Placeholder

Interview met Thomas Acda

Thomas Acda (48) is een duizendpoot. Na zijn successen als zanger, cabaretier en acteur brengt hij nu zijn debuutroman uit. “Ik ga binnenkort aan mijn volgende boek beginnen, want het schrijven beviel me heel goed.”

Thomas Acda (48) is een duizendpoot. Na zijn successen als zanger, cabaretier en acteur brengt hij nu zijn debuutroman uit. “Ik ga binnenkort aan mijn volgende boek beginnen, want het schrijven beviel me heel goed.”

Als we Thomas spreken, is het een rare tijd voor hem. De week ervoor is zijn moeder overleden na een lang ziekbed, de dag voor het interview was de begrafenis. Toch wil hij het gesprek, dat al een keer verplaatst moest worden, door laten gaan. Het leidt ook af, zegt hij nuchter. Maar erover praten, dat wil hij niet.

Wel wil hij het hebben over zijn nieuwe boek Onderweg met Roadie. Het verhaal gaat over een naamloze hoofdpersoon, de verteller, die de helft was van het beroemdste popduo dat Nederland ooit heeft gekend. Tot zijn partner niet meer wilde en hij zich vervolgens verloor in drank en drugs. Als een vriendin hem vraagt haar hond naar Los Angeles te brengen, ziet hij daarin een uitweg en begint hij met Roadie, de hond, een roadtrip door Amerika. Tijdens de reis komt hij in bizarre situaties terecht.

Het is Thomas’ eerste boek. Extra bijzonder als je bedenkt dat het helemaal niet zijn bedoeling was om een roman te schrijven. “Eigenlijk wilde ik een film maken”, steekt hij van wal. “Ik was op bezoek bij een vriendin die een huis had gekocht in Los Angeles en vroeg haar waarom ze niet daar, in Amerika, was. Ze vertelde dat de hond te oud was, hij mocht niet vliegen. Ik zei: ‘Geef mij die hond, dan breng ik hem wel met de boot en de auto.”

Bloedhekel aan honden
“Toen dacht ik meteen: dát is een goede film, zeg. Zo’n man die het vreselijk te bont maakt en dan als laatste strohalm, terwijl hij een bloedhekel heeft aan honden, de klus aanneemt om een hond door heel Amerika naar Los Angeles te brengen. Ik was er een tijdje mee bezig, maar het kwam niet los, het was niet goed genoeg. Toen dacht ik: hoe zou het zijn als ik er een roman van maak.”

Lees het hele interview in Vriendin 37