Placeholder

De warme gloed

Stefanie is ruk met Sinterklaas. Adriana gelooft nog, dus Stefanie viert het groots!

Stefanie is ruk met Sinterklaas. Adriana gelooft nog, dus Stefanie viert het groots!

We hebben het nooit helemaal ongemerkt voorbij laten gaan. Soms kochten we kleinigheidjes bij de Action. Ook was er geen sinterklaasfeest zonder chocoladeletters en ik kon het niet laten om gedichtjes te maken. Met de komst van Adriana kwam het sinterklaasfeest groots terug. Christianne kocht extra cadeautjes voor haar, alsof Adriana nog niet genoeg verwend werd!

Ik geniet opnieuw van de sinterklaasliedjes, het schoentje voor de schouw, een stemmetje dat om 05.30 uur fluistert: ‘Zijn ze al geweest?’

Dit is geweldig, maar als Adriana kritische vragen gaat stellen en zich gaat afvragen hoe een paard op een dak komt, zal ik mij niet jaren lang in allerlei leugens kronkelen om haar geloof in de goedheiligman te waarborgen. Daar komt dan andere gezelligheid voor in de plaats.

Ik deed zelf op jonge leeftijd al mee met lootjestrekken. Weken van te voren begonnen we al. ‘Neeeee!’ riep ik, als één van mijn zussen mijn kamer binnenkwam. Gebogen over mijn creatie, met armen als zwanenvleugels, beschermde ik de verrassing. Het mocht niet vroegtijdig bekend worden dat ik het bejaardenhuis waar mijn zus stage liep namaakte. Niemand vroeg met een verwrongen gezicht of er nou echt een gedicht bij moest. Dat was vanzelfsprekend. Internet hadden we niet, dus we klommen in de pen.

‘In het algemeen echter is Stefanie een schat, bovendien houdt zij van de kat.’  Het handschrift en het taalgebruik verraadden dat het van mijn vader kwam. In het pakje zat een boek over katten dat ik nu nog heb, maar ik heb ook een hele stapel sinterklaasgedichten bewaard. Met een brok in mijn keel las ik ze allemaal nog eens.

Toen onze oudste kinderen niet meer in Sinterklaas geloofden, hebben we een paar keer lootjes getrokken. Faith keek heel blij op haar lootje en zei: ‘Ik heb er eentje!’ Ik voelde mij gevleid, omdat ze mij bleek te hebben. We hebben dit een paar jaar gedaan, maar de surprises en gedichtjes zijn nooit helemaal van de grond gekomen.

Ik vind het heel gezellig: cadeautjes, chocoladeletters en pepernoten, maar de gedichtjes zorgen voor de warme gloed, dus maak ik ook dit jaar weer gedichtjes. Maar ze zijn nog niet af! Waarom haal ik mij zoveel stress op de hals? Misschien ben ik wel de enige die mijn rijmpjes leuk vind. Toch is het op de een of andere manier de moeite waard!