Zwemmersbloed
31 juli 2015
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 4 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al bijna 18 jaar!
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 4 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al bijna 18 jaar!
Adriana komt als eerste. Haar oogjes glinsteren. Even later volgt een lachende Faith.
‘Nog een keer!’ Gilt Adriana opgewonden. Ze trippelen opnieuw naar de trap. Adriana roept mij en steekt haar handje door de spijlen om te zwaaien.
Ik sta in het badje waar de glijbaan in uitkomt en kijk naar mijn twee mooie, blonde meiden: vlug en atletisch. Niets zit hen in de weg en zwemmen zit hen in het bloed.
‘Ze is zo watervast als wat!’ zei de badmeester bij het Ouder & Kind zwemmen over Adriana. Op zijn aandringen zat ze voor haar vierde verjaardag al op zwemles. Ze heeft weliswaar bij Ouder & Kind zwemmen aan water kunnen wennen. Toch weet ik dat het er bij haar gewoon in zit.
Het bewijs dat er zwemmersbloed door je aderen kan stromen, ligt ook bij Faith. Haar leven heeft een schrijnende start gehad. Ouder & Kind zwemmen was daar niet bij. Ze had nog nooit een zwembad gezien en was zelfs een jaar niet buiten geweest. Ik weet nog hoe ze huilde als Dirk en ik haar, toen ze net bij ons was, mee naar buiten namen. Zittend in het badje, dat wij provisorisch op de badkamervloer hadden neergezet, kwam ze tot rust. Ze had vertrouwen in het water.
In één van de gekregen zakken met tweedehands kleding – mensen wilden ons vroeger graag helpen – zat een badpakje met Mini Mouse erop. Het paste Faith precies. Hoewel het misschien te spannend was voor een verwaarloosd kind, nam ik Faith mee naar het zwembad.
Uitdrukkingsloos liet ze zich in het badpakje hijsen. Ik tilde haar op. Een klein meisje, bijna bloot, tegen mijn bijna blote lijf. Zo kwetsbaar.
Maar toen… haar oogjes werden groter. Faith beschikte als vierjarige nog niet over taal, maar ze moet gevoeld hebben dat die bak vol helder water geweldig was. Ze maakte even oogcontact met mij om duidelijk te maken dat ze het leuk vond. Ik zette haar op de tegels, pakte haar handje vast en zonder aarzelen stapte ze met mij het water in. Ze voelde, ze spetterde, ze lachte.
Toen Faith op een ZMLK-school (onderwijs gericht op zeer moeilijk lerende kinderen) zat, haalde ze tijdens de zwemles het ene diploma na het andere.
Ik zie mijn grote Faith en mijn kleine Adriana samen door het water glijden. Al sta ik de hele middag in het badje naast de glijbaan, alleen al door naar hen te kijken, voel ik mij gelukkig.
