Placeholder

Babette Labeij: ‘De droom om popster te worden heb ik nog steeds’

Eigenlijk was ze het liefst een internationaal beroemde zangeres geworden. Het liep anders: Babette Labeij (44) groeide uit tot Nederlands bekendste zangcoach. Daar ging een weg vol pieken en dalen aan vooraf, maar nu is ze helemaal op haar plek. “Alles is gelukt, omdat ik doe wat ik leuk vind.”

Eigenlijk was ze het liefst een internationaal beroemde zangeres geworden. Het liep anders: Babette Labeij (44) groeide uit tot Nederlands bekendste zangcoach. Daar ging een weg vol pieken en dalen aan vooraf, maar nu is ze helemaal op haar plek. “Alles is gelukt, omdat ik doe wat ik leuk vind.”

Wanneer begon je met zingen?
“Geen idee, dat heb ik mijn hele leven al gedaan. Dat clichébeeld, weet je wel: als kind stond ik met een nepmicrofoon voor de spiegel. Ik was een theatraal meisje, haha. Mijn ouders stimuleerden mijn liefde voor muziek. Ik ging vroeg naar algemene muzikale vorming op de muziekschool, zodat ik een goede basis zou leren. Toen ik acht of negen was, moest je een instrument kiezen. Ik koos viool, leerde mezelf later een beetje pianospelen, maar zingen deed ik het liefst.”

Wilde je van zingen toen ook al je beroep maken?
“Ja. Ik móést de nieuwe Madonna worden, wilde van niets anders weten. Ik visualiseerde mezelf op grote podia. De kleding, de band, alles had ik al in mijn hoofd. En van jongs af aan organiseerde ik van alles: trommelde kinderen uit de buurt op om te komen zingen en dansen. En dan optreden, want dat was altijd het doel. Daar werd de huiskamer voor leeggehaald en dan moest mijn familie gaan zitten en kijken.”

 

‘Ik móést de nieuwe Madonna worden, wilde van niets anders weten’ 

 

Hoe was je jeugd verder?
“Ik was een heel bezig meisje – nog steeds, haha. Ik wist al jong heel goed wat ik wel en vooral niet wilde. Toen kreeg ik ook nog een jonger broertje — helemaal jn om iemand de les te kunnen lezen! Ik was blij, pittig en ondernemend. Mijn vader zat in de textiel en was regelmatig op reis, mijn moeder had een parttimebaan als secretaresse en was er vooral voor ons. Het was het perfecte gezin. Tot mijn veertiende, toen mijn moeder plotseling overleed. Over het hoe en wat heb ik het liever niet, maar dat verlies was voor ons allemaal een enorme klap.” 

Lees het hele interview in Vriendin 38.