Nathalie: ‘Mijn schoonmoeder vindt mij niet goed genoeg voor haar zoon’

Nathalie (40) is gescheiden, maar sinds vier jaar samen met Gerard (39). Het gaat goed tussen hen, alleen Gerards moeder drijft hen uit elkaar. “Als Gerard er niet is, zegt mijn schoonmoeder de vreselijkste dingen tegen me. En ik durf niets terug te zeggen…”

‘Nog steeds pijnlijk’

Nathalie: “Elke keer als we bij mijn schoonouders op visite zijn of zij komen bij ons langs, weet mijn schoonmoeder het gesprek op de ex van mijn vriend Gerard te brengen. Het is Judith voor en Judith na. Ik moet steeds weer aanhoren hoe lekker Judith kon koken, hoe attent zij altijd was en hoe handig. Volgens Gerard doet zijn moeder het onbewust, maar daar heb ik mijn twijfels over. En bovendien, al gaat het allemaal per ongeluk, het is nog steeds pijnlijk!

Sowieso kan ik in haar ogen niets goed doen. Als ik een bos bloemen meebreng, is het altijd net de verkeerde kleur of hadden het rozen in plaats van tulpen moeten zijn. Heb ik lekkere bonbons gehaald voor bij de koffie, dan komen die óf van de verkeerde banketbakker óf pure chocolade was lekkerder geweest. En dan zegt ze ook rustig: ‘Judith had dat wel geweten.’ Ik ben inmiddels op het punt gekomen dat ik liever niet meer meega naar zijn ouders. Want wat ik ook doe, ik doe het toch nooit goed.”

Geen vuiltje aan de lucht

“Vier jaar geleden leerde ik Gerard kennen via gemeenschappelijke vrienden. We werden op een verjaardag van een collega min of meer aan elkaar gekoppeld. Zij zetten ons naast elkaar en liepen weg met de woorden: ‘Zo, gaan jullie maar eens een kwartiertje speeddaten!’ Achteraf hebben we daar vreselijk om gelachen. Maar het werkte. Die avond sloeg de vonk over. Ik was toen een jaar gescheiden, Gerard was al drie jaar single. We bleken beiden een voorliefde te hebben voor kamperen en motorrijden. Na die verjaardag gingen we uit eten en Gerard bleef ’s nachts bij me slapen. Na een paar weken woonden we al half samen. Hij woonde antikraak en ik had een mooie koopwoning, dus was hij vaker bij mij dan ik bij hem. Bovendien had ik een zoontje, Igor, hij was toen twaalf, en kon ik niet altijd makkelijk zo naar Gerard toe. Gerard en Igor konden het trouwens wel van moment één heel goed met elkaar vinden. Ook zij hadden een klik. Ze deden spelletjes op de computer of voetbalden op het plein. Gerard heeft nooit een echte kinderwens gehad, maar het stiefvaderschap bevalt hem goed. Hij kon het ook prima vinden met mijn ouders, met wie ik erg close ben. Dus er was geen vuiltje aan de lucht. Totdat ik zijn ouders, of eigenlijk zijn moeder, ontmoette.”

De ideale vrouw

“Het duurde bijna een jaar voordat ik werd voorgesteld aan Gerards ouders. Er was elke keer een reden waardoor de ontmoeting uitgesteld werd. Zijn ouders wonen tachtig kilometer bij ons vandaan, dus even koffie drinken doe je niet zo snel. Maar ook met feestdagen was er steeds iets. Of ze waren met vakantie of bij familie, of zijn moeder was ziek en had geen zin in visite. Gerard deed vaag als ik naar zijn moeder vroeg. Toen ik hen eindelijk voor het eerst ontmoette, was ik best zenuwachtig. Gerards vader was een lieve, wat nerveuze man. Zijn moeder bleek een mooie, elegante vrouw te zijn, van net zestig jaar. Ze lachte vriendelijk, maar wat ze tegen me zei, was heel wat minder sympathiek. Toen Gerard even buiten stond te roken met zijn vader, biechtte ze me op moeite te hebben met mij als nieuwe vriendin van Gerard. Ze zijn streng gelovig en ze zei dat ze het erg afkeurde dat ik gescheiden was. Bovendien waren haar man en zij nogal dol geweest op Gerards vorige vriendin, zei ze. Gerard had ooit een jaar verkering gehad met Judith, een vrouw uit hetzelfde dorp als waar zij woonden. Het duurde even voordat ik wist over wie ze het had, omdat die relatie al meer dan tien jaar geleden beëindigd was! Door Gerard. Daarna had Gerard nog twee relaties gehad: één van een half jaar en één van zes jaar. Maar wat zijn moeder betreft hadden die twee vrouwen niet kunnen tippen aan Judith. In de ogen van zijn moeder was Judith de ideale vrouw voor Gerard.”

