Placeholder

Lezeressen vertellen: ‘Dit is het gênantste wat ik er ooit uit flapte’

Die grap bleek helemaal niet zo lollig te zijn. En waarom dacht je niet eerst even na voordat je die opmerking maakte?! 9 lezeressen over een moment waaraan ze nog weleens met het schaamrood op hun kaken terugdenken.

Die grap bleek helemaal niet zo lollig te zijn. En waarom dacht je niet eerst even na voordat je die opmerking maakte?! 9 lezeressen over een moment waaraan ze nog weleens met het schaamrood op hun kaken terugdenken.

‘Mijn opmerking was de druppel’

Monica (46): “Ik beging de klassieke fout der flapuit-opmerkingen. Die opmerking had bij mij alleen verstrekkende gevolgen en als ik eraan terugdenk, staat het zweet nog steeds weleens in mijn handen. Het gebeurde een jaar of tien geleden; ik ging op kraamvisite bij een buurvouw. Ze was drie weken daarvoor bevallen van een zoon en hoewel we niet echt hecht zijn, wilde ik er toch even langs om een cadeautje te brengen. Op het moment dat ik er was, was haar zus er ook. Ik had de vrouw nog nooit gezien en gaf haar een hand om haar te feliciteren met haar neefje. Ze droeg een wijdvallende blouse en ze had, in vergelijking tot haar slanke benen, een fors bovenlichaam. Ik dacht er geen seconde over na en trok hardop mijn conclusie. ‘Wat leuk, jij bent zeker ook bijna uitgerekend!’ Ik zag direct aan het gezicht van mijn buurvrouw dat ik de plank volledig mis had geslagen. De baby huilde vrij hard, dus haar zus had me niet verstaan. Ze vroeg me wat ik zei. Ik durfde het niet te herhalen. ‘Sorry, hij gilt nogal. Wat zei je?’ Ik stamelde maar wat, met een vuurrood hoofd. De zussen keken elkaar ongemakkelijk aan. ‘Ze denkt dat je zwanger bent’, zei mijn buurvrouw toen. Ze moest wel, het was zo duidelijk dat ik iets gezegd had dat niet kon. Ik kon wel door de grond zakken. De zus probeerde het nog een beetje met een grapje af te doen, maar het was niet meer te redden. De tranen stonden al in haar ogen en niet veel later begon ze te huilen. Ik kan me geen moment in mijn leven herinneren waarop ik me ellendiger heb gevoeld dan toen. Ik bleef ‘sorry’ zeggen. Ze vertelde dat ze net maandenlang had gelijnd, maar met overtollig buikvet zat. Ze begreep mijn verwarring wel, zei ze. Ze overwoog zelfs een operatie. Ze waren niet boos, maar de stemming bleef wel bedrukt. Dagenlang bleef het gesprek me dwarszitten. Een paar dagen later sprak ik mijn buurvrouw weer. ‘Mijn zus heeft een afspraak gemaakt bij een plastisch chirurg’, vertelde ze. ‘Jouw opmerking was de druppel.’ Ik begon spontaan te huilen toen ik dat hoorde. Wat afschuwelijk dat ik daar de aanleiding voor was. Dat ze er al langer over nadacht, deed er voor mij niet toe. Ik had iemand gekwetst in mijn onnadenkendheid. Ik heb daarna nóóit meer gevraagd of iemand zwanger was. Pas als iemand er zelf over begint, durf ik er iets over te zeggen.”

‘Het voelt als hondenhaar’

Deborah (36): “Het is al een flinke tijd geleden dat ik er iets stoms uitflapte, maar ik denk er nog vaak aan. Het was op de middelbare school, we hadden gym en ik zat aan de kant op de bank naast een klasgenootje die haar kroeshaar voor een keer had gestijld. Gebiologeerd keek ik naar het haar dat ik er vrij stug vond uitzien: het bewoog nauwelijks. ‘Mag ik er eens aan voelen’, vroeg ik. Ze was wat overvallen door mijn vraag, maar liet het toe. ‘Wow, voelt een beetje als hondenhaar’, flapte ik eruit. Het was lollig bedoeld, maar viel verkeerd. Ze sprong woedend op en begon een enorme tirade. Waar ik het lef vandaan haalde om haar zo af te kraken. Dat ik eens in de spiegel moest kijken voordat ik een ander zo beledigde. De hele klas viel stil en volgde de schreeuwscène. Ik schaamde me dood en kon alleen maar piepen dat ik het echt niet vervelend had bedoeld. Vanaf dat moment leefde ik in onmin met dit klasgenootje. Het is niet meer goed gekomen tussen ons, ondanks dat ik nog wel een paar keer mijn excuus heb aangeboden.”

