Placeholder

Vriendin 28: Hanneke en Bilbo zijn al 36 jaar samen

Het is best bijzonder, maar zelf vindt ze het heel gewoon: Hanneke (43) trouwde met de man op wie ze als kind al dol was. “Vrijen met een ander, ik moet er niet aan denken. Wij worden samen oud, dat denk ik echt.”

Het is best bijzonder, maar zelf vindt ze het heel gewoon: Hanneke (43) trouwde met de man op wie ze als kind al dol was. “Vrijen met een ander, ik moet er niet aan denken. Wij worden samen oud, dat denk ik echt.”

‘Kalverliefde? Nee, echte liefde! Al sinds de basisschool’

Bilbo? Kuste ik nou alleen met jou in die tent, of ook met Martijntje?” Bepaald geen alledaagse vraag die Hanneke aan haar man stelt, midden in het interview. Bilbo (43) glimlacht, hij weet het niet meer. Het is ook al zo lang geleden dat hij de vrouw van zijn leven soms met een ander moest delen… Nieuwegein, november 1979. Hanneke ziet hem nog zó de klas binnenkomen, dat nieuwe jongetje met de naam Bilbo. Hij droeg een mooie blauwe trui met een oranje vliegtuig erop, die zijn moeder voor hem had gebreid. De kleine Hanneke was meteen in de wolken. “Bilbo mocht trakteren,” herinnert
zij zich, “want hij was jarig die dag. Stukjes banaan met chocola. Een beetje verlegen ging hij de klas rond. Toevallig was ik de dag ervoor jarig geweest. We waren allebei zeven geworden.” Hanneke vond Bilbo meteen leuk en interessant en dat is eigenlijk nooit meer overgegaan. “Mijn broer en zus maakten grapjes over zijn naam, maar ik vond er niks geks aan. Ik trok vanzelf naar hem toe. We bouwden hutten op de oprit bij zijn ouders, met een babydekentje van hem op de grond. Zijn moeder bracht ons dan een appel of een drankje. Heel leuk en gezellig.

Een lijntje
De vijfde klas mocht Bilbo overslaan, waardoor hij een jaar eerder naar de middelbare school ging. Maar uit het oog was niet uit het hart. Hanneke: “We woonden een paar straten bij elkaar vandaan.
Als ik hem zag fietsen, met zijn leuke geel-paars-zwarte jas, werd ik altijd blij. Ik zat op hockey en vond het heel leuk toen hij ook ging hockeyen. Op feestjes op de club kletsten we altijd wel even met elkaar. Toen hij verkering kreeg met een meisje van de hockeyclub zinde mij dat helemaal niet. Ik kon er natuurlijk niets over zeggen, maar ik weet wel dat ik ervan baalde. Niet dat ik recht van spreken had, ik had zelf af en toe ook een vriendje. Maar dat ging niet verder dan kussen. We leidden dus ieder ons eigen leven, maar er bleef altijd een lijntje tussen ons.

Op mijn zeventiende kwam ik hem tegen bij een verjaardag van een vriendin. Ik weet het nog goed, ik had een rokje aan. Daarmee kon ik natuurlijk niet op de grond zitten en alle stoelen waren bezet. Dus ging ik bij Bilbo op schoot zitten, een spontane actie. En ik kreeg toch een warm gevoel van binnen! Ik kende hem al tien jaar, maar dit gevoel was nieuw voor mij."

Het hele verhaal lees je in Vriendin 28.

Ben jij ook nog steeds gelukkig met iemand uit je jeugd? Praat mee op het forum