Diana: ‘Zijn vriendin heeft mijn zoon volledig in haar greep’

22 januari 2024

Diana (58) heeft een hekel aan Jessica (30), haar toekomstige schoondochter. Volgens Diana zit haar zoon Tom (30) vreselijk bij zijn vriendin onder de plak. “Ik ken hem gewoon niet meer terug.”

Verjaardag

Diana: “Tom en Jessica zijn nu zo’n vijf jaar bij elkaar. Ze leerden elkaar kennen op het werk. Ik had meteen al niet zo’n goed gevoel bij haar. Hij nam haar voor het eerst mee op mijn verjaardag. Ik was druk met de hapjes en drankjes, ik ving een paar keer op hoe ze hem afsnauwde. Ze kenden elkaar net! Misschien was ik er als moeder wel extra gevoelig voor, mijn man had helemaal niets gemerkt. Toen er wat visite naar huis ging en het iets rustiger was, ging ik bij ze zitten en informeerde naar hun kersverse relatie. Ze nam het gesprek volledig over, Tom kwam nauwelijks meer aan het woord. Hij zat wat schaapachtig te lachen. Verliefd, dacht ik toen nog. Maar dat rare gevoel in mijn onderbuik verdween niet. Met een stralende glimlach mopperde ze op zijn slordigheid. Ze vond hem maar lui, zei ze. Zat deze vrouw mij nou werkelijk te vertellen hoe mijn bloedeigen zoon in elkaar stak? Tom is inderdaad slordig en wat lui, maar hij heeft vooral heel veel leuke kanten. ‘Jullie zijn nog geen maand bij elkaar en nu al aan het mopperen, dat belooft wat’, riep ik, gemaakt vrolijk. Snel sloeg ze een arm om Tom heen, gaf hem een zoen op zijn wang en zei: ‘O, maar we zijn zo gek op elkaar! Hè, Tom?’ Tom knikte. Ik geloofde hem wel, maar haar niet.”

Haaibaai

“Voordat hij Jessica leerde kennen, kwam Tom elke week wel een paar keer aanwaaien. Vanaf het moment dat hij een relatie met haar had, was dat over. We zagen hem hooguit eens in de twee weken en dan was zij er altijd bij. Ik miste zijn bezoekjes aan ons. Hij is ons enige kind en ik genoot altijd van onze momenten samen. Mijn man was er in het begin vrij nuchter onder. ‘Laat hem toch, hij is verliefd’, zei hij dan. ‘Dat trekt wel weer bij.’ Maar ik had het gevoel dat ik hem kwijtraakte aan een andere vrouw. Als ik eerlijk ben: ik was jaloers… Ik gunde haar mijn zoon niet. Hij was veel te leuk voor deze haaibaai en ik nam het haar kwalijk dat ons contact met Tom zo was verminderd. Als ze bij ons waren, sprak ze steeds vaker voor hem. Dan vertelde zij bijvoorbeeld iets over zíjn werk. Alsof hij zelf niet kon praten. Dat vroeg ik ook weleens, quasigrappig, maar intussen meende ik het wel degelijk: ‘Mag je het zelf niet vertellen, Tom?’ En dan nam hij vaak wel het woord. Maar dan had ik eigenlijk meteen spijt. Zij zat hem al zo op de huid, en nou viel ik hem ook nog min of meer aan.

Ik wilde hem zo graag weer eens zonder haar zien en stelde voor een moeder-zoondag in te voeren. Om één keer per maand samen iets leuks te doen: lunchen, uit eten of naar de film. Tom reageerde enthousiast. Maar de eerste keer dat we hadden afgesproken, was Jessica ziek. Zo ziek, dat hij bij haar moest blijven. Ik wist niet wat ik hoorde toen hij het zei. ‘Ze kan toch wel een avond alleen in bed liggen?’ reageerde ik vol ongeloof. Hij zei dat ze zo’n hoofdpijn had, dat ze bang was om flauw te vallen. Ik besloot niet te zeggen wat ik dacht. Ik wilde geen ruzie met Tom.”

Lees ook: Marcella: ‘Ik weet het zeker: mijn schoonmoeder zit achter onze scheiding’

Open kaart

“Pas na maanden, ze woonden inmiddels samen, hadden we onze eerste moederzoondate. Eindelijk had ik Tom weer eens voor mij alleen. We zaten samen op een terras te lunchen, toen hij ineens vroeg wat ik van Jessica vond. Ik besloot open kaart te spelen. ‘Ik vind dat ze je veranderd heeft’ zei ik. ‘Nu verander je altijd door een relatie, maar ik vind dit niet in je voordeel werken. Het lijkt wel of zij alles beslist voor je. Je kledingstijl is veranderd en ik zie in jullie inrichting niets van jouw smaak terug.’ Ik ratelde maar door tegen Tom. ‘Je komt nooit meer spontaan aanwaaien en als jullie bij ons zijn, neemt zij voortdurend het woord. Waar is jouw stem gebleven?’ Ik schrok van mijn woordenstroom en zocht naar iets positiefs om te zeggen. Tom keek heel ongelukkig en dat wilde ik niet. Dus zei ik maar snel: ‘Ik zie dat je verliefd bent. Ze is een mooie vrouw, een sterke vrouw ook, maar ik wil niet dat ze over je heen walst. Jij bent er ook nog, hè? Je doet zo veel voor haar en het is nooit goed.’

