Hanneke en haar vriend werden betrapt

22 oktober 2017

‘We gingen zo in elkaar op dat we niet hoorden dat de bewoners thuiskwamen.’

‘We gingen zo in elkaar op dat we niet hoorden dat de bewoners thuiskwamen.’

Hanneke (41): “Iwan en ik kennen elkaar van het schoolplein van onze kinderen. We groetten elkaar al jaren. Toen ik via mijn dochter te weten was gekomen dat Iwan en zijn vrouw in scheiding lagen, sprak ik hem aan. Ook mijn ex en ik hadden net besloten uit elkaar te gaan. Het leek me fijn om met iemand te praten die hetzelfde doormaakte. We besloten koffie te drinken. En binnen tien minuten had hij me aan het huilen. Alles wat hij vertelde, herkende ik: hoe hij had gevochten voor zijn huwelijk, hoe mislukt hij zich voelde ten opzichte van zijn kinderen, de enorme eenzaamheid. We bleven uren praten, ik zegde er zelfs mijn volgende afspraak voor af. Aan het eind van de dag was het alsof ik hem al jaren kende. We werden al snel heel verliefd. Een lastige situatie, doordat we allebei in de beginfase van onze scheiding zaten.

De beslissing was genomen, maar we woonden nog met onze exen in huis en probeerden met hen alles zo goed mogelijk te regelen. Ik heb geluk: mijn ex is heel redelijk. We staan beiden achter het besluit om uit elkaar te gaan. Ik heb hem dan ook na enkele weken verteld dat ik verliefd was geworden. Bij Iwan was de situatie anders. Zijn ex is een heks en legde hem het vuur na aan de schenen. Zij wist dan ook niets van mij. Juist door onze moeilijke thuissituatie vonden Iwan en ik groot geluk bij elkaar. Als we samen zijn, lijkt alles te verdwijnen. Het was alleen erg vervelend dat we geen goede plek hadden om elkaar te ontmoeten.

Soms spraken we af in een hotel, maar dat kostte veel geld. Geld dat we allebei niet hebben. We zaten uren in cafés, elkaar diep in de ogen te kijken. En een beetje te zoenen. Maar verder konden we daar niet gaan natuurlijk. Toen kwam Iwan met fantastisch nieuws. Een kennis had hem gevraagd of Iwans vrouw weer voor hun katten en planten zou willen zorgen als zij op vakantie waren. Iwan had meteen zijn kans gegrepen: ‘Natuurlijk, ik loop meteen wel even mee voor de sleutels.’ Tegen zijn ex hield hij zijn mond. Híj zou die katten en planten wel doen. En dan hadden wij drie volle weken een plek waar we elkaar konden treffen. Om de sterren van de hemel te vrijen!

Meteen de eerste avond dat het huis leeg stond, zagen we elkaar daar. Die keer durfden we nog niet in bed te kruipen. We deden het op de bank, terwijl de katten ons aankeken met een blik van: wat doen zíj daar nou? We moesten daar erg om lachen. De keer erna werden we al brutaler. We namen wijn en toastjes mee en vreeën op de keukentafel. Op avond drie doken we op bed, op avond vier erin. We waren zo verblind van verliefdheid en opwinding dat we de gedachte dat dit niet echt netjes was, totaal verdrongen. Als we alles weer keurig schoonmaakten, deden we toch geen vlieg kwaad? Zo genoten we het twee weken lang.

Op een avond hadden we het weer helemaal gezellig gemaakt. Kaarsjes rondom het bed, glazen prosecco erbij. We gingen zo op in onze vrijpartij, dat we niet hoorden dat er mensen het huis in kwamen. Opeens vloog de slaapkamerdeur open. Zíj hadden ons wel gehoord. Het waren de bewoners van het huis, die in verband met een ziek familielid eerder thuis waren gekomen. En zo keken we recht in stomverbaasde ogen. Ogen die al snel vuur spuwden. En terecht! Vertrouw je iemand je sleutels toe, wordt er zo misbruik van gemaakt… Als een stel stoute kinderen zijn we het huis uit gejaagd. Ze belden meteen op hoge poten naar Iwans ex. Die nu dus op de hoogte was van het feit dat Iwan een ander had. Dat is op een drama uitgelopen en nog diezelfde avond heeft ze hem de deur uitgezet. Hij logeert nu bij zijn ouders, een andere optie heeft hij niet. We zijn samen hard op zoek naar een huis voor ons tweeën. We hopen dat er een dag komt dat we kunnen lachen om die vreselijk genante vertoning. Maar vooralsnog schamen we ons de ogen uit het hoofd.”