Placeholder

Seniz (28): ‘Net bevallen en alweer twee hartjes op de echo…’

Seniz (28) en haar man Cihan (31) hadden net een dochtertje gekregen toen ze weer zwanger bleek, deze keer van een tweeling. “Ik barstte in tranen uit. Hoe moesten we dit gaan doen?”

Seniz (28) en haar man Cihan (31) hadden net een dochtertje gekregen toen ze weer zwanger bleek, deze keer van een tweeling. “Ik barstte in tranen uit. Hoe moesten we dit gaan doen?”

Seniz: “‘De eerstvolgende vijf jaar wil ik geen tweede kind!’ Dat riep ik in juni 2016 na de geboorte van onze dochter Simay (1). Ik was dolblij met haar, maar de bevalling was pittig. En toch lag ik twee maanden later alweer op de behandelbank bij de verloskundigenpraktijk voor een echo: ik was ongepland opnieuw zwanger geraakt. Ik wist niet dat dat zo snel na de bevalling alweer kon. Ik gaf mijn dochter borstvoeding en dacht dat ik daardoor beschermd was.

Tweeling
‘Zie je wat ik zie?’ vroeg de verloskundige. Ik kon uit de afbeelding op het echoscherm weinig opmaken. ‘Dit is hartje één en dit is hartje twee’, zei de verloskundige. ‘Jullie krijgen een tweeling!’ Ongelovig keken Cihan en ik elkaar aan. Een tweeling? Ik barstte in tranen uit. Onze dochter was nog geen tien weken oud en ik was nog niet hersteld van mijn zware bevalling. En nu zouden we er niet één, maar twee kinderen bij krijgen? Hoe moesten we dat gaan doen?

Zwangerschap
Cihan en ik kregen vijf jaar geleden een relatie. Hij is een verre neef van een vriendin van mij. We trouwden in 2014 en besloten een jaar later voor een kindje te gaan. Afgezien van misselijkheid en inke bekkeninstabiliteit verliep mijn zwangerschap voorspoedig. Simay werd geboren in juni 2016. De bevalling duurde tien uur en vlak voor het einde daalde de hartslag van Simay erg snel. Daar schrok ik van, ik dacht dat ik haar ging verliezen. De gynaecoloog kwam aangesneld en haalde haar met een vacuümpomp. Daardoor kreeg Simay een bloeduitstorting op haar hoofdje. Gelukkig waren er verder geen complicaties, maar ik moest nog wel een tijdje met haar in het ziekenhuis blijven.” 

 

"Ik was stapelverliefd op mijn kleine meisje, maar door haar moeizame start was de angst om haar te verliezen groot."

 

Grote angst
“Tijdens het voeden verslikte Simay zich ’s nachts een keer in haar voeding. In paniek rende ik met haar de gang op, op zoek naar een verpleegkundige. Gelukkig liep het goed af, maar eenmaal thuis ging het ook moeizaam. Door de bloeduitstorting had Simay geelzucht gekregen en ze dronk weinig. Ook reageerde ze amper op prikkels. Uiteindelijk kwam ik opnieuw vier dagen in het ziekenhuis te liggen met haar. Ik deed bijna geen oog dicht. Ik was stapelverliefd op mijn kleine meisje, maar door haar moeizame start was de angst om haar te verliezen groot. 

Lees het hele verhaal in Vriendin 39. Meepraten over dit onderwerp? Dat kan op ons forum.