Home
Persoonlijke verhalen
Evelien: ‘Het klinkt raar, maar zijn ex-vrouw redde mijn huwelijk’

Evelien: ‘Het klinkt raar, maar zijn ex-vrouw redde mijn huwelijk’

18 januari 2024

Een jaar geleden stond het huwelijk van Evelien (33) en Gert (51) bol van de spanningen. Dankzij zijn ex-vrouw Marja is de lucht geklaard en gaat het weer beter. Evelien: “Als Marja er niet was geweest, weet ik niet of Gert en ik nog getrouwd zouden zijn.”

Evelien: “Het zou overdreven zijn te zeggen dat Marja en ik hartsvriendinnen zijn. Maar Marja is wel een dierbaar persoon in mijn leven. Een klankbord, een steunpilaar, iemand tegen wie ik opkijk. Dat ik zo veel bespreek met de vrouw die achttien jaar getrouwd is geweest met mijn man, wordt niet door iedereen in mijn omgeving begrepen. Mijn moeder noemt haar zelfs een ‘enorme bemoeial’. Zij ziet liever dat ik meer afstand neem van zijn ex. Maar ik kan haar niet meer wegdenken uit mijn leven. Ze is de moeder van mijn twee stiefkinderen en daarom alleen al superbelangrijk. Maar bovenal is zij de reden dat Gert en ik nog steeds samen zijn. Een jaar geleden stond ons huwelijk op springen. Als Marja er niet was geweest, weet ik niet of Gert en ik nog getrouwd zouden zijn.”

Vertrouwelijke gesprekken

“Toen ik zes jaar geleden ging werken op de basisschool waar Gert directeur is, was hij al twee jaar gescheiden van Marja. Ze waren nog steeds goede vrienden en hij sprak altijd leuk over haar. Ze kwam ook regelmatig op school als ze de kinderen kwam ophalen of brengen. Floor, hun jongste, zat bij mij in de kleutergroep. Nadat Gert en ik een relatie kregen en ik na een maand of twee bij hem was ingetrokken, werd de relatie met Marja wat ingewikkelder. Ze was nu niet langer alleen een moeder van een leerling uit mijn klas, ze was ook de ex-partner van mijn vriend en moeder van mijn stiefkinderen. Gelukkig ging Floor al snel naar groep drie, zodat ik haar niet meer beroepsmatig onder mijn hoede had. Maar Marja en ik zagen elkaar nog wel veel. Om het weekend en elke woensdagmiddag kwamen Gerts kinderen bij ons. Eigenlijk regelden Marja en ik samen de overdracht van de kinderen. Marja belde míj met de vraag of de kinderen een extra nachtje konden komen of gaf door dat de voetbaltraining van Max uitviel. Ik schakelde haar weer in als er feestkleding mee moest vanwege een verjaardag in mijn familie. Ons contact verliep op een natuurlijke manier. Gert zat vaak nog tot vijf uur op school, terwijl ik om drie uur klaar was en tijd had. Als Marja de kinderen om half vier kwam brengen, dronk ze altijd even een kop koffie en kletsten we bij over de kinderen. Die gesprekken werden steeds vertrouwelijker en al gauw spraken we ook over andere onderwerpen: over mijn lichamelijke klachten na de geboorte van mijn dochter Poppy, over haar huilbuien en over Gerts karakter.”