Lees ook: Marcella: ‘Ik weet het zeker: mijn schoonmoeder zit achter onze scheiding’

Grote liefde

“Toen we later in de auto naar huis zaten en ik aan Gerard vertelde geschrokken te zijn van zijn moeders opmerkingen, zei hij dat ik er niet zo zwaar aan moest tillen. Hij was hier al bang voor geweest, want zo naar was ze ook tegen zijn laatste ex geweest. Maar volgens hem zou het vanzelf wel bijdraaien als ze mij beter leerde kennen en ontdekte hoe lief ik was. Hij snapte wel een beetje dat zijn moeder nog steeds gek was op Judith: een vrouw uit hetzelfde dorp, ook overtuigd katholiek en een zachtaardig, volgzaam type. Veel te soft, naar Gerards mening, en daarom had hij die relatie ook beëindigd. Hij wilde liever een vrouw met meer pit, die zelfstandig was. ‘Iemand zoals jij’, zei hij. Maar zijn moeder ziet Judith als de gewenste, maar nooit gekregen dochter. Ze zit samen met zijn moeder op een boetseercursus en overal in huis staan nog foto’s van haar. Toen zijn moeder onlangs een nieuwe knie kreeg en aan huis gekluisterd was, kwam Judith elke dag langs om boodschappen te doen. Hartstikke lief natuurlijk, maar ik vind het ook een beetje vreemd. Zelf ben ik vijftien jaar getrouwd geweest met de vader van Igor. Mijn ouders konden het prima met hem vinden, maar ze hebben nog maar weinig contact met hem en hebben het bijna nooit over hem waar Gerard bij is. Het verleden is immers geweest. Wij samen hebben de toekomst.

Mijn schoonmoeder lijkt dat niet te accepteren. Zo vindt ze het maar niets dat ik heel andere hobby’s heb dan zij. Ik geef bijvoorbeeld niets om tuinieren en handwerken – zij wel – en zij heeft weer niets met paarden en motoren, waar ik gek op ben. Maar haar grootste pijnpunt is mijn leeftijd. Ze hoopte stiekem dat Gerard hun toch ooit nog kleinkinderen zou geven. Ze neemt het mij kwalijk dat ik daar niet voor ga zorgen, omdat ik te oud ben om nog kinderen te baren. Zo zei ze het letterlijk. Ze gaat daarbij helemaal voorbij aan het feit dat Gerard zelf geen kinderwens heeft. Zij denkt dat hij dat met ‘de juiste vrouw’ wel zou willen en van die gedachte is ze niet af te brengen. Elke keer maakt ze een opmerking over ‘oude eitjes’ of vraagt semi-grappig of ik al overgangsklachten heb. Zoals ze me ook maar blijft vertellen dat Judith nooit meer een andere man heeft gehad sinds het uit is met haar grote liefde. Gerard dus. En dat Judith wél heel graag moeder wil worden en dat dat ook nog makkelijk kan, omdat zij pas 33 is. Ze kwetst me daar ontzettend mee. Ik had namelijk graag een tweede kind gehad. Met mijn ex is het nooit meer gelukt om nog eens zwanger te raken, ondanks dat er bij geen van ons iets is gevonden wat duidt op onvruchtbaarheid. Op zich ben ik nog niet te oud, ik ken vrouwen van 45 die nog zwanger zijn. In ons geval is het Gerard die heeft besloten dat er geen kinderen komen. Voor hem is het boek ‘kinderen’ dicht. Alleen heeft het weinig zin dat zijn moeder te vertellen, want zij luistert toch niet naar me.”

