Placeholder

Vriendin 38: Karin lost voor haar beroep andermans problemen op

Wat doe jij als je baan je niet meer bevalt? Dan verzin je gewoon je eigen beroep! Voormalig politiefunctionaris Karin (54) begon een bedrijf als probleemoplosser. “Als ik ergens werk van maak, dan ook meteen goed.”

Wat doe jij als je baan je niet meer bevalt? Dan verzin je gewoon je eigen beroep! Voormalig politiefunctionaris Karin (54) begon een bedrijf als probleemoplosser. “Als ik ergens werk van maak, dan ook meteen goed.”

'Ik kan niet wegkijken als ik zie dat iemand in nood is'

 

Karin heeft tatoeages op haar beide polsen. De Chinese tekens in blauwe inkt vertellen wie zij ten diepste is. ‘Oprecht’ betekent het karakter op haar linkerpols. ‘Betrokken’ staat op de rechter. “Dit is wie ik ben en hoe ik mijn werk doe: vanuit oprechte betrokkenheid”, zegt Karin.

Ze werkte 35 jaar bij de politie. Eerst als straatagent, later ook als officier van dienst en hulpofficier van justitie. Mensen redden, er voor ze zijn, daar was het haar om te doen. Toch besloot ze in 2014 haar baan op te zeggen. Karin: “Door de toenemende druk van reorganisaties vond ik het werk niet meer zo leuk. Als leidinggevende was ik erg begaan met mijn team. Een beetje té, want ik liep erin vast. Ik signaleerde privéproblemen bij collega’s en was enorm gedreven die op te lossen. Omdat ik wist dat ik dat kon. Zo was er een medewerker met een jeugdtrauma die daardoor heel negatief over zichzelf dacht. Zij had haar vader en broertje bij een brand verloren en geloofde dat de hulpverleners hen niet het redden waard vonden, omdat zij van buitenlandse afkomst waren. Ik ging op zoek naar de agent die destijds bij de brand aanwezig was geweest. Ook voor hem bleek het een traumatische ervaring waaraan hij nog vaak terugdacht. In een gesprek konden beide partijen het nodige rechtzetten en verwerken. Voor hen heel waardevol, maar dit soort acties hoorden niet in mijn functie en maakten dat ik tijd en energie tekortkwam. In mijn drang om een mens in nood te helpen, ging ik weleens mijn boekje te buiten. Dat gaf frictie. Het zette mij aan het denken… Als hier echt mijn hart lag, hoe kon ik daar dan gehoor aan geven?”

 

'Ik zie in zijn ogen of iemand oprecht is en vertrouw op mijn intuïtie’

 

Radertjes draaien
“Ook in mijn eigen omgeving kon ik het niet laten om me op problemen van anderen te storten. Hier in de buurt woonde een ouder echtpaar dat uit hun huis zou worden gezet. Zij hadden hun boerderij verkocht en woonden naar volle tevredenheid in een verbouwde schuur op het erf. Dat bleek illegaal en ze raakten verzeild in een hoog oplopend conflict met de gemeente. De man was hartpatiënt, de vrouw kreeg veel stress; ik zag dat ze er erg onder te lijden hadden. Wanneer ik zoiets hoor, gaan bij mij de radertjes draaien. Dus ik ging googelen. Wat waren de mogelijkheden voor deze mensen? Hoe ging dat in andere gemeenten? Ik ontdekte een wijziging in de wet, die legaal wonen in geval van mantelzorg wél mogelijk maakte. Dit echtpaar ontving al mantelzorg van ons, hun buren, en voldeed dus aan de voorwaarde. Op basis daarvan kregen mijn partner en ik het voor elkaar dat ze er mochten blijven wonen. Ze kregen een officiële brief van de gemeente waarin dit zwart op wit stond. Ik had de smaak te pakken en zo ontstond het idee voor mijn bedrijf als professioneel probleemoplosser.

Lees het hele verhaal van Karin in Vriendin 38.