Annabel: ‘Ik slaap nog steeds naast mijn ex, en nu wil ik hem terug’
17 januari 2024
Doordat het huis van Annabel (31) en haar ex nog niet verkocht is, wonen ze nog samen en slapen ze ook in één bed. Dat vindt ze stiekem helemaal niet erg. “Natuurlijk, hij heeft fouten gemaakt, maar ik ook. Daar kunnen we toch aan werken?”
Annabel: “Vannacht lag ik wakker van zijn gesnurk. Zoals altijd porde ik hard tegen zijn schouder en rolde hij op zijn zij. Ik keek naar zijn brede, gespierde rug en hoorde hoe zijn ademhaling iets vertraagde. Dat geluid, zijn bewegingen, zijn geur… Het was allemaal zo vertrouwd. Ik wilde tegen hem aan kruipen, net als vroeger. Mijn armen rond zijn middel, onze lichamen lepeltje-lepeltje. Maar ik hield me in. Ook al slapen we nog steeds in hetzelfde bed, Ivar is mijn ex.
Toen hij een half jaar geleden opbiechtte dat hij een affaire had, had ik een bord macaroni naar z’n hoofd gesmeten. ‘Pak je koffers en sodemieter op!’ schreeuwde ik. Niks voor mij. Normaal gesproken ben ik de rust zelve. Maar ik had me dan ook nog nooit zo verraden gevoeld. Ja, het speet hem dat hij mij had gekwetst. Maar hij had al langer twijfels over onze relatie, moest hij bekennen. Het feit dat hij gevoelens had gekregen voor een ander, was voor hem een eyeopener. Ik was in shock. Wat nu? Ivar was al acht jaar mijn grote liefde.”
Zielsgelukkig
“Vuurwerk was het, toen Ivar en ik elkaar ontmoetten. Ik was 23, Ivar tien jaar ouder. Als gitarist trad hij met zijn rockband op in de kroeg waar ik wel vaker kwam met vriendinnen. Het was liefde op het eerste gezicht en binnen twee maanden trok hij bij mij in, in mijn piepkleine flatje. We waren zielsgelukkig.
Na twee jaar besloten we mijn flat op te zeggen en samen een huis te kopen. Ivar wilde graag een huis met een extra kamer waarin hij muziek kon maken en opnemen. En zelf hoopte ik dat er in de toekomst gezinsuitbreiding zou komen. We vonden ons droomhuis vlak bij Amsterdam. Het huis had twee slaapkamers, één ervan verbouwden we tot studio voor Ivar. De dag waarop we de sleutel kregen van ons nieuwe huis, was een van de gelukkigste dagen in mijn leven. Soms, als Ivar in de buurt moest optreden, ging ik kijken. O, wat was ik trots als ik mijn knappe vent daar op het podium zag staan. En ik zag ze heus wel: de vrouwen met hun uitdagende decolletés en verleidelijke blikken. Maar bang voor concurrentie was ik niet. Totdat er een nieuwe zangeres in de band kwam: Sam. Ze was mooi, uitbundig en sexy. Ze leek een beetje op Salma Hayek, die actrice. Tijdens een van de optredens viel me op dat ze voortdurend oogcontact zocht met Ivar. En dan die lach. Het was voor het eerst dat ik er een ongemakkelijk gevoel bij kreeg. Ik stelde mezelf gerust met de wetenschap dat ze al jaren getrouwd was en twee kinderen had. Een gelukkig gezin. Dat had Ivar me verteld. Verder sprak hij weinig over haar. Achteraf denk ik dat dat was omdat hij bang was zichzelf te verraden. Al kort nadat ze in de band was gekomen, was hun affaire begonnen, zo biechtte hij later op. Zo cliché, mijn vriend de gitarist die me bedroog met de zangeres van de band.”
Hartstikke naïef
“De eerste periode na onze breuk hadden we allebei ruimte nodig. Ivar kon tijdelijk bij zijn broer logeren. Bij zijn minnares hoefde hij niet aan te kloppen, want Sam was ondanks hun affaire niet van plan bij haar gezin weg te gaan. Zijn verdiende loon, dacht ik, nog steeds pisnijdig. Nu ik alleen in ons huis zat, had ik alle tijd om na te denken. Ik dacht terug aan de nachten waarop hij tot in de ochtend weg was gebleven onder het mom van een bandrepetitie die wat uitliep. De keren dat hij zijn telefoon niet opnam als ik hem belde. Of dat hij zijn telefoon afschermde als er een appje binnenkwam. Misschien ben ik hartstikke naïef geweest, maar ik had werkelijk nooit gedacht dat hij me zo zou bedonderen. Ik was compleet de weg kwijt. Was alles dan een leugen geweest? Ik meldde me ziek op het werk en sloot me dagenlang op in huis. Ons huis, dat zonder Ivar niet meer als thuis voelde. Mijn beste vriendin Naomi haalde me uit mijn misère. Elke dag kwam ze na haar werk langs met soep, wijn, chocola en tissues. Dankzij haar kon ik mijn gevoelens en gedachten op een rijtje zetten. Ivar had fouten gemaakt, maar ik ook. Door de drukte op mijn werk en Ivars succes met de band hadden we elkaar de laatste jaren verwaarloosd. We spraken nauwelijks meer over dingen die er echt toe deden. Maar daar konden we best aan werken, toch? Misschien relatietherapie? Ik merkte dat mijn boosheid langzaam maar zeker naar de achtergrond verdween. Wat overbleef, was dat ik hem ontzettend miste. Maar Naomi vond dat ik het hem absoluut nóóit moest vergeven. ‘Je bent veel te goed voor hem, Bel!’ zei ze herhaaldelijk.”
