vrouw

Carla: ‘Mijn man liet me achter met zeven kinderen’

Al na hun derde kind voelde Carla (46) dat haar huwelijk met Maarten (48) misschien niet ideaal was. Toch bleef ze erin geloven. Tot na de komst van de tweeling, kind zes en zeven, de bom barstte: “Hij vond zijn gezin niet meer leuk, zei hij letterlijk.”

Carla: “We waren jeugdliefdes. Maarten zat twee klassen hoger en ik vond hem hartstikke knap. Vriendinnen probeerden me ervanaf te praten, ze vonden hem arrogant. Toen hij interesse in mij toonde, kon ik mijn geluk niet op. Hij bleek niet alleen knap, maar ook heel leuk. We kregen een relatie, gingen snel samenwonen, en wilden allebei ook niet te lang wachten met trouwen en een gezin stichten. Een jaar na onze bruiloft, ik was pas 23, werd onze oudste geboren, Daan (nu 22). De bevalling was een drama: ik had ruim 26 uur weeën en veel pijn. Maar Daan maakte alles goed. We genoten zo van hem, dat we al snel besloten voor een tweede te gaan. Die bevalling was zo veel mooier dan de eerste, dat gaf me het vertrouwen in mijn lijf terug. We kregen weer een zoon, Frank (nu 19). We waren zielsgelukkig, toch voelde ons gezin nog niet compleet. Moeder zijn van twee jongens was prachtig, maar een dochter erbij zou helemaal super zijn.”

Rare, kwetsende opmerking

“Na twee miskramen werd Marieke geboren, zij is nu 17. Met drie kinderen was ons gezin compleet. Ik ging aan de pil, maar kreeg last van bijwerkingen. Daarom stelde ik Maarten voor dat hij zich zou laten steriliseren. Daar was hij heel stellig in: dat zou hij niet doen. ‘Misschien kom ik ooit nog wel een andere vrouw tegen’, zei hij. Wat een rare, kwetsende opmerking! Hij deed het af als een grapje, maar ik vond het respectloos. We hebben er flink wat keren ruzie om gehad, zeker als hij het weer eens riep in het bijzijn van anderen, die daar dan natuurlijk ook vreemd van opkeken. Ik stopte toch met de pil en we gebruikten condooms, maar daarmee waren we niet altijd even secuur. Zo raakte ik zwanger van ons vierde kind. Hoewel dat totaal niet gepland was, was ik toch heel blij. Maarten aanvankelijk ook, maar tijdens die zwangerschap trok hij zich steeds meer terug. Hij werkte veel en was druk met golfen. Op een dag zag ik op zijn telefoon sms’jes van een andere vrouw. Ik was woest. Toen ik hem ermee confronteerde, ontkende hij alles. Hij had echt geen ander, drukte hij me op het hart. Ik moest er niets achter zoeken. In de berichtjes stond weliswaar niets wat op een affaire wees, maar ze gaven me wel een naar onderbuikgevoel. Toch nam ik zijn verklaring voor waar aan. Hij had toch gezegd dat hij van ons hield? Het vooruitzicht op ons nieuwe kindje hield me overeind en verder stak ik mijn kop in het zand.”

Rotgeschrokken

“Na de geboorte van Mirthe (nu 14) ging ik toch maar weer aan de pil. Ik kreeg een zware anticonceptiepil voorgeschreven, waardoor ik helemaal niet meer ongesteld zou worden. Maar deze pil bracht gezondheidsrisico’s met zich mee, waardoor de apotheker me na zes jaar toch aanraadde een lichtere pil te proberen. Tijdens het overstappen van de ene op de andere pil ben ik weer zwanger geraakt. Ik schrok me rot, ik had immers alle babyspullen al weggedaan en we hadden het tijdperk kinderen krijgen afgesloten, dachten we. Mirthe was zes jaar en nu zou er weer een kleintje bij komen! Ik durfde het Maarten niet te vertellen, hij zou vast heel negatief reageren. Zo goed ging het tussen ons namelijk niet. Nóg een baby, daar zou hij vast niet op zitten te wachten. Abortus was voor mij geen optie, daar ben ik op tegen. Pas na een week heb ik het hem verteld. Hij reageerde minder heftig dan ik had verwacht. Sterker nog, hij was zelfs
positief! ‘We kunnen er vier aan, dan kan er ook nog wel een vijfde bij’, zei hij. Wat was ik opgelucht! Ik hoopte dat dit kind onze relatie een nieuwe impuls zou geven.

