Hameeda (51) vond na dertig jaar haar moeder terug

23 februari 2016

‘Ik dacht dat mijn moeder was overleden’

‘Ik dacht dat mijn moeder was overleden’

Hameeda (51) weet sinds haar vierde niet beter dan dat haar moeder en jongste zusje zijn omgekomen bij een auto-ongeluk. Een grove leugen van haar vader, blijkt later. “Toen ik hoorde dat mijn moeder nog leefde, wilde ik nog maar één ding: haar in mijn armen sluiten.”

Hameeda: “Dertig jaar lang dacht ik dat mijn moeder was overleden. Tot ik die ene dag een kaart kreeg van mijn zus Ayesha. Ze schreef dat ze onze moeder had gevonden. Ik begreep het niet goed. Mijn zus was in Pakistan – we zijn van Pakistaanse komaf – en zou daar op zoek gaan naar het graf van onze moeder. Zou ze dat hebben gevonden? De tekst op de kaart riep vragen op, maar ik kon mijn zus niet bereiken. Het was 1996, de communicatiemogelijkheden waren een stuk beperkter dan nu. Gelukkig belde mijn zus me snel daarna. Het was een kort telefoongesprek, maar het was lang genoeg om te horen dat mijn zus onze moeder niet alleen écht had gevonden, ze had haar ook gesproken. Mijn moeder leefde nog! Ik was totaal in shock door deze boodschap.”

Hoop op beter leven
“De eerste vier jaar van mijn leven groeide ik op in Pakistan. We woonden op een boerenerf, waren veel buiten en hadden veel familie om ons heen. Het was er idyllisch. We waren arm, maar de natuur was prachtig en er waren veel andere kinderen om mee te spelen. Ik woonde met mijn moeder en vier zusjes in huis bij mijn oma, de moeder van mijn vader. Mijn vader zelf was er niet: hij werkte al in Nederland vanaf dat ik een baby was en kwam maar heel af en toe naar Pakistan. Ik kende hem nauwelijks. Maar hij zou ervoor zorgen dat wij ook naar Nederland konden komen en weer samen zouden zijn. Dan zouden we een beter bestaan krijgen, hield mijn moeder ons voor. Toen ik vier was, was het zover. Ik had er alleen geen idee van dat ons bestaan er absoluut niet beter op zou worden. Sterker nog: het was het begin van de meest traumatische periode in mijn leven.
Het was koud en herfstachtig toen we met het vliegtuig in Nederland aankwamen. Mijn vader stond ons op Schiphol op te wachten. Toch voelde het allemaal een beetje vreemd.Alleen al omdat er veel collega’s van mijn vader en journalisten in de aankomsthal stonden en er allemaal foto’s van ons werden genomen. Pas veel later begreep ik waarom dat was."

Lees het hele verhaal in Vriendin 8 van deze week of praat mee op het forum.