Praktisch, maar niet ideaal
“Zes lange weken gingen voorbij waarin Ivar en ik nauwelijks contact hadden. Ik werd misselijk van de gedachte dat hij nog steeds met Sam scharrelde. Vaak stond ik op het punt om hem te bellen, maar iets hield me tegen. Of beter gezegd: iemand. Naomi. Zij vond het een slecht idee om Ivar weer in mijn leven toe te laten. En ik moest me al helemaal niet opstellen als de wanhopige ex, die hem op haar knieën smeekte terug te komen! Mijn hart maakte een sprongetje toen Ivar op een dag belde. Hij wilde graag weer thuis komen wonen, zei hij. Hij drukte mijn blijdschap meteen de kop in door toe te voegen dat het puur om praktische redenen was. Hij kon nergens meer terecht. En een andere woning kopen of huren was geen optie, want hij zat aan ons koophuis vast. Ideaal vond hij het niet, maar de enige oplossing was dat hij weer thuiskwam en we in de tussentijd het huis te koop zouden zetten. Vanzelfsprekend zou hij dan op een matrasje slapen in zijn studio. ‘Natuurlijk kun je terugkomen,’ hoorde ik mezelf zeggen, ‘het is tenslotte ook jóuw huis.’”
Afstandelijk
“In no time had Ivar een makelaar in de arm genomen. Die was optimistisch, het zou hooguit drie maanden duren voordat ons huis zou zijn verkocht. Maar op een enkele bezichtiging na bleven potentiële kopers uit. Er hing een gespannen sfeer in huis. Ivar voelde zich zichtbaar ongemakkelijk bij de hele situatie en gedroeg zich afstandelijk. Terwijl ik meerdere keren probeerde toenadering te zoeken, sloeg hij elke poging af. Vaak zonderde hij zich af en zat hij in zijn studio gitaar te spelen. Of ging hij de deur uit zodra ik thuiskwam. Soms hoorde ik hem bellen met Sam. Ik vond het verschrikkelijk dat hij zich zo aan het lijntje liet houden door haar. Zag hij niet dat ze geen toekomst hadden samen? Sam had haar man nog steeds niet de waarheid verteld. En al zou ze dat doen, of al zou hij erachter komen, dan nog zou ze niet voor Ivar kiezen, daar was ik van overtuigd. Zo gingen er drie moeizame maanden voorbij. Drie maanden waarin ons huis nog altijd niet was verkocht.”
Weer gezellig samen
“Langzaam maar zeker werd de sfeer in huis beter. Zo vertrouwde Ivar me op een dag toe dat het hem frustreerde dat hij met Sam maar geen steek verder kwam. Ik vermoed dat dat de reden was dat hij weer naar mij toe trok. Het gaf me een sprankje hoop. Op een avond stelde Ivar voor om samen Game of thrones te kijken. Daar zaten we dan, naast elkaar op de bank, met een fl es wijn op tafel. Vanaf dat moment zochten we elkaar steeds vaker op. Ook aten we ’s avonds weer regelmatig samen. Want we vonden het eigenlijk onzinnig om ieder voor zich te koken. Ik zag Ivar geleidelijk veranderen in de man die ik acht jaar geleden had leren kennen. De man van wie ik eigenlijk nog steeds zo veel hield! We lachten, praatten en fl irtten zelfs een beetje. Ik genoot enorm van deze momenten. Ik genoot van het samenzijn dat we de laatste jaren zo gemist hadden. Op een avond, na weer een knusse avond series kijken, vroeg Ivar of hij in ons bed mocht slapen. Eén nachtje maar. Hij was het beu om maandenlang op een campingmatrasje te liggen. En we waren toch twee volwassenen? Dit moest toch wel kunnen? Hij had gelijk, vond ik. Eén nachtje kon best. Maar één nacht werden er twee. En ook de daaropvolgende nachten kroop Ivar als vanzelfsprekend bij me in bed. De waarschuwingen van Naomi sloeg ik in de wind. ‘Dit gaat een keer fout’, riep ze. Ze vond dat hij misbruik maakte van de situatie. We zouden onherroepelijk een keer seks hebben. Hij zou Sam niet voor mij dumpen. En dan zou ik voor de tweede keer met een gebroken hart achterblijven, voorspelde ze. ‘Maar er is toch niks gebeurd?’ praatte ik het goed. Niks aan de hand, vond ik.”
Strijd aangaan
“Tja… tot pas geleden. Ivar en ik hadden iets te veel gedronken en van het een kwam het ander. We lagen al in bed toen hij mij plotseling begon te zoenen. En we vreeën vervolgens zoals we dat in jaren niet meer hadden gedaan. Ik voelde me zo gelukkig… Des te groter was dan ook de anticlimax toen hij daarna zei dat we dit beter niet hadden kunnen doen. Het was niet eerlijk tegenover Sam. We zouden het er later wel over hebben, zei hij, waarna hij aan zijn kant van het bed de nachtlamp uit deed. Ik was compleet in de war. Wat wilde hij nou eigenlijk? Wanneer zou hij zijn oogkleppen nou eens afzetten als het om Sam gaat? Ik ben toch uiteindelijk degene naast wie hij elke nacht in bed kruipt? En nu we ook nog deze grens hebben overschreden, weet ik één ding zeker: ik wil hem terug. Als ik daarvoor de strijd moet aangaan met Sam, so be it. Ondertussen staat er over twee dagen een afspraak gepland met potentiële kopers voor ons huis. Ik denk erover om die stiekem af te zeggen…”
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.
