, alsof ik gek ben. Tja, maar ik was ook een klant, toch? Maar hij zegt dat ik de eerste en enige ben aan wie hij plotseling zijn hart verloor. De spanning die hij vindt in seks met klanten, stilt zijn behoefte aan avontuur – daarnaast is hij trouw aan mij. Mike en ik zijn simpelweg heel erg happy samen! De enige smet op ons geluk is dat mijn relatie met Mike mij m’n vriendinnen heeft gekost. De vriendinnen die hem voor mij bestelden! Mijn relatie met hem keurden ze af. Ze hebben zelfs aan anderen verteld wat Mike voor werk doet. Zo naar! Want dat gaat niemand wat aan, er zijn zo veel vooroordelen. En ik wil me niet hoeven verdedigen. Helaas kwam ik door het geroddel wel in die positie en heb ik met meerdere mensen moeten breken. Gelukkig weet mijn familie van niets, zij wonen ergens anders en deze praatjes hebben hen niet bereikt. Ik zie mijn vriendinnen niet meer, daarvoor is er te veel gebeurd. Toch kan ik niet echt boos op ze zijn. Want zonder hun verjaardagscadeau was ik nu niet zo gelukkig geweest!”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.