moeder-dochter-tante

Linda: ‘Dankzij mijn vriend heb ik weer contact met mijn moeder’

Linda (30) had vijftien jaar geen contact meer met haar moeder. Dankzij haar vriendin Johan (31) vieren ze dit jaar samen kerst.

Linda: “Tot mijn vijftiende heb ik best een fijne jeugd gehad. Ik groeide op in een leuk gezin, met mijn oudere broer en ouders. Maar het jaar voordat mijn moeder bij mijn vader wegging, voelde ik dat ze niet meer happy was en zich van ons losmaakte. Ze was aan een soort tweede jeugd begonnen. Ze ging ineens veel op stap, naar de sauna, sporten. Soms had ik geen idee waar ze uithing. Ze kleedde zich ook veel te jong en droeg steeds pikantere kleding. Ook zat ze uren te chatten op de computer. Ik had veel moeite met haar losbandige gedrag en vond het vreselijk toen ze daadwerkelijk haar koffers pakte. Ik wist wel dat ze speelde met de gedachte weg te gaan bij mijn vader en ik had haar min of meer beloofd dat ik met haar mee zou gaan. Maar de kille manier waarop ze vertrok – ineens was ze weg en logeerde ze bij een vriendin – was zo vreemd en plotseling, dat ik liever bij mijn vader bleef.”

Intens verdrietig

“Na twee weken had mijn moeder ineens een vriend. Een beetje een vreemde man. Hij was een stuk jonger dan zij en had drie kleine kinderen. Ze had hem via een chatbox ontmoet. Ik heb geen idee of ze hem al langer kende, maar niet veel later trok ze bij hem in. Mijn vader bleef intens verdrietig achter. Hij snapte niet waarom ze was weggegaan en hield nog van mijn moeder. Hun scheiding verliep vol strijd en was naar om mee te maken. Mijn ouders waren in gemeenschap van goederen getrouwd en mijn vader moest mijn moeder uitkopen, zodat hij in ons huis kon blijven wonen. Maar er was veel gedoe over de alimentatie, want mijn vader verdacht mijn moeders vriend ervan uit te zijn op haar geld.
Ik had zo’n medelijden met mijn vader, vond het zo sneu dat hij nu alleen was, dat ik zijn kant koos. Ik herkende mijn moeder niet meer, ze gedroeg zich steeds vreemder. Haar vriend mocht ik ook absoluut niet. Hij deed heel koel tegen mij en ik had het gevoel dat hij mijn moeder tegen ons opzette. Dat was voor mij de druppel: ik verbrak al het contact met mijn moeder.

Ondanks alle brieven en smeekbedes per mail van mijn moeder, liet ik bijna vijftien jaar niets van me horen. Als ik haar per ongeluk tegenkwam, draaide ik mijn hoofd om of ik dook snel een straatje in. Als ik bij mijn oma langs wilde gaan, belde ik eerst om te horen of mijn moeder er toevallig niet ook was. Dat heeft mijn moeder veel pijn gedaan. Ze bleef proberen: ze stuurde me kaartjes voor mijn verjaardag waar ze dan op schreef: ‘Veel liefs, mama’. Maar ik negeerde haar. Van anderen had ik gehoord dat ze inmiddels een nieuwe vriend had, een heel lieve man. Haar ex-vriend stond me dus niet meer in de weg. Er zijn ook genoeg mensen geweest die geprobeerd hebben me op andere gedachten te brengen en aanboden mee te gaan naar mijn moeder: mijn oma, vriendinnen, familie. Mijn broer, die wel contact met haar had, heeft menig poging ondernomen. Maar ik bleef heel koppig weigeren. Ik vond dat mijn moeder verkeerd zat, niet ik. Ik had een vriend die me ook totaal niet tegensprak en me juist steunde in mijn boosheid. Hij was zelf kind van gescheiden ouders en vond dat ik er goed aan deed mijn moeder te laten boeten voor haar gedrag.”

Lees ook: Pauline: ‘Mijn oudere zus is eigenlijk mijn moeder’

Stabiel gezin

“Pas toen ik twee jaar geleden een nieuwe vriend kreeg, veranderde mijn beeld. Johan komt uit een heel stabiel, warm gezin, hij heeft geen ervaring met gescheiden ouders, ook niet van vorige vriendinnen. En hij snapte niet dat ik had gebroken met mijn moeder. ‘Ze is en blijft je moeder’, zei hij keer op keer. Hij hoorde mijn argumenten aan, maar pushte me het ook eens van haar kant te bekijken. Ik had natuurlijk al die jaren alleen mijn vaders kant van het verhaal gehoord. Misschien was mijn moeder wel zo ongelukkig geweest, dat ze niet anders kon dan op deze manier haar gezin achterlaten? Elke dag als hij uit zijn werk kwam, vroeg hij: ‘En, heb je je moeder al gesproken?’ Eigenlijk meer om Johan een plezier te doen, heb ik toen toch maar een keer de telefoon gepakt en mijn moeder gebeld. Ze was heel verrast en blij mijn stem te horen en reageerde heel lief. We belden kort, hadden het over koetjes en kalfjes, maar ook ik was blij dat ik weer op een normale manier met haar had gesproken. Toch heeft het nog maanden geduurd voordat ik toe was aan faceto- face-contact. Ik belde wel en beloofde dan dat ik bij haar langs zou gaan, maar ik liet het op het laatste moment steeds afweten. Zij wilde best naar mij toe komen om te praten, maar ik hield de boot af. Stiekem was ik bang om haar weer onder ogen te moeten komen. Johan opperde vaak om op zondag even een bak koffie te gaan drinken bij mijn moeder, maar ook dat wimpelde ik af.”