‘Vakantie? Ik heb net mijn vrouw begraven!’

‘Hij was bepaald niet op vakantie geweest’

Faye (43): “Ik zei tegen een buurman, met wie ik niet zo heel veel contact had: ‘Goh wat ziet u er goed uitgerust uit, bent u net op vakantie geweest?’ De man reageerde niet helemaal zoals ik had verwacht: ‘Vakantie? Ik heb net mijn vrouw begraven!’ Hij was diep in de rouw en ik had niet eens meegekregen dat hij zijn vrouw was verloren. Oeps…”

‘Ik heb jullie match nooit begrepen’

Olga (44): “We hadden een vrijgezellenfeest en ik had via via gehoord dat van een van de meiden haar relatie verbroken had. Ik vond haar vriend altijd al een eikel en was blij voor haar dat ze van hem af was. We hadden er nog niet met elkaar over gesproken en pas na een wijntje of drie, vier, kwamen we naast elkaar te zitten en vond ik het moment daar om ernaar te vragen. ‘Ik hoorde dat het uit is? Ik heb jullie match ook nooit begrepen, als ik eerlijk ben’, begon ik het gesprek. Ik was aangeschoten, voelde niet meer helemaal aan wat je nou wel en niet kon zeggen, maar wist meteen toen ik haar kwade gezicht zag dat ik voor een verkeerde benadering had gekozen. ‘We hebben een korte break gehad, we zijn sinds twee weken weer bij elkaar’, antwoordde ze bits. Ik wist niet waar ik kijken moest. Ik besloot het zo eerlijk mogelijk op te lossen, door te zeggen dat ik bijzonder ontactvol was, maar dat ik hun match niet zag. ‘Maar goed, ik ben natuurlijk ook geen relatiedeskundige’, grapte ik vervolgens. Ze kon het niet waarderen. Niet veel later hoorde ik overigens dat hun relatie definitief voorbij was. Zat ik dus toch goed met mijn voorgevoel, maar ik zal het nooit meer hardop uitspreken.”

‘Gatver, er heeft iemand een wind gelaten’

Tanja (31): “Mijn vriend en ik waren nog niet zo lang bij elkaar, toen hij mij voor het eerst meenam naar een verjaardag bij zijn ouders. Ik was 22 en een echte flapuit. Wat er in mijn hoofd opkwam, zei ik. We stonden met wat mensen te praten, toen ik ineens een vieze lucht rook. ‘Gatver, er heeft iemand een wind gelaten’, tetterde ik, terwijl ik mijn neus demonstratief dichtkneep. Mijn vriend gaf me een duw in mijn zij als teken dat ik mijn mond moest houden. Later verklaarde hij waarom hij dat deed. Zijn tante, die vlak bij mij stond, heeft een stoma en dat wilde nog weleens ruiken. De hele familie is daarvan op de hoogte, maar dat is natuurlijk niets iets wat je meteen tegen je nieuwe vriendin vertelt. Ik vond het zó gênant, helemaal omdat ik het zo hard had geroepen. Ze moet het hebben gehoord.”