“Die hoop bleek tevergeefs. Maarten liet alle zwangerschapscontroles aan zich voorbijgaan en interesseerde zich totaal niet voor mijn buik. Mijn zus, mijn vriendinnen, de buurvrouw, iedereen verklaarde me voor gek dat ik hem zo zijn gang liet gaan. Ze vonden dat ik er wat van moest zeggen. Dan werd ik boos en verdedigde ik Maarten, ik nam het op voor mijn gezin. Maar natuurlijk wist ik diep van binnen ook wel dat ze gelijk hadden. Het zat gewoon niet goed. Dat is alleen zo moeilijk om toe te geven als je zwanger bent van je vijfde kind. Tijdens het begin van mijn bevalling lag Maarten op de bank te slapen. Toen de weeën heftiger werden en de verloskundige kwam, wilde hij ineens wel aan mijn bed komen zitten. Toen knapte er iets in me. Ik heb hem boos weggestuurd: al die maanden had hij niet naar me omgekeken en nu speelde hij ineens mooi weer voor de verloskundige?! Ik wilde hem niet bij de bevalling hebben. De bevalling verliep hierdoor heel ongemakkelijk. De verloskundige hield Maarten bezig door hem van alles te laten halen: emmers, handdoeken, noem maar op. Zo waren we zo min mogelijk bij elkaar. En toen Felicia (nu 9) geboren was, heb ik haar in mijn armen gehouden en haar de hele nacht niet meer losgelaten. Ik was zo blij dat ze er was.”

Voortdurend ruzie

“In de periode na Felicia’s geboorte was Maarten veel weg voor zijn werk. Ik stond er alleen voor. De zorg voor de kinderen slokte me volledig op, ik had nauwelijks tijd om aan mijn relatie te denken. Alleen Daan en Frank konden op Maartens aandacht rekenen. Hij reed ze naar hun hockeytrainingen en volgde al hun wedstrijden. Naar zijn andere drie kinderen keek hij niet om. Vooral Marieke liet hij links liggen, ze is hoogbegaafd en daar kan Maarten niet mee omgaan. Ze was pas negen toen ze al naar het vwo ging en had moeite om mee te komen in het reguliere schoolsysteem. Dat vond hij absurd: ze was toch zo slim? Ze hadden voortdurend ruzie. Onze relatie ging bergafwaarts. Ik waarschuwde hem dat hij door zijn afwezigheid te veel buiten zijn gezin kwam te staan. Dan haalde hij zijn schouders op: iemand moest toch het geld verdienen? Naar de buitenwereld toe speelden we het leuke grote gezin, maar niemand wist hoe de vork werkelijk in de steel zat. Hoe gek het ook klinkt, ik heb nooit op het punt gestaan bij hem weg te gaan. Ik wilde de kinderen persé een gezin met een vader én moeder geven. Dan moest ik mezelf maar wegcijferen.”

Lees ook: Angela (52): ‘Ik betrapte mijn man met de buurvrouw’

Noem het naïef

“Uit het niets begon Maarten over een zesde kind. ‘Straks is iedereen uitgevlogen en is Felicia helemaal alleen’, verklaarde hij zijn voorstel. Ik wist niet wat ik hoorde. Noem het naïef, maar weer had ik de hoop dat dit dan echt het tij zou keren. Dat hij deze keer wél voor zijn gezin zou kiezen. Achteraf begrijp ik mezelf echt niet. Niets wees erop dat hij veranderd was. Ik raakte snel zwanger, deze keer nog wel van een tweeling. Ik vond dat heel bijzonder. Moeder van zeven kinderen, wie kon dat nou zeggen? De bevalling van Fiene en Fleur (nu 6) werd een geplande keizersnede. Ik had me tijdens de operatie laten steriliseren, voor mij was het nu echt genoeg. Een uur na hun geboorte stond Maarten op de golfbaan. Het was belachelijk. Onze relatie werd slechter en slechter. Maarten was of aan het werk of op zakenreis of aan het golfen. Toen Daan en Frank stopten met hockey omdat ze blessures bleven houden, vond hij zijn gezin niet meer leuk. Dat zei hij letterlijk. Dat was het moment waarop ik voor het eerst besefte dat het niet meer goed zou komen.

