Placeholder

Sita: ‘Mijn beste vriendin bleek mijn zus te zijn’

Toen Sita (31) en Sharon (34) elkaar via een app-groep ontmoetten, klikte het meteen: ze hadden wel héél veel overeenkomsten. Wat ze nog niet wisten, is dat ze volle zussen zijn. “Ik had mijn moeder ooit gevraagd of ik nog broers en zussen heb, maar ze zei stellig van niet.”

Toen Sita (31) en Sharon (34) elkaar via een app-groep ontmoetten, klikte het meteen: ze hadden wel héél veel overeenkomsten. Wat ze nog niet wisten, is dat ze volle zussen zijn. “Ik had mijn moeder ooit gevraagd of ik nog broers en zussen heb, maar ze zei stellig van niet.”

Intensief en stressvol
Sita en Sharon hadden, zonder elkaar te kennen, dezelfde hobby’s en kwamen zelfs op dezelfde plekken. Sharon: “In 2003 richtte ik een stichting op voor mensen die net als ik geadopteerd zijn uit Sri Lanka. Voor hen organiseerde ik een barbecue in de achtertuin van mijn ouders. Het is nu een vreemd idee dat Sita er ook was. Het was erg gezellig, maar ook druk, dus Sita en ik hebben elkaar op die dag niet gesproken. Best zonde. De aantrekkingskracht die er tussen ons is, moet er namelijk toen ook zijn geweest. Dat weet ik zeker. Het is dat onverklaarbare gevoel dat familieleden met elkaar kunnen hebben. Een bloedband.”
Vanaf twaalfjarige leeftijd wilde Sharon niets liever dan haar biologische familie leren kennen. Haar ouders in Nederland vonden het hun plicht haar hierbij te helpen. Vier keer reisde Sharon met haar moeder naar Sri Lanka om meer over haar achtergrond te weten te komen. Sharon: “De reizen waren verschrikkelijk intensief en stressvol. Elke keer vertrok ik vol hoop, ontmoette ik mensen die zeiden me te kunnen helpen, maar telkens bleek dit toch niet zo te zijn."

'We besloten een DNA-test te doen: onze overeenkomsten waren gewoon té groot' 
 

Enorme klik
Precies een jaar geleden, in mei 2016, vroeg een kennis Sharon en Sita hen allebei om in de app-groep te komen voor geadopteerden uit Sri Lanka. Ze stonden er niet om te springen: door hun zoektocht en alles wat ze hadden meegemaakt, hadden ze het hoofdstuk van hun adoptie afgesloten. Toch stemden ze in. Een beslissing die hun leven voorgoed zou veranderen.
Sharon: “In de app-groep zaten veel mensen, maar Sita sprong er meteen uit. Er was een enorme klik tussen ons. We hebben veel overeenkomsten: we kunnen allebei niet tegen onrecht, houden van schrijven en zijn dol op broodjes kroket. Al snel verlieten we de groep, zodat we samen verder konden praten. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat waren we aan het appen en skypen. We hadden elkaar nog nooit live gezien, dachten we althans, maar toch nodigde Sita me uit voor haar huwelijk.”
Sita: “Na anderhalve maand ontmoetten we elkaar op Schiphol, voor mij een belangrijke plek, omdat mijn leven in Nederland hier begon. Het was heel onwerkelijk toen ik Sharon voor het eerst zag en hoorde.Het was alsof ik mijn spiegelbeeld ontmoette. Onze manier van lopen, reageren: alles deden we precies hetzelfde. Mijn verloofde Ruben stond ook versteld van de overeenkomsten. Hij kwam langs, omdat hij benieuwd was aan wie ik ineens zo veel tijd besteedde. Sharon en ik voelden dat we meer waren dan vriendinnen, maar we durfden niet te hopen dat we familie waren. Dat leek ons te toevallig. Toch besloten we een DNA-test te doen: de overeenkomsten waren gewoon té groot en het gevoel was niet te onderdrukken. Na twee weken kwam de uitslag: we waren volle zussen!”

Lees het hele verhaal van Sita en Sharon in Vriendin 22 en praat mee op het forum.