Erg confronterend

“Tot Kerst vorig jaar. Johan en ik werden op Tweede Kerstdag bij mijn oom en tante uitgenodigd. Mijn moeder zou daar ook zijn. ‘Maar,’ zo zei ze aan de telefoon, ‘je hoeft niet met me te praten. Ik vind het allang leuk als je er bent.’ Johan zou haar die avond voor het eerst ontmoeten. Hij stapte bij binnenkomst meteen op haar af en ze maakten een praatje. Ik zei alleen hoi en bleef op afstand. Ik durfde haar niet aan te kijken. Ik wist me gewoon geen raad met mijn houding. In haar omgeving zijn, was al erg confronterend. Gelukkig waren er genoeg andere mensen om mee te praten en de avond verliep verder rustig, zonder zware gesprekken. Johan bleef na Kerst vredesstichter spelen. Hij zei dat mijn moeder hem heel lief leek en dat hij aan alles merkte dat ze hartstikke veel om me gaf. Hij bleef benadrukken hoe belangrijk het was voor me om weer contact met mijn moeder te hebben. Ook met het oog op onze toekomst: we willen later kinderen, dan is het fijn als je moeder in de buurt is voor advies en steun. Wat dat betreft heb ik haar ook wel gemist in mijn puberjaren. Mijn vader zorgde goed voor me, maar er ontbrak wel een moederfi guur in mijn leven. Met vragen over menstruatie, vriendjes of de pil kon ik niet bij mijn vader terecht. Diep in mijn hart wilde ik ook het contact herstellen. Ik voelde me schuldig over de radiostilte van al die jaren. Maar de tijd terugdraaien kon niet en ik wist niet hoe ik het moest aanpakken. ‘Je moet gewoon een schop onder je kont hebben: gewoon doen, niet meer uitstellen’, zei Johan vaak.

Brok in de keel

“Uiteindelijk heb ik afgelopen Moederdag de grote stap genomen. Onaangekondigd zijn Johan en ik bij mijn moeder en haar vriend langsgegaan. Ze was echt ontroerd toen ik op de stoep stond. Ik heb gezegd dat ik niet meer over de jaren achter ons wilde praten en met een schone lei verder wilde gaan. Een heel mooi moment. Ik ben normaal erg nuchter, maar we stonden allebei met een brok in de keel. Inmiddels hebben we het er voorzichtig toch wel over. Ik heb laatst wat oude brieven van haar teruggelezen en zie nu dat mijn vader ook niet altijd de waarheid sprak. Mijn vader benadrukte vaak dat mijn moeder mij in de steek had gelaten. Maar dat is niet waar. Ik heb zelf de deur achter haar dichtgegooid, terwijl zij die altijd weer op een kier zette. Door onze gesprekken weet ik dat ze al een paar jaar echt niet gelukkig meer met mijn vader was. Ze bleef juist voor mij en mijn broer bij hem, totdat ze echt niet meer kon en voor zichzelf koos. Nu ik zelf volwassen ben en een fijne relatie heb, snap ik haar beter. Ik blijk ook best veel van haar weg te hebben. Ik heb zeven jaar een moeizame relatie gehad waarin ik mezelf wegcijferde. Mijn ex-vriend had mij in zijn macht. Hij had een slechte invloed op mij, maar ook ik vond het lastig om bij hem weg te gaan. Pas nu ik een superlieve vriend heb die me heel veel knuffelt en me zijn volledige liefde en aandacht geeft, besef ik wat ik al die jaren heb gemist.”

Heerlijk spontaan

“Al met al ben ik heel dankbaar dat Johan me heeft gemotiveerd en gestimuleerd weer contact op te nemen met mijn moeder. Ik zit een stuk beter in mijn vel dan voorheen. Het is alleen al heerlijk dat we spontaan op visite kunnen bij mijn oma, met de verjaardagen van mijn neefjes niet op een andere dag hoeven te komen en dat we dit jaar met z’n allen Kerst kunnen vieren bij mijn tante, zonder moeilijke tafelschikking! Helemaal close zijn we nog niet. Zo maar alles vergeven en vergeten kan ik niet. Maar we hebben al wel een keer samen gewinkeld. Ik vind het fi jn dat ze weer in mijn leven is en dat ze zo meehelpt in ons nieuwe huis, samen met haar vriend. Want behalve een betere band met mijn moeder, heb ik er een schat van een stiefvader bij gekregen. Hij is werkelijk elk vrij weekend in ons nieuwe huis aan het klussen. Hij is heel geïnteresseerd en snel bezorgd. Als ik morgen met pech kom te staan in Amsterdam, weet ik zeker dat hij me vanuit Drenthe komt ophalen. Al is het midden in de nacht. Het gekke is dat hij zelf al een tijdje geen contact meer heeft met zijn eigen dochter. Mijn moeder heeft haar nog weleens gebeld, maar zag geen opening. Misschien kan ik wat betekenen. Ik zou het dolgraag voor hem goedmaken: ik zou zijn dochter op haar hart willen drukken nog eens goed na te denken. Ik weet zelf hoe het is als je een ouder mist in je leven en hoe fijn het voelt als dat contact weer hersteld is!”

Lees ook: Diana: ‘Als ik eerlijk ben, vind ik mezelf geen goede moeder’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.