Placeholder

7 kinderen: ‘We voelen ons soms net de familie Von Trapp’

Toen het tussen Saskia (36) en Jeffrey (44) serieuzer werd, dacht Saskia wel even: hoe gaan we dat doen met zijn vier en mijn drie kinderen samen? Maar het klikte eigenlijk meteen. “Als we bij elkaar zijn, voelen we ons echt één groot gezin.”

Toen het tussen Saskia (36) en Jeffrey (44) serieuzer werd, dacht Saskia wel even: hoe gaan we dat doen met zijn vier en mijn drie kinderen samen? Maar het klikte eigenlijk meteen. “Als we bij elkaar zijn, voelen we ons echt één groot gezin.”

Saskia: “Als we met z’n allen aan de ontbijttafel zitten en ik zie zeven blije koppies, voel ik me intens gelukkig. En dat is best apart als je weet dat ik er vroeger nooit over heb nagedacht of ik überhaupt wel kinderen wilde, laat staan zo veel. Maar nu het eenmaal zo is, geniet ik met volle teugen en kan ik niet anders denken dan: wat een rijkdom. Ons samengestelde gezin bestaat uit drie meisjes, Floor (10), Eva (9) en Pleun (4), en vier jongens, Siem (9), Melle (8), Joes (6) en Valentijn (6). Floor, Eva en Valentijn horen bij mij, Siem, Melle, Joes en Pleun bij Jeffrey, mijn vriend. Een mooi stel is het.

Sound of music
In het begin van onze relatie hebben we voor de lol eens een filmpje opgenomen waarin we de kinderen net als de familie Von Trapp uit The sound of music op een rijtje hebben gezet, van groot naar klein. Want zo voelen we ons af en toe met onze zeven kinderen: als de familie Von Trapp. Het is een komisch lmpje geworden, we hebben het op Facebook gezet. Iedereen die het ziet, reageert positief. Maar ze zeggen er ook vaak bij: ‘Jeetje, zeven kinderen… dat is wel heel veel.’ En: ‘Dat zou ik nooit kunnen.’ Maar of je iets kunt of niet, weet je pas als je er middenin zit. Gelukkig ben ik vrij makkelijk. Ik schiet niet in de stress als er troep ligt of als er kinderen gillend rondrennen. Dat scheelt.”

Saaie muts?
“Jeffrey ontmoette ik tweeëneenhalf jaar geleden via een datingsite. Ik had me daar een paar maanden na mijn scheiding ingeschreven. Niet dat ik echt op zoek was naar een langdurige relatie, zeker niet. Ik was blij dat iedereen na de scheiding weer een beetje tot rust was gekomen en zijn draai had gevonden. Nee, ik was eerder nieuwsgierig naar hoe daten via internet eraan toeging. Ik had een paar gezellige dates en dat was precies wat ik wilde. Meer verwachtte ik er niet van. Ik was allang weer gestopt met daten, maar was er nog niet aan toegekomen om mijn pro el van die site te halen, toen ik plotseling een berichtje kreeg van Jeffrey. Hij deed duidelijk zijn best mijn aandacht te krijgen. Hij schreef: ‘Je lijkt me hartstikke leuk, maar misschien ben je in de praktijk wel een saaie muts.’ Om die directheid moest ik lachen. Ik móést daar wel op reageren.

‘Als ik naar onze zeven kinderen kijk, denk ik: wat een rijkdom’

Voor ik het wist, hadden we een heel leuk chatgesprek. Ik wist ondertussen wel dat hij vier kinderen had, maar omdat ik echt geen serieuze plannen had, stond ik daar niet bij stil. Tot we afspraken, ik hem zag en het tussen ons bleek te klikken. We vinden dezelfde dingen leuk, houden allebei van reizen, hebben dezelfde soort humor en vullen elkaar goed aan. Ik ben extravert, Jeffrey is wat rustiger. Het overviel me dat ik hem direct zo leuk vond. Ik dacht: oei, als we dus écht samen iets beginnen, zijn we niet alleen met z’n tweeën, maar hebben we samen ook nog eens zeven kinderen met wie we rekening moeten houden! Hoe gaan we dat doen?”

Samen spelen
“We hebben meteen tegen elkaar gezegd: ‘Als de kinderen het niet zien zitten, halen we niet meteen hun hele leven overhoop om het aan te passen op onze liefde. Dan plannen we misschien wel tijd met elkaar, maar betrekken we nog niet meteen onze gezinnen erbij. Hun mening was in dat opzicht belangrijk voor ons, doorslaggevend zelfs. Zij hadden net allemaal een scheiding achter de rug, die weliswaar in beide gevallen harmonieus verliep, maar nog best vers was. Ze moesten dat allemaal op hun eigen manier verwerken en dat kost tijd. Jeffrey en ik hebben het dus heel rustig aangepakt. Eerst heb ik zijn kinderen een paar keer ontmoet. Toen hij de mijne en vervolgens zijn we met z’n allen een keer naar een grote speeltuin gegaan. Eigenlijk was het van meet af aan heel gezellig, ook tussen de kinderen onderling. Ze zochten elkaar op en vroegen meteen: ‘Mogen we dan straks ook bij elkaar eten?’”