Placeholder

Marjon de Hond: ‘Ik heb het roer helemaal omgegooid’

Marjon de Hond (45) was tien jaar weervrouw bij de NOS. Tot ze in 2009 een burn-out en een postnatale depressie kreeg en ontslag nam. Tegenwoordig houdt ze zich als orthomoleculair therapeut vooral bezig met gezondheid. “Ik voel me nu veel beter, maar het was een flinke zoektocht.”

Marjon de Hond (45) was tien jaar weervrouw bij de NOS. Tot ze in 2009 een burn-out en een postnatale depressie kreeg en ontslag nam. Tegenwoordig houdt ze zich als orthomoleculair therapeut vooral bezig met gezondheid. “Ik voel me nu veel beter, maar het was een flinke zoektocht.”

Marjon: “Als kind was ik altijd met eten bezig. Op de boerderij van mijn opa en oma plukte ik spruitjes en voerde ik de kippen. En in de keuken experimenteerde ik graag. Ik wilde het liefst diergeneeskunde studeren, maar omdat de toelatingskansen klein waren, koos ik maar voor iets waar ik goed in was: technische natuurkunde.

Meteoroloog

Ik heb het afgemaakt, maar die studie was eigenlijk niks voor mij. Veel te theoretisch. Ik besloot daarna een doctoraalstudie meteorologie en fysische oceanografie te doen, maar ook dat was een theoretische studie. Ik vond eigenlijk alleen de praktijkopdrachten leuk en kon nog geen wolk benoemen toen ik klaar was. Iets wat toch wel handig is als meteoroloog. Het kostte me veel energie en achteraf gezien, denk ik dat mijn burn-out hier al is begonnen. Ik deed iets wat helemaal niet bij me paste. Presenteren bij de NOS vond ik leuk, al was dat in het begin ook hartstikke spannend. Ik werd in één klap een bekende Nederlander en iedereen vond opeens wat van me.”

Best koppig

“In 2007 werd mijn dochter Roos geboren. Dat vond ik een aardverschuiving en de combinatie werk en ouderschap was pittig. Ik overleefde op de adrenaline van het kersverse moederschap. Ik gaf vijftien maanden borstvoeding en rende maar door, tot ik in 2009 twee miskramen achter elkaar kreeg. Mijn lijf was totaal de weg kwijt. Ik kreeg last van angst- en paniekaanvallen en allerlei lichamelijke klachten. Ik werd ’s nachts in paniek wakker. De adrenaline gierde dan door mijn lijf. Ik had geen idee wat er aan de hand was. Ik heb me suf gegoogled wat ik kon mankeren. Mede door mijn Zeeuwse opvoeding kan ik best koppig zijn. Doorgaan totdat je erbij neervalt. En dat gebeurde dus letterlijk toen ik een half uur voor de uitzending van zes uur flauwviel. Ik raapte mezelf bij elkaar en heb tóch om zes uur het weer gepresenteerd. De volgende dag heb ik me ziek gemeld. Ik kon niet meer en besloot eindelijk te luisteren naar de signalen van mijn lichaam. De diagnose: een burn-out en een postnatale depressie met een angst- en paniekstoornis.”

Niet tussen de oren

Een heftige periode volgde waarin Marjon op onderzoek uitging. “Ik kreeg antidepressiva voorgeschreven. Door die pillen en door de rust ging het gelukkig weer wat beter met me. Maar ik ben geen pillenmens en zag daarin ook niet de oplossing. Toen ik zwanger raakte van Lise heb ik de pillen aan de kant geschoven. Dat ging tijdens de zwangerschap prima, maar na de geboorte ging het mis. Na zes weken kreeg ik een borstontsteking waar ik doodziek van was en ik had nog steeds veel kraamtranen. Ik had zo veel sensaties in mijn lijf. Alsof ik werd overreden door een trein. Die burn-out, postnatale depressie en de angst- en paniekstoornis zaten nog steeds in mijn systeem en ik was vooral bezig geweest met overleven. Ik vermoedde dat mijn klachten lichamelijk waren en dat het niet tussen mijn oren zat.”

Lees het hele verhaal van Marjon de Hond in Vriendin 45