Mijn wereld draaide om de kinderen, ik was fulltime thuis en werkte niet. Daar had ik zelf mee ingestemd, maar zo langzamerhand vond ik het zonde dat ik niets deed met mijn afgeronde studies Psychologie en Pedagogiek. Ik opperde een paar keer om een au pair in huis te nemen, zodat ik me kon ontplooien en weer aan de slag kon, maar dat vond Maarten geen goed idee. ‘De kinderen hebben je nodig’, zei hij dan. Eigenlijk had ik toen moeten doorzetten, want nu negeerde ik mijn eigen gevoel.”

In shock, maar ijzig kalm

“Vier jaar geleden kreeg Maarten grootse plannen om een eigen bedrijf te beginnen. Hij investeerde al ons spaargeld, maar succes bleef uit. Toen hij na de zoveelste zakenreis thuiskwam en direct ging golfen, keek ik daar niet eens meer van op. Dat deed hij altijd. De dag erna pakte ik zijn tas uit om zijn kleding te wassen. Ik trof alles schoon aan. Hij was helemaal niet op reis geweest! Ik was er klaar mee. ‘Heb je lekker gegolft gisteren?’ vroeg ik, bijna emotieloos. Hij beaamde dat. Toen ik hem confronteerde met de schone kleren, werd hij woest en beende hij weg. Ik voelde me leeg. Na twee dagen zwijgen kwam het hoge woord eruit: hij had al vier maanden een ander. Wat ik altijd al had gevoeld, werd nu werkelijkheid. Ik was in shock, maar bleef ijzig kalm en vroeg hem te gaan. Hij vroeg wanneer hij dan moest vertrekken, want hij wilde het beste voor de kinderen. Ik wist niet wat ik hoorde: het beste voor de kinderen? Hij had het afgelopen jaar geen verjaardag van ze bijgewoond! Hij was er al jaren niet meer voor ons. Na wat speurwerk op zijn computer kwam ik erachter dat hij heel bewust op zoek is gegaan naar een andere vrouw. Hij zat op datingsites voor gebonden mensen en schreef vrouwen op LinkedIn aan. Uiteindelijk had een jeugdvriendin toegehapt.”

Gelukkiger dan ooit

“We zijn nu twee jaar gescheiden en ik kan oprecht zeggen dat het me sterker heeft gemaakt. Vrienden en familie vonden het verschrikkelijk voor me dat ik achterbleef met zeven kinderen, maar zo voelt het niet. Ik was al zo lang alleen. Ik heb mijn hele huwelijk lang onrust gehad. Dat onderbuikgevoel dat het niet goed zat tussen ons, is nu eindelijk weg. Ik heb geen luxeleven meer, moet het doen met een uitkering en een beetje alimentatie. Een baan zoeken is lastig met zo veel kleine kinderen thuis, opvang is bijna niet te betalen. Toch ben ik gelukkiger dan ooit. Ik geniet van mijn kinderen en als ze bij hun vader zijn, gebruik ik mijn tijd voor vriendinnen of mijn zus. En ik ben weer voorzichtig aan het daten. Van mijn huwelijk heb ik geleerd dat je jezelf in een relatie nooit mag kwijtraken. Die levensles geef ik mijn kinderen ook mee: cijfer jezelf niet weg voor een ander. En ik leer ze dat ze moeten luisteren naar hun onderbuikgevoel, zoals ik dat ook veel eerder had moeten doen.”

Lees ook: Paula: ‘Mijn gevoel klopte: mijn man ging vreemd met mijn beste vriendin’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.