Binnenvetter

“Gert is een schat, maar een enorme binnenvetter. Dat wist ik natuurlijk al. Marja had me vaak gewaarschuwd dat ik vooral moest blijven communiceren, omdat Gert in hun huwelijk alles had opgekropt. Mede daardoor waren zij uiteindelijk uit elkaar gegroeid. Het is misschien een vooroordeel, maar wat dat betreft is Gert een echte boerenzoon: hij heeft nooit geleerd over zijn gevoelens te praten en kan nogal bot overkomen. In het begin van onze relatie had ik daar nog niet veel last van. We waren stapelverliefd en dan heb je geen last van leeftijds- of karakterverschillen. Ook al kreeg Gert met moeite ‘ik hou van je’ over zijn lippen, hij zei genoeg andere dingen waaruit zijn liefde voor mij bleek. Hij zei regelmatig hoe hij met mij bofte en dat hij zich geen betere stiefmoeder voor zijn kinderen had kunnen wensen. En toen ik zwanger bleek van Poppy, waarmee een langgekoesterde wens in vervulling ging, ging hij op zijn knieën: hij wilde niets liever dan met mij trouwen. Vlak nadat Poppy was geboren, ontstonden de eerste irritaties. Ik kampte met de naweeën van een zware zwangerschap en keizersnee en bovendien huilde Poppy non-stop. Ik was doodmoe en herstellende van de wond in mijn buik, maar Gert steunde me nauwelijks. Bij elke kick van Poppy moest ik ’s nachts uit bed. Gert werd met geen mogelijkheid wakker. Bovendien vond hij – ouderwets als hij is – dat ik de verzorging van de baby en nachtvoedingen voor mijn rekening moest nemen. Ik had immers een half jaar verlof, terwijl voor hem om zes uur de wekker ging. Ik hoopte op meer begrip en steun, maar die kreeg ik niet. Ik probeerde met hem te praten, maar we kregen steeds ruzie. Gert reageerde koel. Hij zag het probleem niet. Ik hoefde toch niks? Ik kon overdag toch lekker naar bed als Poppy sliep en zo de gemiste uurtjes slaap inhalen? En een baby wilde toch het liefst bij de moeder zijn? Hij wilde best even met Poppy op schoot zitten als ik het flesje warm maakte, maar daarna had hij niet het geduld om haar dat flesje te geven. Alle verzorging kwam daardoor op mij neer. Gert wist ook niet goed hoe hij moest omgaan met Poppy als ze huilde. Hij werd er zo onrustig van, dat hij vaak een eindje ging wandelen of hardlopen. Hij liet me dan zonder blikken of blozen alleen met een krijsende baby. Marja stelde me gerust: Gert had gewoon niets met baby’s. Ze herkende veel van vroeger, toen hun kinderen klein waren. Pas toen Max en Floor konden lopen, werd hij die leuke doe- en stoeivader. Maar ik kon daar niet veel begrip voor opbrengen. Poppy was ook zíjn dochter en als ze de longen uit haar lijf huilde, betekende dat dat ze getroost wilde worden door haar ouders. Door beide ouders!”

Huwelijkscrisis

“Nadat een manueel therapeut bij Poppy een scheef nekwerveltje rechtzette, werd ze een vrolijke, blije baby. Met mij daarentegen ging het niet goed. Ik herstelde met moeite van de zwangerschap. Ik heb zes keer een antibioticakuur gekregen vanwege blaasontsteking, maar ik bleef pijnklachten houden. Ook lopen ging moeizaam. Uiteindelijk bleek ik geen blaasontsteking te hebben, maar nierstenen. Ze waren zo groot als kiezelstenen! Ik moest ze operatief laten verwijderen en een nacht in het ziekenhuis blijven. Ik ging ervan uit dat Gert tijdens mijn ziekenhuisopname het thuis zou overnemen. Maar dat was hij niet van plan. Hij vond dat het huishouden en de zorg voor de kinderen niet te combineren vielen met zijn baan als schooldirecteur en stelde voor dat ik hulptroepen zou inschakelen. Kon mijn moeder niet een tijdje bij ons in huis komen? Ik vond het een belachelijk voorstel. Mijn ouders wonen negentig kilometer verderop. Mijn moeder werkt nota bene nog drie dagen. Hoe raar is het dat zij vrij zou moeten nemen om voor ons kind te zorgen? Gert was toch haar vader? Hij kon toch wel een weekje verlof nemen? Er viel niet met hem te praten. Hij klapte dicht zodra ik wat zei en dat zorgde voor een huwelijkscrisis. Ik kon Gert niet meer om me heen verdragen. Ik wees hem af in bed en we hadden elke dag bonje. Op een avond barstte de bom. Ik schreeuwde dat hij een vreselijke vader en partner was en dat ik liever zonder dan met hem leefde. Het werd zo’n ordinaire ruzie dat Gert kwaad de deur achter zich dichtsloeg en vertrok.”