Ik doelde op de laatste keer dat we bij hen thuis waren geweest. Tom had na een lange dag werken uitgebreid staan koken en Jessica had, nadat ze een paar keer wat geïrriteerd had gevraagd hoelang het allemaal nog duurde, zijn geweldig lekkere ovenschotel afgekeurd. ‘Ik vond dit de vorige keer dat we het aten lekkerder, Tom. Heb je er iets aan veranderd?’ vroeg ze. Ik sprong meteen voor hem in de bres, wierp Jessica een boze blik toe en riep: ‘Het is heerlijk Tom! De beste stuurlui staan aan wal.’ Op mijn kritiek reageerde Tom vrij gelaten, alsof hij wel wist dat ik zo over haar dacht. ‘Je zult het ermee moeten doen, mam. Met deze vrouw wil ik oud worden.’ Ik wilde het niet horen, maar probeerde enthousiast te doen. ‘Als jij mij verzekert dat je gelukkig bent, dan geloof ik dat, schat’, zei ik. Hij verzekerde het me, maar het stelde me absoluut niet gerust.”

Geen goed woord

“Na dat gesprek hebben we het samen nooit meer over Jessica gehad. Tom en ik zien haar blijkbaar door een totaal andere bril. Inmiddels is mijn man ook helemaal klaar met onze schoondochter. Waar hij mij in het begin nog weleens probeerde te kalmeren als ik weer in woede ontstak over Jessica, heeft hij tegenwoordig ook geen goed woord meer voor haar over. Het eeuwige mopperen wat ze op Tom doet, valt gewoon niet te negeren. Hij stofzuigt niet goed – doe het dan zelf! – en hij kleedt zich niet netjes genoeg. Hij gaat te laat naar de kapper, waardoor hij er volgens haar uitziet als een zwerver. En hij beschikt over onvoldoende etiquette, zo zei ze laatst nog. Ze waren met haar ouders heel chic uit eten geweest en Tom had de volgorde van het bestek door elkaar gehaald. Nou, nou… Lekker belangrijk, zeg!

Nu is Tom nooit een enorm assertieve vent geweest, maar hij laat zich werkelijk alles zeggen. Ik heb hem al honderd keer willen toeschreeuwen dat hij eens van zich af moet bijten. Maar dat zal hij nooit doen. Zo zit hij gewoon niet in elkaar. En wat heeft het voor nut om er steeds overte beginnen tegen hem? Ik koester nu maar onze lunches samen, eens in de twee maanden, en dan waak ik ervoor de sfeer te verpesten door negatief over Jessica te praten. Ze zijn momenteel heel druk met de voor bereidingen voor hun bruiloft, hij heeft haar ten huwelijk gevraagd. Jessica wil niets liever dan moeder worden. Een kleinkind lijkt me echt geweldig, maar als zij de moeder is, gaat er een hoop lol verloren, vrees ik. Ik weet nu al dat haar ouders straks alle eerste rechten krijgen en wij hun kindje hooguit een paar keer per jaar zullen zien, als het aan haar ligt. Ze is zo close met haar ouders. Wij staan maar een beetje aan de zijlijn.”

Wakker van

“Je hebt je schoonzoon of -dochter niet voor het uitkiezen, zegt mijn beste vriendin altijd. En ze haalt ook altijd weer de wijsheid naar boven dat je je zoon kwijtraakt aan zijn vrouw, maar je er, als je een dochter hebt, juist een zoon bij krijgt. Zo voelt dat ook echt. Ik ben hem voor een heel groot deel kwijt en dat doet pijn. Ik lig er zelfs geregeld van wakker. Soms denk ik dat ik gewoon een keer met haar moet afspreken. Samen lunchen, een keer winkelen: om onze band wat te versterken. Maar ik vind haar echt niet leuk en heb me er nog niet toe kunnen zetten.

Lange tijd heb ik gehoopt dat ze uit elkaar zouden gaan. Dat hij verliefd zou worden op een ander, of zij vreemd zou gaan, als ze maar niet samenbleven. Hij zegt dat hij na vijf jaar nog even verliefd op haar is als in het begin. Maar ik vraag me geregeld af of hij diep in zijn hart wel echt gelukkig is en altijd gelukkig met haar zal blijven. Wat blijft er over als de verliefdheid verdwijnt? Ik zie hem opveren als zij hem aandacht geeft. Als ze hem ineens om zijn nek vliegt of in bijzijn van anderen een kus op zijn mond drukt. Zij doet alles voor de bühne, denk ik dan gemeen. Voor de buitenwereld komt het heel lief en gelukkig over, maar ik geloof zo’n zoen niet als je verder zelden oprecht lief tegen iemand doet.”

Moederhart

“Tijdens onze laatste lunch vertelde hij welke kindernamen ze samen hadden bedacht. Ook toen wist ik dat hij weer geen enkele inbreng heeft gehad. De namen zijn namelijk vrij tuttig, terwijl Tom juist van stoere korte namen houdt. Daar lijkt dit helemaal niet op. Ik heb maar gezegd dat ik ze enig vind. Ik moet het loslaten en accepteren dat dit zijn keuze is. Want het lijkt erop dat ze echt niet meer uit ons leven gaat verdwijnen. Maar elke keer dat ze mijn zoon onterecht aanpakt en afsnauwt, spreekt mijn moederhart. Dan wil ik hem beschermen en haar het liefst zo ver mogelijk bij hem vandaan duwen. Zelfs nu hij al een volwassen vent van dertig is. Misschien zit ik er met mijn gevoel naast en is hij echt gelukkig met haar. Dan hoop ik maar dat hij in de toekomst wel zijn ruimte wat meer gaat claimen…”

Lees ook: Kirsten: ‘Mijn droomman gaat trouwen, maar niet met mij’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.