Placeholder

Vriendin 34: Kitty en haar gezin moeten nog steeds de eindjes aan elkaar knopen

Toen het restaurant van Kitty (35) en haar man Johan (43) tijdens de crisis steeds minder gasten trok, gingen zij failliet. Ze raakten alles kwijt en leven sindsdien op bijstandsniveau. “Gelukkig krijgen we veel hulp van familie en vrienden.”

Toen het restaurant van Kitty (35) en haar man Johan (43) tijdens de crisis steeds minder gasten trok, gingen zij failliet. Ze raakten alles kwijt en leven sindsdien op bijstandsniveau. “Gelukkig krijgen we veel hulp van familie en vrienden.”

'De economie trekt weer aan, maar bij ons niet'

Een vakantie aan zee, met de auto op pad, een stel nieuwe gympen. Een paar jaar geleden was dat vanzelfsprekend voor Kitty en haar man Johan. Ze hadden allebei een goede baan; hij als beheerder van een zalencentrum, zij als tandartsassistente. Hoewel ze geen big spenders waren, hoefden ze zich over geld nooit zorgen te maken. Hun kinderen Tatum (10) en Tygo (8) – Thijmen, nu acht maanden, was nog niet geboren – waren zonder zorgen lid van een sportvereniging, genoten van dagjes naar een pretpark en kregen speelgoed dat ze graag wilden hebben.

Veel vertrouwen
Totdat in 2013 alles anders werd en geld, en vooral het gebrek daaraan, hun leven ging beheersen. Het was zo mooi begonnen. Johan droomde er al jaren van zijn eigen restaurant te beginnen. Toen hij zich in een nieuwe functie bij het zalencentrum niet meer op zijn plek voelde, leek dat het juiste moment om die droom eindelijk waar te maken. Kitty steunde hem daar volledig in: “Ik wist dat hij dit al langer heel graag wilde. Natuurlijk stond ik achter hem. Samen hebben we een ondernemingsplan opgesteld. Daarmee kregen we financiering van de bank, zodat we ons restaurant konden opstarten.” Het was een grote investering, maar Kitty en Johan hadden er allebei veel vertrouwen in. Ze startten weliswaar midden in de crisis, in mei 2011, maar er leek in het nabijgelegen dorp Ulft vraag te zijn naar een restaurant. Dat was daar nog niet. “We waren ervan overtuigd dat het zou gaan lopen als een tierelier. En dat was in het begin ook zo: we kregen veel gasten. Daarom heb ik in december mijn baan opgezegd om ook in de zaak te gaan helpen, met de boekhouding en administratie.” Maar na dat veelbelovende begin zagen Kitty en Johan het aantal gasten langzamerhand dalen. “Ons restaurant zat dicht bij de Duitse grens, waar je veel voor weinig geld kunt eten. Vanwege de crisis kozen mensen uit de omgeving toch eerder voor een Duits restaurant. Wij kregen hoofdzakelijk bezoekers van buitenaf, maar dat waren er niet genoeg.”

Slapeloze nachten
Koortsachtig bekeek Kitty de kwartaalcijfers van 2013. Er moest wat gebeuren, wilde het nog goed komen. “We zetten alle zeilen bij, werkten met minder personeel en moesten noodgedwongen een van de koks ontslaan. Het resterende personeel en de leveranciers kwamen op de eerste plaats. Zelf verdienden we niks. Dat betekende dat we in die tijd al heel zuinig moesten leven en veel moesten laten om de zaak draaiende te houden.”

Lees het hele verhaal in Vriendin 34. Reageren? Dat kan hieronder.