Placeholder

Vriendin 24: Stefanie werd wees toen ze een tiener was

Stefanie (32) verloor als kind haar beide ouders. Daardoor kreeg ze een grote wens: zelf jong moeder worden. Ze heeft nu twee dochters, Nica (8) en Lana (4). “Ik wil zo lang mogelijk van mijn kinderen kunnen genieten.”

Stefanie (32) verloor als kind haar beide ouders. Daardoor kreeg ze een grote wens: zelf jong moeder worden. Ze heeft nu twee dochters, Nica (8) en Lana (4). “Ik wil zo lang mogelijk van mijn kinderen kunnen genieten.”

Stefanie: “Zes dagen voordat ik vier jaar zou worden, overleed mijn vader op 42-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Daarvan kan ik me niets meer herinneren. Ik kan me sowieso niets meer herinneren van mijn vader. Wat ik over hem weet, heb ik gehoord van de mensen om me heen.

Ondanks het verlies van mijn vader heb ik wel een gelukkige jeugd gehad. Mijn moeder heeft mij en mijn anderhalf jaar oudere zus Andrea goed opgevangen. Haar focus lag volledig op ons, ze heeft na mijn vader nooit een nieuwe partner gehad. We waren een hecht gezin.

Pijn in rug
“Ik was zestien toen we gingen verhuizen: vanuit het ouderlijk huis van mijn vader naar een kleinere, nieuwe woning. Toen we daar eenmaal woonden, kreeg mijn moeder pijn in haar rug. Helemaal niet gek als je net een intensieve verhuizing achter de rug hebt. We zochten er dus ook niets achter. Maar toen begon ze ineens geel te zien. Ze werd door de huisarts doorverwezen naar het ziekenhuis, waar ze dachten aan een probleem met haar galblaas. Onderzoek wees uit dat ze kanker had, maar tegenover ons hield ze de diagnose voor zich. Andrea zat op dat moment midden in haar eindexamen voor het gymnasium en mijn moeder wilde dat ze dat eerst zou halen. Onze opleiding was voor haar heel belangrijk. Ze heeft ons niet alleen ontzettend zelfstandig gemaakt, maar heeft ons ook altijd gewezen op het belang van een goede opleiding.”

Rouwproces
“Pas na Andrea’s laatste examen vertelde mijn moeder ons dat ze ziek was. Ik hoorde het aan en ging naar mijn kamer om televisie te kijken, heel vreemd. Mijn moeder wist niet wat ze ermee aan moest. Ze wilde dat ik iets zou zeggen. Dat ik erover zou praten. Ze vroeg mij of ik boos was, maar ik wist het even niet. Gewoon doen wat ik altijd deed, gaf me op dat moment de houvast die ik nodig had. Kort na de diagnose was er nog hoop.

We waren in afwachting van een behandelplan toen we naar een verjaardag van een tante gingen. Op die verjaardag liet mijn moeder niet merken hoeveel pijn ze had. Pas toen we samen weer thuis waren, zei ze dat het niet meer ging. Ze moest naar een dokter, dus vroeg ze me een oom te bellen en hem te vragen haar naar de huisartsenpost te brengen. Diezelfde avond nog lag ze op de operatietafel. De kanker bleek door haar hele lichaam te zijn uitgezaaid. Onze moeder was ongeneeslijk ziek. Vanaf het moment dat we dat hoorden, begon eigenlijk ons rouwproces al.

Lees het hele verhaal van Stefanie in Vriendin 24. Heb jij ook beide ouders verloren en wil je hier graag over meepraten? Mail je verhaal naar post@vriendin. audax.nl of praat mee op ons forum.