Vriendin 2: Jeanette is verslaafd aan spelletjes op haar mobiel

10 januari 2017

Jeanette (44), getrouwd met Louis (47), moeder van Sven (14) en Lars (12), raffelt het huishouden af, maakt geen tijd meer voor haar vriendinnen en gaat uren later dan haar man naar bed. Omdat ze verslaafd is aan spelletjes op haar mobiel. ”Ik speel het zelfs als ik in de rij sta bij de Lidl.”

Jeanette (44), getrouwd met Louis (47), moeder van Sven (14) en Lars (12), raffelt het huishouden af, maakt geen tijd meer voor haar vriendinnen en gaat uren later dan haar man naar bed. Omdat ze verslaafd is aan spelletjes op haar mobiel. ”Ik speel het zelfs als ik in de rij sta bij de Lidl.”

Jeanette: “Tv-kijken kan ik niet meer zonder tablet of telefoon in mijn handen. Ook als ik gebeld word en zelfs als ik met mijn jongens praat, pak ik mijn tablet erbij om tegelijkertijd te kunnen gamen. Het is inmiddels geen onschuldig tijdverdrijf meer, maar een echte verslaving. Ik ben er dagelijks zo tien uur mee zoet. Het begon allemaal twee jaar geleden met een gescheurde meniscus. Ik maakte tijdens een voetbaltraining een verkeerde draai met mijn knie en voelde ineens een vreselijke pijnscheut. Ik wist meteen dat het foute boel was. Vervolgens kwam ik dagenlang thuis te zitten. Eerst in afwachting van mijn operatie, daarna moest ik rust nemen om volledig te herstellen. Normaal ben ik een doener. Ik sport, werk twintig uur in de zorg, heb een moeder die aan het dementeren is die ik twee keer per week bezoek en ik houd thuis het gezin draaiende. Maar nu dook ik de ziektewet in. Ik zat op de bank en kon amper overeind komen. Ik ben geen lezer of tv-kijker, dus al snel verveelde ik me. Een vriendin met wie ik samen voetbal, zette Candy Crush voor me op mijn laptop. Dan had ik iets omhanden, zei ze. Eerst leek het me niks, die vallende snoepjes, tijdbommen en gelatine-blokjes die je zo snel mogelijk moet zien te verzamelen of verwijderen, maar na het behalen van het vierde level was ik om. Het snoepjesvirus had me te pakken. Ik installeerde ook Farm Heroes op mijn tablet en telefoon, ongeveer hetzelfde principe, maar dan met aardbeien, wortels en zonnetjes.”

'Zodra de kinderen naar school zijn, gaat Candy Crush aan'

Kant-en-klare gehaktballen 
“Zodra ik ’s morgens mijn ogen opende, greep ik naar mijn telefoon om eerst even overal te ‘collecten’: een keer per 24 uur kun je aan het rad draaien voor gratis boosters, dat zijn speciale snoepjes waarmee je bepaalde blokjes makkelijk kon wegschieten. Dan probeerde ik tijdens het ontbijt alvast even een ‘leven’ uit om wat extra’s te verzamelen. En zodra het huis verlaten was en iedereen op weg was naar werk en school, ging ik heerlijk onderuitgezakt op de bank liggen met mijn telefoon en een grote pot thee. Zo kwam ik deze tijd wel door duurde acht weken voordat mijn knie weer dusdanig hersteld was dat ik lichte werkzaamheden kon uitvoeren. Ik werk in een verzorgingstehuis en begon met halve dagen, ik was nog boventallig. Op dat moment was ik al zo verslingerd aan de spellen, dat ik afkickverschijnselen kreeg.Ik betrapte me erop dat ik tijdens het wassen van de patiënten ondertussen dacht hoe ik een bepaald level kon bereiken of aan de extra boosters die ik binnen een uur moest halen. Meestal rende ik in mijn koffiepauzes naar mijn telefoon om daar snel nog wat te spelen en mijn boterham propte ik naar binnen, zodat ik extra tijd had om te spelen. Maar niet alleen op mijn werk was ik in mijn hoofd bezig met mijn spelletjes, ook thuis. Op mijn vrije dagen en als de jongens nog op school zaten en Louis op zijn werk, ging ik op de bank gamen. Tussendoor haalde ik even snel boodschappen, propte een was in de machine en racete ik met een stofzuiger door het huis, zodat ik des te sneller weer verder kon spelen.”

Spelletjesjunk 
“Koken deed ik als mijn ‘levens’ op waren en ik een kwartier moest wachten totdat ik weer verder kon, maar dat wat we ’s avonds aten, werd steeds makkelijker. Ik kocht geschilde aardappelen en in plaats zelf gehakt te kruiden, haalde ik bij de slager kant-en-klare gehaktballen. Louis, Sven en Lars klaagden dat ze mijn kookkunsten minder lekker vonden dan vroeger, maar dan jokte ik dat ik te veel last had van mijn knie om er lang op te staan.''

Lees verder in Vriendin 2 
Heb jij ook een hardnekkige verslaving waar je maar niet vanaf komt? Deel je verhaal hieronder.