Placeholder

Linda kreeg toch nog een gezin

Linda (48) wilde niets liever dan moeder worden, maar het liep anders. Dankzij de drie kinderen van haar vriend Wilbert (42) kan ze nu toch haar liefde kwijt én krijgt ze die in drievoud terug. Linda:“De paragnost zei al: ‘Je krijgt wel kinderen, maar niet van jezelf.’”

Linda (48) wilde niets liever dan moeder worden, maar het liep anders. Dankzij de drie kinderen van haar vriend Wilbert (42) kan ze nu toch haar liefde kwijt én krijgt ze die in drievoud terug. Linda:“De paragnost zei al: ‘Je krijgt wel kinderen, maar niet van jezelf.’”

Linda: “Drie jaar geleden zat ik met tranen in mijn ogen op bed. Op mijn schoot werd een dienblad met koffie, croissants en verse jus d’orange gezet. Ik kreeg cadeautjes en werd toegezongen door de kinderen. Het was mijn eerste Moederdag en ik was met stomheid geslagen. Ik kende mijn vriend Wilbert destijds een klein jaar. Vanaf de eerste dag hou ik zielsveel van zijn drie kinderen Bart (12), Marit (10) en Simon (4), maar ik verlangde niets van ze. Ze hoeven me geen ‘mama’ te noemen, want ze hebben al een lieve mama: Wilberts ex-vrouw. Dat de kinderen mij nu zo veel liefde gaven, had ik echt nooit durven hopen… Toen ze me met z’n drieën tegelijk een dikke knuffel gaven, moest ik echt even slikken: ik had nooit kinderen gehad en ineens had ik er drie. Het leek wel een droom.” 

Linda (48): 'Op zo veel liefde van Wilberts kinderen had ik nooit durven hopen’ 
 

Brok in mijn keel
“Ik geloofde dat als de liefde van mijn leven ergens zou rondlopen, ik hem vanzelf zou tegenkomen. En mocht dat niet zo zijn, dan was het maar zo. Ik leerde gelukkig te zijn in mijn eentje en dat ging me verrassend goed af. Ik richtte mijn appartement in met meubels die ik mooi vond, nam twee katten – Snoes en Ukkie – ondernam veel leuke dingen en werkte met veel plezier in een keurslagerij. Eigenlijk had ik het fantastisch naar mijn zin. Mijn kinderwens werd steeds minder groot. Wel bleef ik het confronterend vinden om zwangere vrouwen te zien, of te horen dat mijn vriendinnen in verwachting waren. Gelukkig lukte het me altijd om oprechte blijdschap voor ze te voelen. Nooit ging ik een kraambezoek uit de weg. Dat ik met een brok in mijn keel bij het wiegje stond, had niemand door. 

Lees het hele verhaal in Vriendin 37. Meepraten over dit onderwerp? Dat kan op ons forum.