Lijmen werkt helend
28 november 2014
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
We zitten samen op de bank. Gewoon even niets.
Het komt vast wel weer goed, op welke manier dan ook, maar op dit moment redt onze zoon het niet op school. Hij weet niet meer wat hij wil. Wij kunnen hem niet goed bereiken. Mijn jongetje, die vroeger zo aan mij hing. Hij is dwalende of toch zoekende.
Vanavond is hij naar een vriend gegaan. Wij weten het ook even niet meer.
Er is niets op de televisie, maar ik kan nauwelijks opstaan om iets anders te gaan doen. Ik ben moe en heb nergens zin. Dirk ook niet echt, volgens mij. Hij heeft de afstandsbediening in zijn hand. Ik heb al vele zenders voorbij zien komen, maar niets heeft zijn aandacht kunnen vasthouden.
Dirk wrijft over zijn kuiten.
‘Wil jij wat voor mij doen?’
‘Je kuiten insmeren?’
Dirk heeft stijve kuiten. Dat heeft vast met zijn nieuwe baan te maken. Soms is het fysiek best zwaar en het is allemaal nog nieuw.
Met tegenzin sta ik op. Natuurlijk wil ik hem helpen, dus strompel ik naar de keuken. De rode tube Midalgan, voor warme spieren, moet in de rommella liggen. Zo’n laatje dat nooit opgeruimd is met: knijpers, plakband, een schaar, pleisters, schroevendraaiers, zegeltjes van de Blue Band en weet ik wat.
Met een rode tube in mijn hand, slof ik terug naar Dirk, die zijn broekspijpen al heeft opgerold.
Gauw even smeren.
‘Hé, wat een rare sliert hangt eraan!’ Terwijl ik dat zeg, lees ik het merk dat op de tube staat: ‘Tesa’
‘Tesa?’
‘Ah, nee!’
‘Wat doe je?’ vraagt Dirk, die wat overeind komt. Door het lachen, kan ik het verklarende woord, dat er in vele talen opstaat, niet hardop voorlezen:
‘Kraftkleber
Colle puissante
Krachtlijm
Kontaktlim’
Dirk heeft het al door.‘Smeer jij lijm op mijn been?’ Hij komt nog verder overeind, terwijl ik schokschouderend van het lachen ‘Sorry!’ roep.
De tranen rollen over mijn wangen. Dirk lacht ook.
Eindelijk kan ik mijn lach een beetje bedwingen. Naschokkend verwijder ik de kleverige massa van Dirks been.
Ik ga opnieuw naar het rommellaatje, dit keer met lichte tred. Dan smeer ik liefdevol Dirks kuiten in met Midalgan.
Als ik weer op de bank zit, lach ik nog steeds, terwijl ik een zwart geworden propje lijm onder mijn nagel vandaan krap.
Dit had ik even nodig. De slappe lach, heerlijk!
Het komt wel goed.
