Stefanie: de kleine prins
14 juli 2017
Door kleine Adriana wordt Stefanie eraan herinnerd hoe het ook alweer is om kind te zijn. Dit geeft haar enorm veel wijsheid.
Door kleine Adriana wordt Stefanie eraan herinnerd hoe het ook alweer is om kind te zijn. Dit geeft haar enorm veel wijsheid.
In Adriana’s rapport staan, in plaats van cijfers, rondjes ingevuld die haar ontwikkeling laten zien. Boeiender vind ik het om de stukjes te lezen, waarin de juffrouw vertelt dat Adriana het goed doet op school en dat ze enthousiast is.
Adriana is zes jaar. Ze heeft haar lengte van Dirk meegekregen, waardoor ze boven de meeste kleuters uittorent. Toch is ze nog heel even een kleuter. Onder het mom van: ‘Laat ze toch vooral spelen', is een rapport voor een kleuter misschien onzin. Adriana moet ook lekker kunnen spelen. Daardoor ontwikkelt ze zich met een vrij gevoel. Ik vind Adriana een creatief en wijs kind, maar dat zegt iedere moeder over haar eigen kind. Wat is wijsheid eigenlijk?
Het is natuurlijk superslecht om prestaties van een kleuter te belonen. Toch krijgt Adriana een mooi boek voor haar rapport: ‘De kleine prins’ van Antoine de Saint-Exupéry. Het origineel is eigenlijk voor oudere kinderen en volwassenen bedoeld, maar ik heb een uitgave voor kinderen gekocht, waarin dromerige illustraties staan. In een recensie staat dat het verhaal over de betekenis van het leven gaat, maar dat kinderen vooral het sprookjesachtige avontuur waarderen. Later zullen ze het verhaal beter gaan begrijpen.
'Ben ik ook vergeten hoe het is om kind te zijn?'
s Avonds in bed begin ik te lezen.
‘Vind je het verhaal niet te moeilijk?’ vraag ik aan Adriana. Er staan woorden in zoals: ‘moralist’ en ‘onvermurwbaar’.
‘Nee, lees maar!’ antwoordt ze. We zitten gezellig op het grote bed. Het gaat om het fijne moment dat we samen hebben, niet om het begrip van de tekst. Net zoals het op school om het welzijn van de kleuter gaat en niet om ingevulde prestatierondjes.
'Je kunt alleen goed zien met het hart. Het belangrijkste is onzichtbaar voor het oog'
Ik word geraakt door het verhaal. De volwassenen die de kleine prins op zijn reis langs de planeten tegenkomen, zijn vergeten hoe het was om een kind te zijn. Ben ik dat af en toe ook? Volwassenen houden zich bezig met zinloze obsessies. Doe ik dat ook, als ik naar het zand op het laminaat kijk en aan de stofzuiger denk, wanneer Adriana haar schoenen uittrekt en over een zandkasteel vertelt? Door de gedachte aan de stofzuiger verlies ik de werkelijkheid uit het oog. De vos uit het verhaal vertelt aan de kleine prins: ‘Je kunt alleen goed zien met het hart. Het belangrijkste is onzichtbaar voor het oog.’
Dát is wijsheid. Adriana zoent het vosje in het boek. Ik glimlach, sla de bladzijde om en lees verder.
Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