Geen ruggengraat

“Eigenlijk zou Gerard zijn moeder eens op haar gedrag moeten aanspreken. Maar hij heeft te weinig ruggengraat.
In ruzies die we over haar hebben, neemt hij het altijd voor zijn moeder op. ‘Het blijft toch mijn ma’, zegt hij dan. Ik moet meer geduld hebben en me niet alles zo aantrekken. Dat ze mij verwijt dat er geen kind meer komt, vindt hij niet terecht. Maar hij gaat de discussie hierover met haar uit de weg. Hij vindt het zielig voor haar dat ze door hem geen oma zal worden, maar laat naar haar toe liever in het midden waarom dat is. Om geen bonje met Gerard te krijgen probeer ik niet te veel over zijn moeders opmerkingen te zeuren. Maar het is erg lastig om me in te houden. Vooral omdat ze ook naar doet tegen Igor. Toen hij haar een keer vroeg hoe hij haar moest noemen – hij stelde zelf ‘oma Jet’ voor – reageerde ze afstandelijk. ‘Jet’ was prima. Zijn oma was ze niet en zou ze ook nooit worden. Die woorden sneden door mijn hart. Hoe kon ze zo onaardig zijn tegen een onschuldig kind? Later zei ze ook nog dat ze nooit op ons huwelijk zou komen, mochten we ooit gaan trouwen. Ze vindt dat huichelarij, aangezien ik al een keer getrouwd ben geweest en mijn huwelijksgelofte heb gebroken. Een verbintenis tussen Gerard en mij zou ze daarom niet toejuichen.

Sindsdien slik ik het woordje ‘ma’ in. Ik wil een vrouw die zo lelijk doet geen moeder noemen. Volgens mij vindt ze dat prima. Uiteraard zegt Judith wel gewoon ‘ma’ tegen haar en wordt zij andersom liefdevol met ‘kind’ aangesproken. Dat vertelt Gerards moeder me dan vol trots.”

Overspannen

“Meestal zegt ze zulke onaardige dingen als Gerard er net niet bij is. Ik zeg meestal niets terug, omdat ik geen zin heb in ruzie en bang ben dat ze Gerard en mij anders tegen elkaar uitspeelt. Maar in ons laatste telefoongesprek ging ze helemaal los tegen me. Dat ze Gerard nooit zag en dat hij van zijn ouders vervreemdde. ‘Bij een echte Brabantse staat familie hoog in het vaandel’, zei ze. De boodschap was duidelijk: mijn schuld. Ook irriteerde het haar dat wij in de meivakantie met mijn zoon en mijn ouders zijn gaan kamperen. Waarom deden we wel leuke dingen met mijn ouders en niet met hen? Ze ziet gewoon niet in dat ze het aan zichzelf te danken heeft dat wij niet met haar met vakantie gaan. Ik merk aan Gerard dat hij ook steeds minder graag naar Brabant rijdt voor een bezoekje aan zijn ouders. Er hangt te veel spanning omheen. De laatste Moederdag was ook geen succes. Zijn moeder deed vreselijk kribbig, omdat een vriendin van haar voor het eerst oma was geworden en zij ‘dat nooit zou mogen meemaken’. Terwijl ze het zei, keek ze vooral mij strak aan. Gerards vader, die niet goed om kan gaan met spanningen, stond continu buiten te roken. Gerard hield zijn mond en ik speelde maar wat op mijn telefoon om de tijd door te komen. We waren geloof ik allemaal blij toen Gerard en ik na twee uur weer opstapten.

Als we zo doorgaan, ben ik straks overspannen van alle stress of loopt onze relatie op de klippen. En dus kies ik nu voor mezelf en ga ik daar voorlopig niet meer op visite. Ik wil Gerard niet laten kiezen tussen mij en zijn moeder, maar zo kan het niet langer. Het is zo jammer, want als zijn moeder niet zo naar zou doen, zouden Gerard en ik echt nooit ruzie hebben.”

Lees ook: Laura: ‘Mijn moeder en schoonmoeder doen een wedstrijdje: wie is de leukste oma?’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.