Stefanie: Vicky en ik

29 september 2017

We hebben ons er goed doorheen geslagen, Vicky en ik. Vicky kwam pas de tweede dag. Toen wist ik al dat de operatie geslaagd was en de cyste niet kwaadaardig. De definitieve uitslag van de weefselkweek krijg ik volgende week, maar de kans is klein dat daar iets uit komt. Ik bleek ook endometriose te hebben, misschien al jaren, waardoor ik waarschijnlijk verminderd vruchtbaar was en wij Adriana met IVF hebben moeten krijgen. Dat is voorbij. Nu zijn mijn laatste eierstok en de cyste verwijderd en mijn buik schoongespoeld.

We hebben ons er goed doorheen geslagen, Vicky en ik. Vicky kwam pas de tweede dag. Toen wist ik al dat de operatie geslaagd was en de cyste niet kwaadaardig. De definitieve uitslag van de weefselkweek krijg ik volgende week, maar de kans is klein dat daar iets uit komt. Ik bleek ook endometriose te hebben, misschien al jaren, waardoor ik waarschijnlijk verminderd vruchtbaar was en wij Adriana met IVF hebben moeten krijgen. Dat is voorbij. Nu zijn mijn laatste eierstok en de cyste verwijderd en mijn buik schoongespoeld.

Ik kwam goed uit de narcose. Daarna kreeg ik een terugslag. Toen was Vicky er. Ik kende Vicky al, maar had lang niet aan haar gedacht. Ze ziet er ouderwets uit in haar gebloemde jurkje, maar dat geeft haar juist een betrouwbare uitstraling. Mijn dochtertje had haar van de zolder gehaald. Adriana kwam stralend naar het ziekenhuisbed toegelopen met Vicky onder haar arm. Ik voelde haar liefde om mij heen. Enthousiast legde Adriana Vicky naast mijn kussen. ‘Deze mag jij hebben,’ zei ze.

Vicky heeft al die dagen naast mij gelegen. Ik heb veel gekregen: lekkere geurtjes, chocolaatjes en een zee van bloemen, maar Vicky stond symbool voor de oneindige liefde van thuis. ‘Ik zie dat je niet alleen bent,’ zei de gynaecoloog-oncoloog toen hij aan mij bed stond. Hij wees naar Vicky. Naast het symbool voor liefde, staat Vicky ook symbool voor ’mezelf zijn’. Laat de ziekenhuisopname een mindset zijn. Ik wil niet meer bang zijn voor wat een ander ervan denkt, als ik met een pluche hond in bed lig. Ik wil ook niet meer bang zijn voor wie ik ben. Ik heb het goed gedaan. Liefdevolle inzet wordt op de proef gesteld, wanneer je een relatie wilt aangaan met kinderen die vroeger niet goed gehecht zijn. Ik heb het mij vreselijk aangetrokken, maar ik moet kijken naar wat er wel ‘gered’ is. Eigenlijk is het best goed gegaan. Ik hoop op liefde voor iedereen. Ook voor de kinderen die er anders mee omgaan dan ik. Ik kan niet iedereen doorgronden, maar ik voel liefde voor allemaal.

In het ziekenhuis voelde ik zo intens de liefde van mijn gezinsleden die rondom mijn bed zaten. Een kring vol! Nu mag ik thuis herstellen. Ik blader met Adriana door een speelgoedboek. We zitten op de bank. Ik houd Vicky als bescherming tegen mijn buik aan, want je weet het nooit met enthousiaste buikspringers zoals kind of kat.

Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!