Placeholder

Op de fiets

Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!

Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!

Alles ligt klaar: een nieuw regenpak, mijn bruine tas, die ik met klittenband om mijn stuur kan plakken en Adriana’s prinsessentasje met reservekleertjes en het oppasboekje erin. Ik heb er zin in!

Vóór Adriana’s geboorte fietste ik altijd naar mijn werk. Mijn wangen en handen soms rood van de kou. Samen met een frisse wind kwam ik dan het warme kantoor binnen.

Met een pasgeboren baby is het niet handig om te fietsen. Bovendien moest ik de kinderwagen meenemen en luiers, kleertjes en afgekolfde melk.

Ik bracht Adriana dan naar de gastouder en reed door naar mijn werk.

Toen mijn dochtertje in een fietszitje kon zitten, was het net van dat koude weer en het was een lang, recht stuk fietsen naar de gastouder. Voor op de fiets vangt een kindje veel wind.

Ineens was Adriana 3,5 jaar en zat ze al lang achterop in een zitje. Maar fietsen kwam er niet van.

De nieuwe gastouder woont dichtbij. 2 steegjes door, het hoekje om, de straat uit en we zijn er. Daar valt met winters weer geen autoruit tegen te krabben! Ik had geen excuus meer om niet te fietsen.

Het is nog donker, maar uitermate zacht voor de tijd van het jaar. Adriana kletst er al vrolijk op los.

Dan rent ze een stukje voor mij uit. Aan het eind van de steeg klimt ze in het fietszitje. Ze houdt haar knuffelhaas stevig vast. Mijn stuur hangt vol tassen.

We zijn al gauw bij de nieuwe gastouder, waar we onze jassen uit doen. Iets te gemakkelijk naar de zin van mijn moederhart, neemt Adriana afscheid van mij. Gelukkig zie ik haar door het raam fanatiek naar me zwaaien, totdat ik de bocht om fiets.

In het warme kantoor voel ik mij fit en sterk.

‘Ben je op de fiets?’ Als vanouds vraagt mijn collega mij om 17.00 uur om op te fietsen.
‘Wat zit je stuur laag!’
‘Nog steeds?’
‘Had ik dat al eens gezegd?’
Ik moet lachen.
‘Het stuur zit goed,’ zeg ik. ‘Het fietst heerlijk zo!’

Ik ben trots op mezelf en stiekem blij dat ik mijn regenpak niet nodig had.

Maar als het echt heel koud is, of het regent erg hard, of we zijn niet fit, of ik moet nog langs de winkel, of de fiets heeft kapotte verlichting of een lekke band, of we hebben ons verslapen….dan hebben we gelukkig de auto nog.