Placeholder

Ponijao

Liefde en vrijheid zijn het allerbelangrijkste voor een kind. Dat vindt Stefanie alleen nog maar meer na het kijken naar een aangrijpende documentaire over baby’s.

Liefde en vrijheid zijn het allerbelangrijkste voor een kind. Dat vindt Stefanie alleen nog maar meer na het kijken naar een aangrijpende documentaire over baby’s.

‘Babies’ heet de dvd die ik van mijn zus heb gekregen. Er staan dan ook vier baby’s op afgebeeld. Het zijn: Bayarjargal, Mari, Ponijao en Hattie. Zij worden gevolgd vanaf hun geboorte tot hun eerste stapjes.

Voor een hutje dat gemaakt is van takken en modder drinkt de kleine Ponijao aan haar moeders borst. Er heerst rust op het platteland van Namibië. Ponijao heeft haar moeder, broers en zussen altijd om zich heen. Haar vader let op het vee. Op de indrukwekkende, zelfgemaakte sieraden na, ziet alles er zeer eenvoudig uit, maar Ponijao speelt en observeert levendig en blij. Ze drinkt water van de grond en likt de hond.

Het Mongoolse baby’tje Bayarjargal ligt in een ronde hut op een bed, omringd door gebloemde kleden. Bayar’s ouders hebben het druk met hun dieren, maar zijn moeder wast zijn gezichtje liefdevol met moedermelk. Zonder vertrapt te worden, kruipt Bayarjargal tussen de hoeven van geiten en runderen door.

Mari woont in een flatgebouw in Tokio. Haar ouders werken, maar gaan vaak met haar naar het park, de dierentuin en babyclubjes. Ze winkelen in enorme speelgoedwinkels. Maar als haar vader achter de computer zit, speelt Mari met cd-hoesjes. Mari stapt onvast maar trots naast haar even trotse moeder.

Hattie wordt zo natuurlijk mogelijk opgevoed, ook al woont zij in een grote stad in de Verenigde Staten. Haar ouders lezen, zingen en picknicken met haar. Het kind ziet er blakend uit.

Verschillende culturen, enorme contrasten. Toch zie ik vier baby’s met universele trekjes die zich ongeveer in hetzelfde tempo ontwikkelen. Vier kleine mensjes die geliefkoosd worden. Vier moeders die op dezelfde manier tegen hun kindje praten, ieder in hun eigen taal. Ponijao gaat later vast niet naar Namibische psychotherapie en haar moeder redt zich wel met haar kroost. Bayarjargal leert niet alleen Mongools, maar ook de taal van de natuur. Deze kinderen zijn veilig gehecht. Dat zie ik direct. Zij stralen het uit.
Een veilige hechting is de fundering van de ziel. Onze oudste kinderen hebben in hun eerste levensjaren het belangrijkste levensaspect gemist. Nee, zij misten geen ontwikkelingsspeelgoed, luxe, hygiëne en babyclubjes. Een hutje van takken en modder zou genoeg zijn geweest. De kinderen uit de documentaire zijn rijk, omdat zij liefde en vrijheid ontvangen. Ik zie het geluk in hun ogen. De dvd grijpt mij aan, want het is waar: ‘All you need is love!’