Nancy: ‘Ik ben mijn jeugdliefde nooit vergeten’

12 november 2017

“Ik vecht tegen de verleiding om hem te mailen”

“Ik vecht tegen de verleiding om hem te mailen”

Nancy (28) is gelukkig met haar man, maar ze is haar jeugdliefde Wim nooit vergeten. En hij blijkt ook nog steeds aan haar te denken.

Nancy: “Hoewel ik nu alweer vier jaar gelukkig getrouwd ben met Willem, ben ik mijn jeugdliefde Wim nooit vergeten. Vaak heb ik gedacht: wat als ik het niet had uitgemaakt? Waren we dan nog bij elkaar geweest? Wie weet. Maar ik maakte het wél uit. Ik was nogal een vlinder in die tijd. Wim en ik hadden het een halfjaar erg leuk samen, stapelverliefd waren we zelfs. Maar toen ik een ander tegenkwam die helemaal nieuw en spannend was, heb ik toch niet lang getwijfeld. Ach, ik was nog zo jong. Later had ik wel spijt: ik wist dat ik Wim veel verdriet had gedaan en die andere jongen viel tegen. Maar de herinnering aan hem verdween toch langzaam naar de achtergrond.

Toch herriner ik hem nog steeds als mijn allerliefste vriendje, met wie ik altijd zo goed kon praten. Als er iemand was geweest die bij mij paste, was híj het wel. Naast Willem natuurlijk, mijn man. Hem ontmoette ik toen ik mijn wilde haren een beetje kwijt was. Het gaat goed tussen ons, al zit ik zelf niet zo lekker in mijn vel. Ik ben mijn werk kwijtgeraakt en zit al vier maanden thuis. Vreselijk vind ik het, ik verveel me rot. Om de tijd door te komen, zit ik eindeloos te internetten. Een beetje surfen, wat chatten en berichtjes posten op verschillende forums.

Op een dag kwam het zomaar in me op om Wim te googlen. Ik was benieuwd of ik hem kon vinden en jawel: zijn naam kwam zelfs heel vaak voor. Hij is journalist tegenwoordig en er waren veel artikelen van hem te vinden. En meer: zijn eigen website, waar ook wat foto’s opstaan. Hij was vroeger al een stuk, maar hij is nu nog veel knapper geworden! Het allerleukste is zijn weblog, waar hij al twee jaar lang iedere dag schrijft wat hem bezighoudt. Ik heb alles gelezen en ik heb ervan gesmuld. Langzaam ben ik geobsedeerd van hem geraakt. Het is zo vreemd om mee te gluren in zijn leven en zijn gedachten, zonder dat hij het weet. Iedere dag surf ik ademloos naar zijn weblog.

Een paar weken weken geleden kwam ik opeens mijn eigen naam tegen! Hij had iets gelezen over oude liefdes en hij schreef dat hij een bepaald meisje nooit was vergeten. Mijn hart begon sneller te kloppen toen ik mijn naam las. Ongelooflijk! Hij denkt dus ook nog wel eens aan mij. Dat hij dat nu net schrijft, kan geen toeval zijn. Zou er toch iets als telepathie bestaan? Het spookt nu continu door mijn hoofd en ik vecht iedere dag tegen de verleiding om hem te mailen. Dat lijkt me zó leuk! Maar ik denk ook dat dat erg gevaarlijk is. Wim is single. Hij heeft nog altijd een zwak voor mij. Mijn hart slaat al op hol als ik aan een ontmoeting denk! Daar kan niets anders dan narigheid van komen. Dus mail ik hem niet, maar gluur ik alleen stiekem op zijn weblog en dagdroom ik over hem. Ik vrees het moment dat er een vriendin in zijn verhalen zal opduiken…”