Stefanie: experiment met mijn balans
28 juli 2017
Stefanie is drie kilo afgevallen. En daar is ze stiekem best heel trots op!
Stefanie is drie kilo afgevallen. En daar is ze stiekem best heel trots op!
Mijn energie is op. Is dat normaal? Iedereen is moe, maar dat zou toch niet normaal moeten zijn?
Vorig jaar zijn er drie kinderen uit huis gegaan en alles gaat 'gewoon' verder. Ik heb lieve mensen om me heen en het loopt allemaal wel. Maar de afgelopen jaren hebben me leeggezogen en niet alle zorgen zijn verdwenen.
‘Het is hier toch goed', zei mijn oudste dochter laatst. We leven inderdaad heel vredig en hebben nooit ruzie. Maar soms vraag ik me af of al mijn kinderen gelukkig zijn en alles uit het leven halen. De één zie ik meer dan de ander. Dat is normaal. Toch zit er iets tussen.
'Ik probeer me nu te focussen op dingen waar ik wél grip op heb, zoals mijn eigen gezondheid'
Dat heeft misschien te maken met de pijn van het weggedaan zijn in de vroege jeugd. De bijbehorende emoties lijken nu soms op Dirk en mij geprojecteerd te worden, omdat de pijn waarschijnlijk geen andere uitweg kan vinden. Ik wilde het juist zo graag goed doen. De meeste mensen begrijpen het wel, maar wellicht zocht ik bevestiging bij mensen van wie ik die niet kreeg. Het heeft mij gesloopt.
Ik probeer me nu te focussen op dingen waar ik wél grip op heb, zoals mijn eigen gezondheid. Daardoor zal ik meer energie en een sterkere geest krijgen. De basis hiervoor is gezonde voeding. Ik at overdag al redelijk gezond, maar het werd een gewoonte om ‘s avonds chocolade, ijs of koekjes te eten. Ik dacht dat het me nooit zou lukken om ermee te stoppen. Toch moest er een eind aan komen om gezond en gelukkig te worden. Maar hoe moest ik het aanpakken?
'Het feit dat ik het volhoud en gezonder leef, maakt mijn gemoed nu al sterker en vrolijker'
Nu eet ik ‘s avonds een bordje havermout. Dat neutraliseert de bloedsuikerspiegel en het vult goed. Ook neem ik voeding die goed is voor de geest, zoals tomaten. Die schijnen te helpen tegen depressie. Ik ben niet depressief, maar wil een vrolijke moeder blijven. Ik ben hier al een maand mee bezig. Nu durf ik er pas een blog over te schrijven, want als het direct mislukt was, zou het voelen als gezichtsverlies.
Het kan wel drie maanden duren voordat mijn lichaam en geest weer in balans zijn. Maar het feit dat ik het volhoud en gezonder leef, maakt mijn gemoed nu al sterker en vrolijker. Ook ben ik drie kilo afgevallen. Daar word ik stiekem blij van. Ach, een beetje ijdelheid is een teken dat ik mezelf nog wel de moeite waard vind.
Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
