Placeholder

Vriendin 39: Mariannes hond redde haar leven na een traumatische jeugd

Als kind werd Marianne (44) misbruikt door haar vader, waardoor ze zich onveilig en eenzaam voelde. Totdat hond Happy (11) in haar leven kwam. “Bij Happy voelde ik de onvoorwaardelijke liefde die ik als kind heb gemist.”

Als kind werd Marianne (44) misbruikt door haar vader, waardoor ze zich onveilig en eenzaam voelde. Totdat hond Happy (11) in haar leven kwam. “Bij Happy voelde ik de onvoorwaardelijke liefde die ik als kind heb gemist.”

Marianne: “Ik was 33 toen ik mijn hond Happy voor het eerst ontmoette. Ze zat in een hoekje in de woonkamer bij een fokster die een nestje golden retrievers had. Toen ik haar aankeek en zei: ‘Lieverd, kom eens gedag zeggen’, kwam ze naar me toe. Kwispelend met haar staart sprong ze in mijn armen en begon me te likken. Ze kende me niet, maar was erg blij om me te zien. Dat gevoel was helemaal wederzijds. Toen ik haar knuffelde, wist ik meteen: dit is de hond die ik wil! Ik werd over- spoeld door een gevoel van geluk. Het was een heel bijzonder moment. Voor de allereerste keer in mijn leven voelde ik wat liefde was.”

Eenzaam
“Als kind werd ik seksueel misbruikt door mijn vader. Hij was een erg dominante man. Ondanks het misbruik bleef ik als jong meisje dromen van het ideale gezin. Ik wilde niets liever dan dat mijn vader van mij hield. Ik dacht dat ik niet goed gehoorzaamde, omdat ik commentaar kreeg op bijna alles wat ik deed. Daarom was ik ervan overtuigd dat ik nóg meer mijn best moest doen om hem tevreden te stellen. Alleen dan zou hij van me houden.''

Afhankelijk
Mijn moeder had het hart op de goede plek, maar was een naïeve vrouw die erg afhankelijk was van mijn vader. Ik weet niet of zij wist wat er gaande was in mijn slaapkamer. Achteraf denk ik dat ze als moeder instinctief wel iets moet hebben gemerkt. Ik durfde het haar niet te vertellen, bang dat ze me toch niet zou geloven. Ze stond nooit aan mijn kant. Als mijn vader me uitschold waar zij bij stond, nam ze het nooit voor me op. Als ik daarna met haar alleen was, zei ze: ‘Je vader heeft het beste met je voor. Hij wil je in deze harde wereld weerbaar maken.’ Door de hele situatie was ik een stil, teruggetrokken meisje. Sociaal was ik niet sterk en ik had weinig vriendinnen. Ik voelde me eenzaam, maar durfde tegen niemand te vertellen wat er thuis speelde. Niemand zal me geloven, dacht ik.”

Leren genieten
In die zware periode kwam Happy in mijn leven. Ik wilde graag een hond en kwam in contact met een fokster. Toen ik bij haar langsging om een puppy uit te kiezen, wist ik al hoe die moest gaan heten: Happy. Mede dankzij de therapie leerde ik meerte focussen op de mooie dingen in het leven. Dat was soms heel moeilijk, maar ik deed mijn best zo veel mogelijk te genieten, al was het maar van kleine dingen.Ik was op slag verliefd toen de pup op me af kwam lopen. Ze deed de naam Happy ook eer aan: wat een vrolijke, enthousiaste hond.”

Lees het volledige verhaal van Marianne in Vriendin 39.