‘De moeder van het meisje had mij gehoord’

Sherilyn (35): “Ik was met mijn zwangere vriendin in een babywarenhuis om inkopen voor haar te doen. Zelf had ik op dat moment nog geen kinderen, dus alles was nieuw voor me. Ik werd wat melig en had al theatraal met een draagzak met babypop door de winkel gestrompeld, tot hilariteit van mijn vriendin. Om mij heen liepen talloze vrouwen met dikke buiken en het krioelde er van de kleine kinderen. Mijn oog viel op een klein meisje dat verschrikkelijk gekleed was. Het was net een suikerspin, zo kleurrijk was haar outfit. Ze had heel kort haar en haar moeder had wat plukjes bij elkaar gepakt om er een staartje van te maken. Het stond rechtop op haar hoofd. In een poging lollig te zijn, stootte ik mijn vriendin aan. ‘Als jouw kind er zo uit komt te zien, stop je het wel meteen terug hè?’ Mijn vriendin keek me verschrikt aan en ik wist meteen dat er iemand achter me stond. De moeder van het meisje en ze had mij gehoord. ‘Staat je chic, zoiets over een peuter te zeggen’, zei ze. Ik bood mijn excuus aan en wist niet hoe snel we de winkel weer moesten verlaten. In de auto kregen mijn vriendin en ik de slappe lach, maar het blijft een van de stomste dingen die ik ooit heb gezegd.”

‘Maarre…heb jij momenteel een vriend? Of ben je vrijgezel?’

‘Je ouders mogen je weleens beter opvoeden’

Sanne (32): “Ik denk dat het jongetje een jaar of zes was. Hij was vreselijk druk, denderde dwars door alles en iedereen en was de schrik van de indoorspeelhal. Ik was niet de enige ouder die zich aan hem stoorde, meerdere vaders en moeders wierpen hem boze blikken toe. Mijn dochter (4) was een muur van enorme legoblokken aan het bouwen, toen hij erbij kwam staan om te helpen. Ze wilde dat niet en liet dat met luid gegil horen. Dat maakte hem woedend. Ik zag het gebeuren en sprong op om te voorkomen dat hij de muur van mijn meisje zou omgooien, maar ik was net te laat. Mijn dochter begon te huilen en ik ging volledig uit mijn plaat tegen het mannetje. ‘Wat ben jij een vervelend ventje zeg! Je ouders mogen je weleens wat beter opvoeden’, riep ik. Plotseling stond zijn moeder naast me. Ze verontschuldigde zich uitgebreid en vertelde dat hij een psychische stoornis heeft, waardoor hij niet goed aanvoelt wat hij wel en niet kan doen. Ze was zo lief en aaide mijn dochter over haar bol… Ik had veel te snel en veel te hard geoordeeld.”

‘Ik wist zeker dat hij gay was’

Merel (34): “We hadden een nieuwe collega die wat vrouwelijke trekjes vertoonde. Al snel ging de roddel dat hij gay was. En ik dacht: dat kán niet anders. Hij werkte er een paar weken, toen ik met hem in gesprek raakte aan de grote tafel in onze kantine. Ik flapte het eruit. ‘Maarre…heb jij momenteel een vriend? Of ben je nog vrijgezel?’ Ik sloot met mijn vraag gewoon compleet uit dat hij ook hetero had kunnen zijn. ‘Ik heb een vrouw en een dochtertje’, antwoordde hij rustig. Diverse collega’s hadden ons gesprek gehoord en er ontstond echt een ongemakkelijk sfeertje aan tafel. Waarom had ik nou niet gevraagd of hij een relatie had? Ik probeerde het nog wat goed te praten, maar het leed was al geleden. Gelukkig nam hij het mij niet kwalijk.”

‘Je vent zal maar bij de fanfare zitten’
Ymke (40): “Mijn genante actie vond plaats op Facebook. Ik kwam er een foto tegen van een man die bij de fanfare zat. Hij was van achteren gefotografeerd en het zag er nogal kolderiek uit, zo met die paarse broek en dat gekke hoedje op. Ik kopieerde de foto en postte hem op mijn tijdlijn. ‘Je vent zal maar bij de fanfare zitten’, zette ik er grappend erbij. Niet lang daarna kreeg ik een reactie van een kennis. ‘Mijn vent zit dus bij de fanfare…’, schreef ze alleen maar. Ik had nooit aan haar gedacht, zo stom! Zij kon dit natuurlijk ook lezen. Ik heb me vanaf dat moment voorgenomen om nooit meer op die manier andere mensen belachelijk te maken.”