Vriendin 49: ‘Wat ik mijn kind nooit ga vertellen…’
8 december 2016
Je bent zo open en eerlijk mogelijk tegen je kind, maar soms zijn er dingen waarover je liever zwijgt. In Vriendin 49 vertellen 10 lezeressen wat zij achterhouden. Hier lees je alvast twee verhalen.
Je bent zo open en eerlijk mogelijk tegen je kind, maar soms zijn er dingen waarover je liever zwijgt. In Vriendin 49 vertellen 10 lezeressen wat zij achterhouden. Hier lees je alvast twee verhalen.
… dat ik hele zakken chips leegeet
Paulien (35): “Mijn zoons zouden eens moeten weten. Ik zeg zo vaak tegen ze: ‘Nee, vandaag geen chips. Alleen zaterdag is het chipsdag’. Intussen stouw ik op doordeweekse avonden vaak genoeg zelf een hele zak naar binnen, als zij in bed liggen. Omdat ik trek in wat lekkers heb, of omdat ik ongesteld ben. Ik kan het gewoon niet laten. Gezond zijn chips natuurlijk niet. Vandaar dat we ‘zaterdag chipsdag’ in het leven hebben geroepen. Een regel waaraan ik me zelf dus voor geen meter houd.”
… dat onze schoolcarrière helemaal niet zo glansrijk was
Angelique (40): “Ik had maar liefst negen jaar nodig om mijn vwo-diploma te halen. Huiswerk deed ik op de valreep of gewoon niet, ik was maar liefst twee keer een ‘bespreekgeval’, ben één keer blijven zitten en moest eerst de havo doen voordat ik aan het vwo kon beginnen. Mijn man had net zo’n schoolcarrière: hij begon op het gymnasium, zakte toen af naar de havo, haalde nét zijn diploma en werd verzocht onmiddellijk van school te gaan. Na twee jaar avondonderwijs heeft hij z’n vwo-certificaten gehaald.
Onze zoon en dochter, een tweeling, zitten in groep acht en hebben een voorlopig vwo-advies. Reken maar dat ze wat ons betreft naar dat vwo gaan! Dus doe ik vaag over onze inzet op school (nihil), mijn cijfers voor wiskunde en andere exacte vakken (laag), mijn weerzin tegen exacte vakken (groot), hun vaders bijlessen voor Duits (zes jaar lang, elke week) en zijn talenknobbel (heeft hij niet). Voor zover mijn kinderen weten, deden wij elke dag trouw ons huiswerk, haalden we alleen maar goede cijfers, waren we goed in alle vakken en zijn we nooit blijven zitten. ‘Leren is leuk!’ is onze boodschap als ze weer eens zuchtend en steunend thuiskomen. Dat we daar vroeger heel anders over dachten, ga ik ze echt niet vertellen. En áls ik het doe, dan pas als ze allebei cum laude zijn afgestudeerd aan de universiteit.”
Lees verder in Vriendin 49
