Mijn leven is net een Telfort reclame
31 oktober 2014
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Wie had dat gedacht? Van een therapeutische moederkloek, naar de moederkloek bij de therapeut!
‘Jij wilt met mij praten?’ Mijn huisarts kijkt me vriendelijk aan. Ik schaam me een beetje.
Na het gesprek krijg ik informatie over psychosociale therapie.
‘Kijk maar eens of dit iets voor je is.’
Het is niets voor mij, merk ik, als ik de therapeut aan de telefoon heb, maar ik maak toch een afspraak voor systeemtherapie.
Ik wil een lieve moeder zijn, maar niet over mij heen laten lopen. Nou vind ik het niet zo erg als er een peuter over mij heen loopt. Die is nog licht, maar volwassen kinderen…
Ik ben niet de beste, de slimste of de mooiste, ‘maar’, dacht ik: ‘Ik kan altijd nog de liefste zijn.’ En sinds ik kinderen heb, wil ik dan ook alleen nog maar lief zijn. Een kind is zo puur. Met Adriana heb ik engelengeduld. Dat had ik ook met de andere kinderen, jaren lang, dag in, dag uit. En mijn kinderen waren mijn fans, waardoor ik bijna in mezelf ging geloven.
Nu ben ik niet meer zo populair en de kritieken zijn niet meer louter lovend. Bovendien ben ik er ook wel klaar mee: altijd gedoe, problemen, grote monden of juist zwijgende monden.
Ja, ik heb er moeite mee.
Waarom nu pas? We zijn al zo ver gekomen. Dit laatste stukje lukt ons toch ook nog wel?
Maar komt er ooit een eind aan? En lukt het echt nog wel? Waar is die perfecte, lieve moeder? De moeder die haar kinderen geruststelt en sussend zegt: ‘Het komt wel goed.’
Dat zeg ik tegen Adriana nog steeds, als ze boos of verdrietig is. Voor haar sta ik nog wel op nummer één. Nou vooruit, een gedeelde eerste plaats met Dirk. De andere kinderen geven mij ook nog wel waardering, maar er is veel gebeurd en het is niet meer zoals vroeger.
De 4 oudste kinderen hebben een verleden vol verwaarlozing. Ik zou meer empathie moeten tonen en niet met mijn eigen gevoel bezig zijn. Misschien moet ik eerst met mezelf aan het werk. Ik weet dat ik nauwelijks controle heb over mijn kinderen. Laat het los, Stefanie! Het komt wel goed. Dat zie ik toch aan mijn oudste dochter?
Laat ik het allemaal eens opschrijven, maar eerst pak ik de telefoon en bel de therapeut af.