Vredesstichter

“Op dat moment wist ik niemand anders te bellen dan Marja. Ze stapte meteen in haar auto en liet de kinderen achter bij haar vriend. Onderweg naar mij belde ze Gert. Die avond hebben we met z’n drieën aan de keukentafel gezeten, zoekend naar een manier om onze ruzies op te lossen. Marja stelde voor de ziekenhuisdiscussie te stoppen door Poppy tijdelijk in huis te nemen. Ook wilde ze mij helpen met het huishouden als ik weer thuis was. Maar nog belangrijker: ze liet ons met elkaar praten. Na achttien jaar huwelijk wist ze als geen ander hoe je het best met Gert kan communiceren. Ze liet hem inzien dat hij met vuur speelde: als hij zich zo bleef opstellen, was hij mij kwijt. Dat maakte wel indruk. Gert had de tranen in zijn ogen staan. Marja zorgde ook dat ik rustig mijn verhaal kon vertellen, zonder dat ik onnodig boos werd. Zonder verwijten, maar echt vanuit mezelf. Ik moest elke zin beginnen met: ‘Ik heb het gevoel dat…’ Op die manier was het niet meer zo verwijtend en klapte Gert niet dicht. Marja was een echte vredesstichter. De volgende dag stuurde ze ons verplicht uit eten en paste zij op Poppy. En de week erna, toen ik naar het ziekenhuis moest, kon Gert me brengen en een paar uur bij me blijven, want zij ving thuis alles op.”

Betere partner

“We zijn nu een jaar verder en lichamelijk ben ik bijna de oude. Ik heb af toe nog zeurende buikpijn, maar het wordt minder. Tussen mij en Gert gaat het gelukkig steeds beter. Hij doet echt zijn best een betere partner en vader te zijn. Hij biedt af en toe aan de stofzuiger door het huis te halen als ik buikpijn heb. Of hij gaat uit zichzelf een stuk fietsen met Poppy zodat ik even een tijdschrift kan lezen. Nu ze twee is en dat hele babyachtige eraf is, is hij enthousiaster om iets met haar te doen. Dat geeft hij ook toe: hij vindt het leuker nu ze echt op hem reageert. Een prater zal hij nooit worden, maar hij probeert het wel. Soms brengt hij op vrijdagmiddag een bos rozen mee, met een kaartje met hartjes of met een voorgedrukt ‘I love you’. Zo hoeft hij het niet te zeggen, maar komt de boodschap wel over. Marja speelt, zij het op de achtergrond, nog steeds een rol in onze relatie. Ze informeert regelmatig hoe het met ons gaat en geeft advies. Zelf zegt ze eerlijk dat ze dat doet, omdat ze er niet aan moet denken dat Gert en ik uit elkaar gaan. Ze zou het voor haar kinderen vreselijk vinden als die nog een scheiding moeten meemaken. Ze zijn nu gewend aan de situatie, met hun kleine zusje erbij en aan mij als bonusmoeder, en dat wil ze zo houden. Dus doet Marja er alles aan ons happy te houden. Ik vind het fijn dat ze zo met ons meeleeft en ik waardeer haar betrokkenheid. Ik snap wel dat mijn moeder het niet leuk vindt dat ik zo naar Marja toetrek. Ze is bang dat ze te veel invloed op ons heeft. Maar ik wil zelf ook niets liever dan dat mijn huwelijk goed blijft en dan is alle hulp gewoon welkom!”

Tip van de redactie

Zou je graag willen dat je relatie meer in balans komt? Lees dan eens de bestseller: Liefde is een werkwoord.Zo ontdek hoe je kan omgaan met positieve en negatieve gevoelens in een relatie. Je komt te weten welke fasen er in een huwelijk zijn. Of het mogelijk is om een langdurige relatie nog te veranderen. En nog veel meer. Voor meer informatie klik op onderstaande button.