Placeholder

Vriendin 15: Het spannende leven van zanger Kenny B

Vorig jaar was hij er opeens: Kenny B (54), met de hit Parijs. Met die lekkere meezinger won hij vele prijzen, waaronder een Edison. Sinds dat enorme succes staat zijn leven op zijn kop. “En alles wat nog komt, is mooi meegenomen.”

Vorig jaar was hij er opeens: Kenny B (54), met de hit Parijs. Met die lekkere meezinger won hij vele prijzen, waaronder een Edison. Sinds dat enorme succes staat zijn leven op zijn kop. “En alles wat nog komt, is mooi meegenomen.”

Het was een bijzonder jaar voor je…
“Nou en of! Ik moet het allemaal nog een beetje laten bezinken en een plek geven, als dat al lukt. Het is allemaal zo wonderlijk: ik, die anti-kraak woonde, werd opeens bekend in het hele land. Waarom? Ik kan het niet zomaar toeschrijven aan een of andere toverformule of kracht. Want als ik die had, waarom is het dan niet eerder gebeurd? Blijkbaar heeft het te maken met verschillende factoren die op een bepaald moment samenkomen. En dan krijg je dit: veel platen verkocht, views op YouTube en bekendheid.”

Geniet je ervan?
“Het is geweldig, maar tegelijkertijd zet het me op een andere plek in de maatschappij. Het succes geeft me een bepaalde verantwoordelijkheid, zeker als je ziet waar ik vandaan kom. Van een jeugd waarin ik weinig kansen kreeg tot doorbreken op deze leeftijd. Ik weet dat er veel mensen naar me kijken met het idee: zo kan het ook. Voor die mensen wil ik een soort voorbeeld blijven en daar wil ik me naar gedragen.”

Maak je veel gekke dingen mee?
“Niet per se gekke, maar zeker mooie dingen. Ik kan meer betekenen voor andere mensen. Als ik geen nummer- 1-hit had gehad, was ik bijvoorbeeld niet in aanraking gekomen met de ouders van een meisje met leukemie. Ze vroegen me of ik haar een kaart wilde sturen. Ik kon het meisje blij maken met een videoboodschap. Haar ouders stuurden me erna een berichtje dat ze tegen alle verwachtingen in toch haar negende verjaardag had gehaald. Ik krijg vaker van dat soort verzoeken: ‘Mijn moeder heeft niet lang te leven, ze is een groot fan, kun je haar komen opzoeken?’ Als het even kan, doe ik dat. Toch vind ik het ook wel moeilijk, omdat ik weet dat binnenkort het slechte nieuws komt dat zo iemand is overleden. En dat raakt me dan.”

Hoe was jouw jeugd?
“Ik kom uit Marron-ouders, dat zijn de afstammelingen van gevluchte slaven die in het binnenland van Suriname wonen. Ik ben geboren in Paramaribo. Als Marron was het er moeilijk, want ons volk had een eigen taaltje en wij werden gezien als ‘bosjesmensen’. Ik werd gepest door andere kinderen. Toch kon ik het ze niet kwalijk nemen, want zoals mijn ouders me uitlegden: hun ouders hadden hen verteld dat wij minder waren dan zij. Ze wisten niet beter. Dat snapte ik wel, al was het niet altijd leuk: ik mocht niet meedoen als ze gingen voetballen. Dus stortte ik mij op muziek.”

Hoe kwam je daarmee in aanraking?
“Door mijn moeder, zij was een grote muziekfan. Ik wilde indruk maken op haar en dus net zo mooi zingen als de zangers naar wie zij luisterde. En als zijzelf, want zij had een stem, niet normaal! Daar kom ik nog steeds niet bij in de buurt.”

Benieuwd wat Kenny nog meer te vertellen heeft? Lees dan het hele interview in Vriendin 15. Vanaf morgen in de winkels!